ให้เฮียปกป้องนาย
(สลิลเล่าเรื่อง)
ตะวันกำลังจะเดินผ่านหน้าผมเพื่อไปยังห้องไข่ต้ม ผมจึงเอ่ยกับเขาว่า “สักพักเราต้องออกจากบ้าน พร้อมรึยัง”
“ทุกอย่างโอเค ว่าแต่ลุงไปทำบุญเนื่องในวันอะไร ไม่เห็นบอก” น้ำเสียงเขาขึ้นจมูก อาการงอนยังคงพอมีให้เห็น
ผมมองคนหน้าใส แก้มเขาขาวและมันอมชมพู ถึงดูบึ้งตึงนิดๆ เพราะหลังจากกลับมาจากบ้านสายบัว ตะวันเครียด ไม่ค่อยมีรอยยิ้มให้เห็น
“เป็นวันพิเศษของอุ่น”
ตะวันพยักหน้าเข้าใจ ไม่ได้ถาม แต่ผมไม่อยากให้เขาเก็บเอาไปคิดมากจึงต้องบอก “วันครบรอบวันเกิดอุ่น เราไปใส่บาตรที่วัดทุกปี รู้แล้วนายคงไม่คิดมากใช่ไหม”
ตะวันมองหน้าผม สีหน้าแสดงความฉงนจนผมสงสัย
“ฉันพูดอะไรผิด!”
“ก็ลุงพูดแปลกๆ ทำไมผมต้องคิดมาก เรื่องดีๆ อย่างนี้อย่ามาชวนดราม่าสิครับ”
พอได้ยินน้ำเสียงยียวนผมเลยใจชื้น หากตะวันยังเคืองผมอยู่แสดงว่าเขายังสนใจผม คงไม่คิดตัดหางผมปล่อยวัดง่ายๆ และอันที่จริ
