รึจะรักราชนาวี

ตอนที่10 ดูแลดี

20.30น.

กิ๊งก้องๆ

เสียงกริ่งหน้าบ้านทำให้แพรชมพูที่เพิ่งกลับเข้าบ้านหันไปมองก่อนที่จะเดินออกไปเปิดประตูและเดินไปเปิดประตูรั้ว

"มีอะไรอีกยัยเด็กปากเสีย มาแช่งอะไรอีก" แพรชมพูเอ่ยถามทั้งที่ไม่ได้โกรธเคืองอะไร เพราะอย่างไรเสียเธอก็ไม่เชื่อว่าคำแช่งจะเป็นจริง

"แม่ดาให้เอาข้าวเย็นมาให้ พี่เมฆเขาสั่งให้แม่ดาเอาข้าวเช้ากับข้าวเย็นมาให้พี่ พี่เมฆจ่ายตังค์แล้วกินให้อร่อยล่ะกัน ไปล่ะ" เดือนเด่นเอ่ยบอกก่อนที่จะยื่นปิ่นโตให้หญิงสาวที่ตนชอบก่อนที่จะปั่นจักรยานกลับบ้านซึ่งไม่ได้อยู่ไกลนัก

"มีแบบนี้ด้วย บ้านนี้ดูแลดีแหะ" แพรชมพูเอ่ยก่อนที่จะถือปิ่นโตกลับเข้าบ้าน และเช้าวันต่อมาก็มีปิ่นโตมาอีกในตอนค่ำก็เหมือนกันถ้าเธอกลับดึกดารินทร์จะเป็นคนเอามาส่งเองเป็นแบบนี้อยู่เกือบอาทิตย์จนเธอเริ่มสนิทกับดารินทร์และลูกสาวทั้งสอง เดือนเด่นบอกว่าเจ้าสมุทรเป็นคนที่ห่วงใยคนอื่นเสมอ ทั่วชุมชนนี้ไม่มีใครที่เจ้าสมุทรไม่เคยช่วยเหลือ ชายหนุ่มเป็นกันเองกับทุกๆคนให้เกียรติทุกคนอย่างเท่าเทียมไม่เคยว่าร้ายใครและไม่เคยถือสาใครที่ให้ร้ายตน

ส่วนจันทร์เจ้าก็เล่าถึงฮีโร่ใจดีในดวงใจของเธอให้ฟังจนแพรชมพูแทบจะหลุดชื่นชมออกมาแต่เพราะแผลในใจทำให้เธอไม่เชื่อว่าเขาจะดีไปซะหมด ใครบางคนก็เคยเป็นแบบนั้นแต่สุดท้ายเขาก็ร้ายที่สุด

เช้าวันเสาร์

"อรุณสวัสดิ์ค่ะผู้กองพราว วันนี้มีแกงเขียวหวานค่ะ" ดารินทร์เอ่ยบอกก่อนที่จะยื่นปิ่นโตให้เหมือนอย่างที่เธอทำมาเกือบหนึ่งอาทิตย์ "ผู้การยังไม่กลับเหรอค่ะ"

"ยังเลยค่ะเจ๊ มีอะไรหรือค่ะ" แพรชมพูเอ่ยถามอย่างสงสัยที่อยู่ๆดารินทร์ก็ถามแบบนี้

"คือ เจ๊จะเอาเงินที่น้องชายเจ๊ยืมไปมาคืนน่ะค่ะ ไอ้ดอมน้องชายเจ๊มันมาของยืมผู้การเมื่อปีก่อนเพราะเมียมันต้องผ่าตัด พอยืมไปแล้วมันก็หายเงียบไปเลยเพิ่งจะกลับมานี่แหละ ถึงผู้การจะบอกว่าไม่เป็นไรไม่ต้องคืนก็เถอะ แต่เจ๊ก็อยากคืนให้น่ะค่ะ" ดารินทร์เอ่ยบอกก่อนที่จะมองถุงผ้าใส่เงินสดเกือบสองแสนที่น้องชายให้เอามาคืนผู้การหนุ่ม

"เจ๊ฝากผู้กองไว้ให้ผู้การด้วยนะคะ ก่อนที่นังรินน้องสะใภ้เจ๊มันจะเอาไปเล่นไพ่หมด นังนี่มีเท่าไหร่ก็เอาไปเล่นไพ่ซะหมด" ดารินทร์เอ่ยบอกก่อนที่จะยื่นถุงเงินให้ผู้กองสาว

"เงินนี่ได้มายังไงค่ะเจ๊ จากการเล่นไพ่รึเปล่า" ตำรวจหญิงคนเก่งเอ่ยถามเมื่อมองเงินในถุงอย่างสงสัย

"เปล่าค่ะผู้กอง ไอ้ดอมมันถูกลอตเตอรี่แต่ยังไม่ได้บอกเมียมัน มันให้เอามาคืนผู้การก่อน ก่อนที่เมียมันจะผลาญหมด" ดารินทร์เอ่ยบอก ทำให้ผู้กองสาวพยักหน้าก่อนที่จะรับถุงเงินมาถือไว้

"ถ้าเจ๊มั่นใจว่าไว้ใจฉันได้ ฉันก็จะเก็บไว้ให้ผู้การค่ะ" แพรชมพูเอ่ยบอกก่อนที่จะเชิญแม่ค้าวัยกลางคนเข้าบ้านแต่ดารินทร์กลับขอตัวกลับไปเปิดร้านก่อน แพรชมพูนำเงินสดทั้งหมดไปใส่ในตู้ไว้แล้วล็อคกุญแจอย่างดี ในใจเริ่มรู้สึกชื่นชมกับความใจดีของหนุ่มเจ้าของบ้านขึ้นมา

"เขาจะเป็นคนดีจริงๆรึเปล่านะ" แพรชมพูเอ่ยกับตัวเองก่อนที่จะถือปิ่นโตมาเปิดกินในใจลึกๆอยากจะให้เจ้าสมุทรเป็นคนดีจริงๆ ให้เธอได้เจอทหารเรือดีๆสักทีใช่ว่สเธอจะต้องเกลียดคนพวกนี้ไปตลอดชีวิตก่อนที่จะได้ยินเสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟน

"ฮัลโหลแพรชมพูพูด" แพรชมพูเอ่ยหลังจากกดรับสาย "ฮัลโหลๆไม่ทราบว่าใครค่ะ"

"สวัสดีครับผู้กอง ผมเจ้าสมุทรนะครับ" ปลายสายเอ่ยบอกหลังจากแพรชมพูรับสาย

"พอดีผมอยู่แถวพัทยาน่ะครับ แล้วรถคุณก็น้ำมันหมดพอดี จริงๆผมจะกลับวันนี้เลยไม่ได้สั่งเจ๊ดาไว้ ไม่ทราบว่าเจ๊ดาได้เอาข้าวไปส่งรึเผล่าครับ" เจ้าสมุทรเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เขาสั่งดารินทร์ไว้ให้นำอาหารมาให้แพรชมพูจนถึงแค่เมื่อวานเพราะเขากำหนดจะกลับมาในเช้าวันนี้

"เจ๊ดาเธอเอาเงินที่น้องชายยืมคุณไปมาคืนเลยมีปิ่นโตมาฝากฉันด้วย กำลังจะกินพอดี" แพรชมพูเอ่ยบอกพร้อมหลุดยิ้มออกมาให้กับความห่วงใยที่เขามีให้ 'เอาจริงๆแค่มาอาศัยบ้านเขาอยู่เขาไม่เห็นต้องห่วงขนาดนี้ เฮ่ย ทำอย่างกับเป็นสามีภรรยากันไปได้ เฮ้ยจะบ้าเหรอ คิดบ้าๆไอ้พราว'

"ขอบใจมากชล แค่นี้ก่อนนะครับผู้กองผมกำลังจะกลับ" เจ้าสมุทรเอ่ยกับเด็กปั้มที่รู้จักกันก่อนที่จะวางสายไป แพรชมพูวางสมาร์ทโฟนลงก่อนที่จะแบ่งอาหารไว้ส่วนหนึ่งเผื่อเจ้าของบ้านจะหิวก่อนที่จะกินต่อ