ก่อนจากลา
531 Words
ตอนที่ 10
“เมธขา!!!” เสียงหวานแว่วกระซิบที่ข้างใบหูของชายร่างสูง
“ให้ดาถูหลังให้คุณมั้ยคะ” เมธาวินไม่ได้ตอบ และปล่อยให้หล่อนได้ทำตามที่พูดไป ศิรดาจัดการตามใจชอบ มือเรียวบางเอื้อมไปช่วยเขาสระผมอย่างเบามือ แต่ระหว่างนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะสัมผัสเรือนร่างของเธอไปด้วย ซึ่งมันก็สร้างความเสียวซ่านให้ศิรดาได้ไม่น้อยเลยทีเดียว
“เมื่อคืนคุณไปนอนกับใคร”
“เสี่ยองอาจค่ะ” หญิงสาวไม่จำเป็นที่จะต้องโกหกเขาอีกต่อไป
“เขาให้เงินคุณมาเท่าไหร่ ถึงได้ยอมค้างกับเขาทั้งคืน”
“อย่าถามเลยค่ะ เงินจำนวนนั้น เมธหาให้ดาไม่ได้หรอก”
“ดาครับ...คุณไปอยู่ต่างจังหวัดกับผมได้มั้ย”
“แล้วคุณคิดว่าคุณจะเอาอะไรเลี้ยงดาคะ ลำพังคุณก็มีแต่ตัว”
“ผมยังมีแม่ แม่ผมทำรีสอร์ตไง คุณจำไม่ได้แล้วเหรอ”
“รีสอร์ตเก่า ๆ ที่คนแทบจะไม่รู้จัก แล้วก็อยู่ในป่าในเขาแบบนั้นน่ะเหรอคะ ดาไม่เอาด้วยหรอก”
“ผมจะกลับไปปรับปรุงให้มันดูทันสมัยขึ้นมา รับรองว่าจะต้องมีแขกมาเข้าพักเพิ่มอย่างแน่นอน”
“คุณลองไปทำให้ดาเห็นก่อนดีกว่ามั้ยคะ แล้วค่อยกลับมารับดาไปอยู่”
“คุณสัญญากับผมแล้วนะ ว่าถ้าผมปรับปรุงจนมันดีขึ้นแล้วก็มีนักท่องเที่ยวให้ความสนใจ คุณจะกลับไปอยู่กับผม”
“ค่ะ” เธอตอบสั้น ๆ เหมือนจะให้มันผ่านไปเร็ว ๆ
“ดา!!..คุณช่วยรอผมก่อนนะ..อย่าเพิ่งมีใคร” เขาบอกเธออย่างมุ่งมั่น
“ค่ะ แต่ว่าดาจะรอคุณแค่ปีเดียวเท่านั้นนะคะ”
“ครับ รับรองแค่เพียงปีเดียวก็พอ ผมรีบจะทำมันให้สำเร็จ”
เช้านี้ดูเธอจะเอาใจเขาเป็นพิเศษมากกว่าทุกวัน และเขาก็เดาไม่ผิดว่าเป็นเพราะเรื่องที่เขาตัดสินใจเมื่อคืนนั่นเอง เมธาวินจะไม่ยอมให้คุณสุพจน์โขกสับเขาได้อีกต่อไปแล้ว
อันที่จริงเมธาวินก็คิดเรื่องนี้มาหลายวันแล้ว ก่อนที่จะตัดสินใจได้เมื่อคืนนี้ และออกไปดื่มหนักกับเพื่อนเพื่อระบายทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
เมธาวินตั้งใจจะกลับไปใช้ชีวิตอยู่บ้านนอกตามที่เธอแนะนำ แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่ามันเหมือนเป็นการเลิกราเสียมากกว่า เพราะถ้าหากภายในหนึ่งปี เขาทำไม่สำเร็จ เธอก็จะเลิกล้มความตั้งใจที่จะไปใช้ชีวิตอยู่เขาที่บ้านนอก ซึ่งในความเป็นจริงเขาแทบจะไม่หวังอะไรไม่ได้เลย เพราะความสำเร็จมันริบรี่จริง ๆ
แต่เขาก็อยากใช้คำสัญญาของเธอเพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กับตัวเอง และไม่แน่ถ้าหากเขาสามารถทำรีสอร์ตของมารดาให้เป็นกลายเป็นแหล่งรายได้หลักขึ้นมาได้ เธอก็อาจจะยอมรับในความสามารถของเขา เมธาวินปลอบใจตัวเอง
- Writer
