พราวมุกเริ่มรู้สึกตัวในช่วงเช้าของอีกวัน เธอเป็นคนที่ตื่นเช้าเสมอทำให้มันเป็นนิสัยติดตัวเธอ แต่ดูเหมือนตัวเธอจะหนักอึ้งจนขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย พอเปลือกตาเล็กลืมขึ้นมาเธอก็ต้องพบว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ แล้วยังพบคำตอบที่ว่า... ทำไมเธอไม่สามารถขยับตัวได้ พราวมุกเอ่ยแล้วถอนหายใจออกมาเพราะมังกรกับเทียนเล่นกอดเธอคนละฝั่งแล้วมันก็ทำให้เธอขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
"ตื่นแล้วหรอ" เสียงกระซิบที่ดังขึ้น มันเป็นน้ำเสียงที่อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกจนคนตัวเล็กหันไปมองเจ้าของเสียงเล็กน้อย
"ลุกได้ไหม" มังกรหอมลงไปที่แก้มของเธอก่อนจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระจากกายใหญ่ที่กอดเธออยู่
"เทียน"
"อืมรู้แล้ว" เทียนก็ทำไม่ต่างที่พี่ตัวเองทำเลยแม้แต่น้อย เขาลุกขึ้นมามองคนตัวเล็กที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวเพียงชิ้นเดียว
"จะอาบน้ำหรือกินข้าว" มังกรเอ่ยถามออกมา
"คุณบอกพราวว่าคุณจะปล่อยพราวไปนี่คะ" มังกรมองหน้าน้องชายที
