Back To His Arms (Del Fuego Series #1)

Kabanata 3

Rest

Bumaba ako sa sasakyan ko at sinuot ang itim na salamin bago pumasok sa loob ng kompanya ng pamilya namin. People inside the company started bowing their head as I walk all the way to the conference room.

I have a meeting today for my solo project. Hindi na iba sa'kin na may sarili akong project bukod sa grupo ko dahil may mga nag-o-offer naman sa'kin tulad ngayon. Ate Seline wants me to endorse our mall.

"Good morning, Ma'am Annalise," Bati sa'kin ng secretary ni Ate Seline. "They're already inside the conference room. This way, Ma'am."

Sumunod ako sa kanya. When we stopped in front of the conference room, siya ang nagbukas ng pinto ng conference room. Nandoon na rin ang lahat at ako na lang ang hinihintay.

"Good morning, Ate Seline," I greeted my cousin. "I'm sorry I'm late. We're practicing our choreography for our comeback next month."

She smile. "It's fine, Annalise."

Umupo ako sa tabi niya at nagsimula na ang meeting. I saw people inside the room kept looking at me with disappointed on their faces.

"It will be nice if we pick Felly than Annalise," Mr. Alvarado said. One of the head of the mall.

"I agreed," Sunod na sinabi naman ng iba. "Felly face will be a big different to the last one. I like Felly more than Annalise. She could passed as a model and her reputation will also encourage netizens around the country."

Tumango naman ang ibang kasamahan. I suddenly feel humiliated. I didn't expect them to say those words in front of me.

"Felly already turn down our offer many times," Saad naman ni Ate Seline. "And besides, Annalise has a big fandom too. Bigger than Felly since she's a public figure and currently in showbiz. Hindi ba't mas maganda na si Annalise ang kunin natin dahil may mga fans na siya."

"Felly face will be more suitable than Annalise since our concept is simple. Mas maganda si Felly. Can we talk to her again? Mas bata kasi Felly at sa mukha niyang anghel, nababagay ang concept lalo na sa mga bata."

I couldn't move and just smile instead kahit na sobrang sakit ng sinasabi nila. All of sudden naging mukambibig nila si Felly na hindi naman kasali sa meeting na 'to.

I know Felly is much more prettier than me. Bata pa lang siya, siya na ang angat sa aming magpipinsan dahil sa mala-anghel niyang mukha. Even though, she doesn't like her life to be public, maraming tao ang may gusto sa kanya.

Hindi man lang maging sensitive ang mga taong 'to sa harapan ko. And they're even compared me to Felly? She's different and I am too! We're not the same people!

"Ayaw nga ni Felly!" Wika ni Ate Seline na medyo naiinis. "and could you please be sensitive to Annalise too? She's here with us! Be careful of what you're saying in front of her!"

"Ate, it's fine," Sabat ko bago ngumiti ng maliit. "They're just suggesting."

"No, Annalise! They're being disrespectful here!"

"Mas maganda naman kasi talaga si Felly kesa kay Annalise. We're just being honest... yes, Annalise has a stable fandom because she's a member of Sparkles, but did you also know that people dislike her? Ano na lang ang mangyayari sa malls ng mga Del Fuego kung siya ang magiging mukha nito?"

"0What did you just say?!" Galit na sinabi ni Ate Seline. "May I remind you who is owner of this company? And may I remind you that you're talking about Annalise here! My cousin!"

Umiling si Mr. Alvarado. "I just want to help, Seline!"

"You're not helping! You're insulting my cousin!"

"Fine! Let's choose her instead of Felly who's much better than her in any aspects, but can you take the responsibilities if some will say negative things in Del Fuego malls?"

"Hindi mangyayari 'yon dahil sa kanya! If you don't like Annalise, then get the hell out of here! Get out in our company and don't ever come back!"

"Ate Seline…" Sabat ko bago hinawakan ang kamay niya. "Calm down. Huwag kang magsalita ng gan'yan."

"I can, Annalise! Walang pwedeng manlait sa'yo lalo na sa harap ng pamilya mo at sa loob ng kompanya mo!"

"You can't do that, Seline. I have a higher position here."

Ate Seline smirks. "So? Pamilya ko ang may-ari nitong pinagtatrabuhan mo! I can do anything I want and I can even tell my parents how you disrespect my cousin in front of me! At sinasabi ko sa'yo, kahit sila'y papatalsikin ka na rin. Now, if you don't want Annalise then, our company don't need someone like you! Ngayon pa lang, kung ayaw niyo sa desisyon ko'y pwede na kayong umalis at huwag ng bumalik!"

Lahat natahimik sa sinabi ni Ate Seline. Napayuko na rin ako dahil tumalim ang tingin sa'kin ni Mr. Alvarado. I suddenly feel guilty.

Kung hindi ako ang nandito at baka si Felly, baka matuwa pa ang mga tao. May point naman ang mga sinasabi ni Mr. Alvarado. Felly is much more better than me. In all aspects... she's better.

Habang ako'y isang sampid lang sa pamilya namin. Wala na akong ginawa kundi ang ipahiya lang ang pamilya ko sa mga tao. Hihilahin ko lang silang lahat pababa. Papasanin at pabigat lang ako sa pamilya ko.

I will never be everyone's favorite. It's always Felly. I don't hate her. I don't hate Felly or any of my cousins, it just that I found it so unfair. Pag sila, masaya ang mga tao, pag ako, hindi.

People are so unfair. They're so unfair to me. Pati mundo'y nagiging unfair na rin sa'kin. Wala naman akong ginagawang masama para maransaan lahat ng panlalait at panliliit ng mga tao na 'to sa'kin.

"I'm so, sorry, Annalise. Narinig mo pa lahat ng masasakit na sinabi nila sa'yo. I didn't know na magiging ganito ang sasabihin nila sa'yo. Kung alam ko lang, hindi ko muna ipu-push ang meeting na 'to."

I smile weakly at my cousin. "No, Ate… I understand their opinion. Of course, concerned lang sila sa business natin."

"No… please, Annalise don't take it to your heart and mind what they said to you earlier. Hindi totoo lahat ng sinabi nila. You and Felly are both different."

What they said we're all true. Walang-wala ako kompara kay Felly. I know that. Ever since I was young, she's everyone's favorite. Everyone's apple of the eye.

"Mas maganda siguro kung pag-isipan mo muna 'to, Ate Seline," Saad ko. "Actually, hindi pa rin naman po ako ready na maging mukha ng mall natin. This is my first that I will endorse our business, so I'm kinda nervous too."

Umiling siya. "No. I will push this project of yours no matter what happens. Don't take what people say to you. Hindi totoo lahat ng 'yon. You're a beautiful, smart, intelligent and a good person."

I just smile at her. I know, she's just protecting me at ayaw niyang masaktan ako, pero ganoon siguro talaga ang mga tao. People will judge you. People will mock you and bad mouth you.

I already accepted it. Noon pa lang tanggap ko na lahat ng sinasabi ng mga tao sa'kin. Sanay na ako. Matagal na.

Masakit lang talaga ang sinasabi nila. Bata pa lang ako, tanggap na ng puso at isip ko ang lahat ng sinasabi sa'kin. They don't like me. They hate me. Alam na alam ko 'yon bata pa lang ako, kaya nga siguro naging ganito ako.

Nawalan ako ng confident sa sarili ko. I don't even express myself to others. Hindi ko rin masabi sa mga pamilya at pinsan ko ang totoong nararamdaman ko simula bata ako.

I kept it to myself. Lahat ng masasakit na sinasabi ng ibang tao, kinikimkim ko. Hindi ko nilalabas ang nararamdaman ko dahil wala namang nakakakita na may problema ako. Walang nakakapansin na nasasaktan at nahihirapan na ako.

Tears slid from the corner of my eyes. Agad kong pinunasan ang luhang tumulo sa pisngi ko bago malungkot na ngumiti at tumingin sa kawalan. Nasa playground ako ng subdivision namin at hindi pa umuwi.

"Are you okay?"

My world stopped. I know that deep voice!

Mabilis akong nag-angat ng tingin at nakita si Dash na nakatayo sa tabi ko. Umawang ang labi ko habang pinagmasdan siyang umupo sa tabi ko.

"You look tired..." He added.

Napalabi ako. "Hmm…" Tanging tugon ko bago umiwas ng tingin sa kanya. "Pagod sa practice."

Mula sa gilid ng mata ko, nakita ko pagtango niya. I couldn't move because he's beside me! Ang lapit lang niya ngayon sa'kin, pero feeling ko pa rin sobrang layo niya para abutin ko.

"Take a rest then."

"I will…" Tugon ko bago tumayo na. "M-mauna na ako."

He nodded again. Hindi ako makangiti sa kanya! Ganito pa rin ang epekto niya sa'kin! Hindi nagbago!

I turned around and was about to walk when I heard his deep voice again. Namuo na lang ang luha ko sa mga sinabi niya.

"If you have a problem, don't try dealing with it by yourself... let it out, Annalise."

Paano ko malalabas lahat ng bigat nararamdaman ko kung wala namang nakakapansin no'n. No one noticed my pain because I hid it very well.

My usual life went on. Sa buong buhay ko parang ganito na talaga ang nangyayari sa'kin. Paulit-ulit na lang ang lahat.

Bumaba ako sa bahay namin at nakita sila Mommy at Daddy sa kusina. When they saw me, Mom ran towards me and hugged me.

"I missed you, my princess!" she said, sweetly.

I hugged her back. "I missed you too, Mom!"

"Nagluto ako ng mga paborito mong pagkain!"

"Thanks, Mommy!"

I heard Dad chuckled. "Let's eat first bago ka magtrabaho. Do you have practice today?"

"Yes, Dad. Para sa choreography ng kanta namin."

"Energize yourself first before you go."

I smiled and nodded my head. Umupo ako sa tapat ni Mommy at nagsimula kaming kumain ng masaya.

Lagi naman nandiyan sila Mommy at Daddy sa'kin. Throughout the years, they supported me. Simula sa kinuha kong kursong na fine arts kahit na wala 'yong kinalaman sa business namin.

I'm the only child of Jacob Del Fuego and Vien Louise Altamirano, isa sa mga kilalang pangalan sa larangan ng business. My Dad is Del Fuego, the richest family in the Philippines while my Mom came from a well known family too. Pamilya ni Mommy ang may-ari ng pinakamalaking trading company sa bansa.

I'm their only child yet they supported me from being a singer. After I graduated from college, I was a theater actress first. Halos dalawang taon din ako sa theatre bago ako na diskubre na maging singer.

Wala namang pagkukulang ang magulang ko sa'kin. Ever since I was young, binigay nila sa'kin lahat. Mula sa mga materyal na bagay, pagmamahal at pagsuporta sa'kin. Sadyang lumaki lang ako na mababa ang tingin sa sarili.

Dahil na rin sa mga tao na lagi akong kinukumpara sa mga pinsan ko. Calling me an outsider and humiliated me. Walang problema sa mga pamilya ko, sarili ko mismo ang problema ko.

"Umuwi ka pagkatapos ng trabaho mo, okay?" malambing na paalam sa'kin ni Mommy bago hinalikan sa pisngi.

I chuckled. "Yes, Mom. I'll get home after."

"I'll cook again for our dinner later. Alam kong pagod ka mamaya kaya pagluluto ulit kita."

"Wala po ba kayong trabaho?" tanong ko habang palabas na kami ng bahay.

"We'll be off to work later. Na miss kita kaya hayaan mo na ang Mommy mo na pagsilbihan ka."

"Anak, we've been busy last week. Pagpasensyahan mo na at nawala kami ng isang linggo."

Umiling ako kay Daddy. "It's okay, Dad. I understand that you're busy. Dapat nga ako ang katulong niyo sa kompanya."

He patted my head and caressed it gently. "Marami namang katulong si Daddy mo sa kompanya natin kaya okay lang. If you don't want to manage our company then, it's fine for us… do what makes you happy, anak."

I smiled and kissed him on his cheeks. "Thanks, Dad!"

"You're only our daughter, so we want you to support you with everything."

I'm still lucky with my parents. Actually, I'm lucky to be a Del Fuego. May taong nagmamahal sa'kin at tinanggap ako ng buo pagkatapos ng lahat.

Umalis na ako para pumunta sa studio namin. As soon as I arrived, nakita ko agad si Mr. Vance sa loob ng dance practice room namin. Napahinto ako at mukhang napansin nila 'yon kaya gumawi ang tingin nila sa'kin.

Mr. Vance tilted his head towards my direction. Nag-iwas agad ako ng tingin sa kanya.

"Good morning, Annalise," bati niya na may multong ngiti sa labi.

Si Mr. Vance ang may-ari ng kompanya na nagma-manage sa grupo namin. Kasing edaran lang nito ni Daddy, pero hanggang ngayon ay wala pa ring asawa at anak.

Pilit lang akong ngumiti bago pumasok sa loob. From the corner of my eyes, I saw him looking at my body. I'm wearing gray baggy sweatpants and green v-neck crop top at nakatali rin ang buhok.

My body shivers the way he looks at my body. Binaba ko ng kaunti ang suot na crop top dahil sa tingin niya. Sana pala nag t-shirt na lang ako kung nandito siya ngayong araw.

Our practice went on. Nasa loob ng practice room namin si Mr. Vance at mino-monitor kami.

"Great job, Annalise," nakangisi na wika niya. "ang galing mong kumembot!"

Halos taasan ako ng balahibo sa sinabi niya, ngunit tinago ko 'yon at pilit lang na ngumiti.

"Thanks, Mr. Vance!"

Cassy tsked. "Ang landi talaga!"

Napahalukipkip na lang ako sa sinabi ni Cassy at nagpatuloy kami sa practice namin. Natapos kami'y gabi na.

I quickly organized my things as my other members kept talking to each other. Kasama rin nila ang P.A ko at parehas lang naman ang pinag-uusapan nila.

Ako.

For many years, I kept my mouth shut because I didn't want things to get ruined. Lalo na't papasikat kami. Kahit minsan ay sobrang unfair na nila. Ultimo P.A ko'y galit sa'kin.

"Nilalandi niya kasi si Mr. Vance kaya lagi siyang napupuri," si Dahlia.

"Minsan nga nakikita ko 'yan na lumalabas ng opisina ni Mr. Vance ng gabi na."

"She's a attention seeker! Gusto niya nasa kanya lahat. Untalented naman!"

My family didn't know how these people treated me at work. Hindi nila alam dahil lahat ng sakit na sinasabi sa'kin ng mga tao ay kinikimkim ko lang.

Tahimik akong lumabas ng practice room namin at nagulat ng makita si Mr. Vance sa labas. My mouth fell open as he scanned my body again with his malice eyes.

"Going home now?"

Napalunok ako. "Y-yes…"

"Oh, Annalise… why you look so tense?"

"A-aalis na po ako, Mr. Vance…" sinabi ko na lang bago naglakad ngunit mabilis niyang hinawakan ang kamay ko.

"Are you scared of me, Annalise? Hmm?"

Using his fingers, pinaglandas niya 'yon sa pisngi ko na halos ikangatog ng tuhod. Marahas ako na lumayo sa kanya nang makita ang SUV namin mula sa malayo.

"M-mauna na po ako," mabilis na wika ko bago dali-dali na pumasok sa saksakyan namin.

Nang makasakay ay halos habulin ko ang hininga sa takot. I don't want to be near him! I'm scared! He's a maniac and whenever he gets a chance, he will touch me!

Nakakadiri dahil akala ng iba'y may relasyon kami ngunit hindi! Hinihipuan niya ako tuwing lalapit siya sa'kin! And I'm so scared because he might do something to me!

"Manong, sa SM Mall po muna tayo."

"Saang SM, Ma'am? Sa Marikina po ba?"

Tumango ako. "Yes po."

Hindi ako p'wedeng umuwi na parang takot na takot. Mahahatala nila Mommy at Daddy 'yon. I don't want my family to know what I've been going through all these year, because I'm scared they might judge me too.

Buong buhay ko lagi akong hinuhusgahan ng mga tao, ayokong pati sila'y husgahan ako. I'm scared to open up my own problem to my family because I don't want to be judged again.

Ayokong makaramdaman sa kanila lahat ng pangunguyat ng mga tao sa'kin. I'm too scared… too scared they might not understand my situation.