Lumipas ang ilang araw na wala si El Diablo kaya sa kwarto niya pa rin ako natutulog. Medyo maayos na ang aking hita dahil nailalakad ko na ang aking paa. Nakakapagtaka nga na mabilis itong gumaling kahit na malalim ang sugat.
Ang mga damit ko naman ay ipinadala ni Mommy rito. Parang tinataboy na rin niya ako sa pamamahay na iyon. Baka sa susunod ay si El Diablo naman ang magpalayas sa akin. Kapag nagkataon ay wala na akong tutuluyan.
Sinubukan kong mag-ikot sa loob ng kwarto ni El Diablo. Ni wala man lang akong nakitang larawan niya o kung sino man. Malihim siya sa kanyang pagkatao pero baka balang araw ay makita ko rin ang totoo niyang itsura.
Nang may naramdaman akong nagbubukas ng kwarto ay pasimple akong umupo sa sofa at nagkunwaring nagbabasa sa cellphone. May isang katulong na
