Chapter 14
1292 Words
หนูนิดวิ่งเข้ามาในห้องน้ำตาแดงก่ำด้วยความรู้สึกอธิบายออกมาไม่ถูก ทำไมถึงเจ็บตรงหัวใจก็ไม่รู้ยิ่งเห็นคุณป๋าใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่เธอมันก็รู้สึกแย่มากจริงๆ เธอมองตัวเองในกระจกก่อนจะใช้กระดาษทิชชู่เช็ดขอบตาของตัวเอง เฟียสที่เดินเข้ามาใรห้องน้ำก็ยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะปรับสีหน้าเป็นใบหน้าน่าสงสาร เธอเป็นดารานี่นา แค่เล่นเป็นคนน่าสงสารให้ตีบทแตกก็ง่ายๆ
"เธอชื่อหนูนิดใช่มั้ย"
หนูนิดหันไปมองหน้าผู้มาใหม่ และเป็นคนเดียวกันกับที่นั่งกอดแขนแทบจะกลืนกันกับคุณป๋าของเธอเมื่อสักครู่
"ค่ะ คุณมีอะไรคะ"
หนูนิดทำเหมือนไม่ได้สนใจก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วหันมามองสบตากับเธอรอดูว่าหล่อนจะพูดอะไรอีก
"ยินดีที่ได้เจอกันนะ ฉันชื่อเฟียสเป็นแฟนของวินนะ พี่ชายของเธอ"
"อะ..อะไรนะ!"
หนูนิดอ้าปากค้างอย่างตกใจ คุณป๋าไม่เคยบอกสักครั้งว่าเขามีแฟนแล้ว แถมยังทำเหมือนไม่มีใครสำคัญเท่ากับเธออีก แล้วแบบนี้จะให้เชื่อผู้หญิงตรงหน้าเหรอ.. ไม่มีทาง!
"ตกใจล่ะสิที่รู้ว่าวินเขามีคนรักแล้ว เขาไม่เคยบอกเธอใช่มั้ย"
หนูนิดเงียบไม่ตอบหรือถามอะไร เธอควรจะฟังทุกอย่างจากปากของคุณป๋าก่อนถึงเรื่องราวที่มันเกิดขึ้น ผู้หญิงคนนี้เป็นใครก็ไม่รู้มาพูดอะไรที่มันไร้สาระแบบนี้ เธอไม่เชื่อ
"ช่างเถอะ เขาคงกลัวเธอจะเสียใจที่จะต้องถูกแย่งความรักไป ฉันกับลูกไม่กล้าเรียกร้องอะไรหรอกเพราะยังไงเธอก็สำคัญสำหรับเขาที่สุด"
หนูนิดเอามือปิดปากของตัวเองอย่างตกใจ หมายความว่ายังไงที่หล่อนบอกว่าฉันกับลูกไม่กล้าเรียกร้องอะไร... นี่มันหมายความว่ายังไง
"หมายความว่ายังไง"
"ฉันกำลังท้องลูกวินอยู่นะ แต่เธอไม่ต้องห่วงหรอกนะฉันจะอยู่ในที่ของฉัน เธอนึกซะว่าพวกเราไม่มีตัวตนก็ได้"
เธอตีหน้าเศร้าจนหนูนิดอดสงสารไม่ได้ ใครจะไปทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ล่ะ อย่างเธอที่ไม่มีพ่อแม่ยังรู้สึกโดดเดี่ยวไร้ที่พึ่งเลย ถ้าทุกวันนี้ไม่มีคุณป๋าเธอคงไม่รู้จะเป็นยังไง
"หนูนิดคงทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้หรอกนะคะ เด็กทั้งคน ฮึก! คุณไม่ได้โกหกใช่มั้ย"
"ฉันไม่รู้จะบอกยังไง แต่เธอก็เห็นว่าเวลาวินเขาอยู่กับเธอ เขาปฏิบัติกับฉันกับลูกยังไง ช่างเถอะ... ฉันรู้ว่าวินเขารักเธอ ถ้าให้เลือกระหว่างเธอกับฉันและลูก เขาคงเลือกเธอเพราะอยู่กันมานาน"
"ทำไมถึงพูดแบบนั้นคะ นั้นลูกของคุณป๋านะยังไงเขาก็ต้องรับผิดชอบ"
เฟียสเดินเข้ามาใกล้หนูนิดก่อนจะดึงมือเธอมากุมไว้พร้อมกับน้ำตาที่ไหล่พรากเหมือนสั่งได้
"บอกตามตรงว่าถ้าเธอยังอยู่เราสองคนไม่มีทางได้เข้าไปอยู่ในบ้าน เพราะวินเขาไม่อยากให้เธอเสียใจ
เฟียสยังแสดงละครต่อ วันนี้เธอจะต้องทำให้นังเด็กนี่อยากออกจากบ้านวินไปให้ได้ ถ้าหล่อนยังอยู่เธอไม่มีทางสมหวังแน่นอน
"อย่าหาว่าฉันอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะ เธอเองก็โตแล้ว วันหนึ่งคุณวินเขาต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เขารัก มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารัก เธอจะกลายเป็นหมาหัวเน่านะ เป็นฉันออกไปจากที่นี่นานแล้วนะไม่อยู่เป็นภาระเขาแบบนี้หรอก ก็แค่เด็กที่เขาเก็บมาเลี้ยง อุ๊ย! ฉันขอโทษนะจ๊ะที่ต้องพูดตรงๆ คือแบบ... "
หนูนิดถึงกับอึ้งไปเมื่อถูกจี้ใจดำแบบนั้น เธอชักมือของตัวเองกลับก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำทันทีโดยไม่ถามอะไรต่อ เฟียสกอดอกมองตามหล่อนไปก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างสะใจ ถ้าพูดขนาดนี้แล้วยังอยู่ก็หน้าด้านเต็มทนแล้ว อีกอย่างเธอเชื่อว่าหล่อนจะไม่ไปถามวินแน่นอน เพราะยังไงคำตอบที่ได้คือไม่มีอะไรทั้งนั้น และหล่อนคงคิดว่าชายหนุ่มพูดเพื่อไม่อยากให้เธอเสียใจ เพราะฉะนั้นครั้งนี้หล่อนน่าจะออกไปแน่ๆ
"โชคดีนะนังเด็กโง่!"
เฟียสยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปส่องกระจกแล้วยิ้มออกมาอย่างตัวร้ายในละคร เธอหยิบแป้งมาเติมก่อนจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดีสุดๆ
ส่วนทางด้านของหนูนิดเธอเดินมานั่งกับเพื่อนก่อนจะเหม่อลอยจนแจนเพื่อนสนิทของเธอแปลกใจ
"หนูนิดแกโอเคมั้ย"
"หนูนิดอยากคุยกับแจนหน่อย ออกไปคุยกันได้มั้ย"
แจนพยักหน้าก่อนจะลากเพื่อนออกมาคุยกันส่วนตัว ท่าทางเพื่อนจะมีเรื่องเครียดแน่ๆเพราะสีหน้าของเธอไม่ดีขึ้นเลย
"แกเป็นอะไรทำไมถึง..."
"มีผู้หญิงมาบอกว่าท้องกับคุณป๋า เขาสองคนกำลังจะมีลูกด้วยกัน แล้วฉันจะกลายเป็นหมาหัวเน่า ฮึก! หนูนิดจะทำยังไงดีแจน"
หนูนิดตัวสั่นไปหมด เธอดึงเพื่อนมากอดปลอบแน่นก่อนจะถอนหายใจออกเล็กน้อย
"โธ่เอ้ย! และแล้วมันก็ต้องมีวันนี้ คุณป๋าของแกอายุไม่ใช่น้อยๆแล้วนะเขาจะมีคนรัก มีลูกก็ไม่แปลกอะไรเลยนะ"
"แต่หนูนิดรับไม่ได้! คุณป๋าสัญญาว่าจะไม่มีใคร จะมีหนูนิดคนเดียว"
"แต่แกเป็นน้องสาวของเขานะเว้ย หรือว่าแกคิดกับเขามากกว่านั้นถึงได้ทำใจไม่ได้แบบนี้"
หนูนิดอึ้งไปอย่างไม่รู้จะตอบยังไง เธอรู้สึกลังเลกับความรู้สึกของตัวเองเป็นอย่างมาก แต่พอจะมองออกว่าหนูนิดน่าจะคิดอะไรกับผู้ปกครอง เป็นแบบนี้เพื่อนเธอคงอยู่ที่นั้นไม่ได้
"คือฉัน..."
"ไปเรียนต่อเมืองนอกกับฉันเถอะ ไปโดยไม่ต้องบอกใครไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีมั้ย อย่างน้อยก็ไม่ต้องมาเห็นภาพครอบครัวอบอุ่นแบบนั้น"
แจนพูดไปตามตรง เธอไม่ใช่คนหัวอ่อนแบบหนูนิดที่จะมองแต่โลกสวยงามจนลืมมองความเป็นจริง การเลี้ยงดูของเธอไม่เหมือนหนูนิด สังคมรอบตัวเธอมันมีหลากหลาย
"คุณป๋าจะต้องโกรธหนูนิดแน่ๆ"
"แล้วตอนนี้เขาไม่โกรธหรือไง แค่ไปเต้นบนเวทีแค่นี้เนี้ยนะเขายังโกรธขนาดนี้เลย ทั้งๆที่คนอื่นมองว่ามันน่ารักจะตาย"
หนูนิดนิ่งคิดไปพลางๆ จริงๆเขาไม่ควรโกรธเธอด้วยซ้ำเรื่องนั้น แต่ถ้าอยู่ๆคุณป๋าโกรธแบบนี้ แสดงว่าเขาคงหาเรื่องออกห่างเธอแล้วไปอยู่กับแฟนเขาซะมากกว่า
"หนูนิดจะไปกับแจนนะ อย่าบอกใครได้มั้ย"
"ไม่บอกใครหรอก เดี๋ยวจะไปส่งทำเรื่องให้แจนมีคนรู้จักอยู่ทำแบบวิธีเร่งรัดถ้าเงินถึงนะแปปเดียวเท่านั้น"
"อื้ม หนูนิดมีเงินจ่ายให้เขาจัดการเลย ถ้าการที่หนูนิดอยู่แล้วต้องเป็นภาระของคุณป๋า หนูนิดจะไปเอง คุณป๋าจะได้ไม่ต้องลำบากใจในการดูแลผู้หญิงคนนั้นและลูกของคุณป๋า"
- Writer
