จากนั้นผมจึงพาเขาแวะร้านอาหาร มันเป็นร้านอาหารไทยอีสานซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียงมากในจังหวัดนี้ คุณย่าเป็นเจ้าของมาก่อน แล้วตอนนี้ผมก็รับช่วงบริหารต่อ
“ผมไม่ได้หิว”
“ถ้างั้นนั่งดูฉันกินเป็นไง พอดีมีคนที่ฉันอยากคุยธุระด้วย”
ตะวันแยกเขี้ยวใส่ ก่อนหันไปดูเมนูอาหารและต้องทำตาโต
“เอาจริง มีของอร่อยเพียบเลย” เขาว่าเสียงตื่นเต้น แล้วจิ้มเมนูต่างๆ ไปราวกับอยากก่อกวน
“กินไม่หมด นายต้องล้างจาน”
“ฮ่าๆ ก็ดี อยู่ห่างลุงบ้างผมจะได้ไม่รู้สึกเหมือนถูกควบคุมความประพฤติ” เขาว่าและหัวเราะร้ายกาจ
“นั่งเล่นอยู่แถวนี้ก่อน ถ้ามีใครมาขอพบฉันให้เขารออยู่กับนายก็แล้วกัน”
ตะวันได้ยินอย่างนั้นจึงรีบลุกจากเก้าอี้
“ได้ไง ผมไม่ชอบสุงสิงคนแปลกหน้า อีกอย่างใช้คนแก่ทำงานหนักๆ ขี้กลากขึ้นหัวพอดี”
“ให้มันน้อยๆ หน่อย ฉันแก่ตรงไหน”
“ลุงครับ อย่างน้อยคงอาบน้ำร้อนมาก่อนผมหลายสิบปี” เขาว่าพร้อมพับแขนเสื้อ ตั้งท่าอยาก
