รักสมุทรเดินเข้ามาหาผม หลังจากรู้สึกไม่สนุกกับเพื่อนๆ ในวัยเดียวกัน อีกสองคนเอาแต่ร้องโยเยเมื่อไม่ได้ดั่งใจ โดยเฉพาะลูกชายป้าสมรศรี ซึ่งผมเหลือเชื่อที่เธอมีลูกคนเล็กอายุยังไม่ถึงห้าขวบ
“แม่ครับ กินเค้กได้ยัง”
ไข่ต้มถามผม สายตาจดจ้องเค้กก้อนใหญ่ที่ตกแต่งไว้อย่างน่ากิน
“เดี๋ยวรอพี่กำปั้นเป่าเทียนเรียบร้อยก็กินได้ครับ”
“มันอร่อยไหม น้องอยากกินช็อกโกแลต” เขาว่าและแลบลิ้นเลียริมฝีปากสีชมพู
“เอางี้ พี่ไปหาของกินให้ก่อนดีไหมครับ”
เด็กชายพยักหน้า จากนั้นจึงหันไปเล่นลูกโป่งกับรถของเล่นที่วางอยู่แถวนั้น
“เดี๋ยวพี่มานะครับ” ผมบอกเขา
“ครับแม่! จุ๊บๆ น้า” ไข่ต้มร้องบอกผมเสียงดังพร้อมส่งจูบ
ผมเดินไปหาเครื่องดื่มและขนมขบเคี้ยวที่จัดเอาไว้ให้ พอได้มาสองสามอย่างก็มองเห็นบราวนี่หน้าคุกกี้จึงเดินไปหยิบ ระหว่างนั้นสายบัวเดินเข้ามาพร้อมป้าสมรศรี และเธอแผ่รัศมีความเหยียดออกมาไม่ต่างจากลูกสาว
“
