แม่ใหม่ของเจ้าไข่สองฟอง
(สลิลเล่าเรื่อง)
เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมา ตะวันก็วางจานลงบนโต๊ะเสียงดังจนผมต้องขึงตาดุ
“อุ๊ย หลุดมือครับ”
น้ำเสียงและท่าทางเขาบอกให้รู้ว่ากำลังหงุดหงิด ถ้าผมเดาไม่ผิดสาเหตุคงจะมาจากแขกที่อยู่ร่วมโต๊ะอาหารกับผมในตอนนี้
“เดี๋ยวถ้าจานแตกฉันจะตีนายซ้ำ ทำไมไม่หัดระวังบ้าง”
“ตามใจสิ ผมมันเป็นแค่เด็กในบ้าน และคุณก็เป็นจอมบงการ อยากควบคุมความประพฤติอยู่ตลอดเวลา!”
ผมมองหน้าเขาแวบหนึ่ง ตะวันเบ้ปากให้ มันดูยียวนชวนให้อยากทะเลาะขึ้นมาในตอนนั้น แต่เพราะยังคุยธุระ ผมเลยไม่ได้สนใจอาการเรียกร้องของคนไม่รู้จักโต
คนที่ผมกำลังพูดคุยอยู่ด้วยคือสายบัว เป็นเพื่อนสนิทเพียงนภา อีกฝ่ายติดต่อผมมาหลายวันแล้ว เพิ่งมีโอกาสกลับมาเยี่ยมบ้านเกิด เธอจึงแวะมาหาผมพร้อมของฝากสำหรับเด็กทั้งสองคน
“เอ่อ ตะวัน ไหว้พี่บัวสิ เมื่อก่อนช่วยดูแลไข่เอ๋ยกับไข่ต้มด้วย มีอะไรก็ถาม เผื่อได้วิธีไว้ปรา
