รึจะรักราชนาวี

ตอนที่9 แช่ง

"เดี๋ยวครับผู้กอง" เสียงของเจ้าสมุทรทำให้แพรชมพูที่กำลังจะออกไปทำงานพร้อมกับเจ้าพระยาหันกลับมามอง

"นี่แซนวิชครับ เมื่อกี้เหมือนคุณจะกินไม่อิ่ม คุณต้องทำงานที่เสี่ยงและใช้สมองต้องกินมื้อเช้าให้อิ่ม" เจ้าสมุทรเอ่ยบอกก่อนที่จะยื่นถุงใส่กล่องแซนวิชและนมกล่องให้แพรชมพู หญิงสาวรับมาถือไว้แต่ไม่พูดอะไร

"ของผมอ่ะ" เจ้าสมุทรเอ่ยถามขึ้นมาอย่างไม่ยอมให้ใครได้ดีกว่า เขามักเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรถ้าเห็นพี่ชายทำดีกับคนอื่นมากกว่าเขาจนจันทร์เจ้าขามักจะบอกว่าเขาขี้อิจฉา

"ก็นี่ไงหมอก นายนี่คงเส้นคงวาจริงๆ" เจ้าสมุทรเอ่ยยิ้มๆก่อนที่จะยื่นอีกถึงให้น้องชายแล้วหันไปบอกเพื่อนร่วมชายคา "อาทิตย์นี้ผมอาจไม่ค่อยได้กลับบ้านนะครับ กุญแจที่ให้ไปเก็บไว้ให้ดี"

"พี่ไปนะหมอก ไว้เจอกัน" เจ้าสมุทรเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์คันโตที่แพรชมพูเห็นแล้วแทบจะตาวาวอยากได้

"อยากขี่คันนั้นสินะ" เจ้าพระยาเอ่ยถามแพรชมพูที่มองรถของเจ้าสมุทรตาเป็นมันก่อนที่จะตะโกนใส่พี่ชาย " พี่เมฆ แลกรถกันหน่อยดิ "

" ไม่แลก พี่ไม่เอารถนายไปใช้แน่มันไม่คล่องตัว" เจ้าสมุทรเอ่ยบอกเมื่อมองรถเชฟโรเลตของน้องชาย เขาต้องใช้รถที่คล่องตัวเพราะงานในช่วงนี้ดูจะต้องอาศัยความคล่องตัว

"ก็ใครบอกแลกกับคันนี้ คันนั้นต่างหากล่ะ ผมไม่ใช่ไบก์เกอร์" เจ้าพระยาพูดพร้อมทั้งชี้ไปที่รถของแพรชมพู "ให้แลกป่ะ"

"แล้วคุณว่าไงครับ" เจ้าสมุทรไม่ตอบน้องชายแต่หันมาถามหญิงสาวเจ้าของรถเเทน แพรชมพูหยิบกุญแจรถตัวเองเดินไปยื่นให้เจ้าสมุทรด้วยใบหน้าธรรมดาแต่ในใจลิงโลดตื่นเต้นอยากลองขี่มอเตอร์ไซค์ของเจ้าสมุทรแล้ว

"ถ้าคุณไม่หวงรถจนเกินไป แลกกันก็ได้" แพรชมพูเอ่ยบอกก่อนที่ทั้งสองจะแลกกุญแจรถกัน "อย่าทำรถฉันเป็นรอยนะ"

"ครับผม เช่นเดียวกันรถผมก็ห้ามมีรอย" เจ้าสมุทรผู้สุขุมใจเย็นเอ่ยบอก เขาใจเย็นกับทุกเรื่องยกเว้นกับรถคันโปรด แพรชมพูพยักหน้าก่อนที่จะจะลองขึ้นไปนั่ง เจ้าสมุทรมองก่อนที่จะเดินไปที่รถของหญิงสาวซึ่งมันช่างไม่เข้ากับใบหน้าหวานของเธอเอาซะเลยก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์คันโตแล้วสตาร์ทเครื่องขับออกไป

" พี่ผมใจดีกับคุณมากเลยนะผู้กอง รถคันนี้พี่เมฆหวงมากกกก ขนาดผมยังไม่เคยได้ขี่เลย จะมีแค่น้องมินอ่ะ" เจ้าพระยาเอ่ยบอกในขณะที่หญิงสาวยังคงชื่นชมมอเตอร์ไซค์คันสวย

"เขาใจดีกับทุกคนแต่เชื่อมั้ยว่าเขาใจดีกับคุณมากกว่าทุกคน เอาล่ะเราไปทำงานกันได้แล้ว กฏของการแลกรถเท่าที่ผมเคยตกลงกับพี่เมฆคือแลกกันหนึ่งอาทิตย์ คุณได้อยู่กับเจ้าเรือรบอีกตั้งอาทิตย์นึงไม่ต้องชื่นชมนานก็ได้" เจ้าพระยาเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถของตัวเองแล้วขับออกไปก่อน แพรชมพูค้อนลมค้อนแล้งสักพักก่อนที่จะขับตามออกไป

"ฮะโหลๆ หนูจินเอาข้าวมาส่งค๊าาาาา" เสียงใสของเด็กสาววัย17 ดังขึ้นทำให้แพรชมพูและคนอื่นๆในทีมหันไปมอง เดือนเด่นและจันทร์เจ้ายืนยิ้มอยู่ในมือมีถาดอาหารและน้ำยืนยิ้มอยู่

"คนไหนผู้กองแพรชมพูคะ" เดือนเด่นเอ่ยถามเสียงใสก่อนที่จะแนะนำตัว "หนูชื่อเดือนเด่นหรือจินค่ะ นี่น้องจันทร์ จันทร์เจ้าน้องสาวจิน เราเป็นลูกแม่ดา"

"แม่ดาให้เอาข้าวมาส่งพี่หมอกกับทุกคนและข้าวจานพิเศษสำหรับพี่ผู้กองแพรชมพูค่ะ" จันทร์เจ้าเอ่ยบอกต่อหลังจากพี่สาวแนะนำตัว ทุกคนมองหน้ากันอย่างสงสัยว่าใครเป็นคนสั่งก่อนที่เจ้าพระยาจะเดินไปจ่ายค่าอาหารแก่เด็กสาว

"ผมสั่งเอง นี่ก็บ่ายโมงแล้วทุกคนยังไม่กินอะไรเลย มากินข้าวกันก่อน นี่พี่หมอกให้ค่าขนมหนูจินกับหนูจันทร์นะ" เจ้าพระยาเอ่ยบอกก่อนที่จะหยิบจานข้าวผัดทะเลมายื่นให้แพรชมพู "อ่ะนี่พิเศษ ตอบแทนเรื่องแก๊งเขี้ยวแดง"

"ขอบใจแต่ฉันกินแซนวิชไปแล้วนะ ตั้งไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยกิน" แพรชมพูเอ่ยบอกพร้อมกับนั่งอ่านสำนวนคดีต่อ เจ้าพระยาฉวยแฟ้มสำนวนคดีจากมือบางก่อนที่จะตั้งจานข้าวผัดลงตรงหน้า

"นี่บ่ายแล้วกินเข้าไปเถอะ มื้อเช้ากับมื้อเที่ยงเป็นมื้อสำคัญเราตั้งทำงานกันถึงสองทุ่ม" เจ้าพระยาเอ่ยบอกก่อนที่จะไปยกจานข้าวของตัวเองมานั่งกินบ้าง

"กินเข้าไปเลยผู้กอง อย่าให้เรื่องถึงหูเปีย" อนาวีที่ยกจานไปกินบนโซฟาเอ่ยขู่พร้อมกับทำท่าจะกดเบอร์โทรศัพท์ทำให้แพรชมพูต้องยอมตักขึ้นมากินอย่างเสียไม่ได้

"พี่คะ พี่ชื่อแพรชมพูใช่มั้ย" เดือนเด่นเอ่ยถามออกไปขณะที่กลับมาเก็บจาน

"ใช่ ทำไมเหรอ?" แพรชมพูเอ่ยถามอย่างสงสัยที่เด็กสาวมองหน้าตนอย่างสนใจ

"เปล่าค่ะ พี่หน้าตาสวยดีแต่ดูห้าวๆจินเลยนึกถึงพี่มิน เอ่อ พี่ชอบผู้หญิงป่ะคะ" เดือนเด่นเอ่ยบอกพร้อมทำหน้ายั่วยวนใส่ เด็กสาวไม่ชอบผู้ชายและรู้สึกว่าตนชอบทอมหรือผู้หญิงด้วยกันมากกว่า

"แค่กๆ" ชายแท้ทั้งห้องถึงกับสำลักน้ำหรือขนมทันทีที่ได้ยิน รู้สึกเสียดายความสวยของเด็กสาวและอิจฉาผู้กองสาวกันเป็นทิวแถว เจ้าพระยารอฟังคำตอบของผู้กองสาวอย่างตั้งใจในใจนึกกลัวว่าเธอจะชอบผู้หญิงแล้วแผนการบางอย่างที่หวังลึกๆในหัวจะเป็นอันฝันสลาย

"ขอโทษนะน้อง พี่ไม่ชอบผู้หญิงแล้วก็ไม่ชอบผู้ชายด้วย ชาตินี้พี่จะไม่รักใคร" ผู้กองสาวเอ่ยบอกก่อนที่จะแสร้งอ่านแฟ้มเอกสารต่อ

"ชาตินี้จะไม่รักใคร ระวังเหอะอยู่ใกล้พี่เมฆนานๆจะหลงรักพี่เมฆไม่รู้ตัว หึ จินชอบพี่นะแต่ถ้าพี่พูดแบบนี้ จินขอแช่งให้พี่เกลียดสิ่งใดได้สิ่งนั้น ไม่ชอบอะไรขอให้ได้แบบนั้น และที่บอกว่าจะไม่รักใครขอให้พี่อ่ะหลงรักผู้ชายที่ต่างกับพี่อย่างสิ้นเชิงอย่างเช่นพี่เมฆ เพี้ยง! กลับกันจันทร์" เดือนเด่นเอ่ยอย่างโมโหพร้อมกับแช่งและบนบานศาลกล่าวก่อนที่จะออกไป

"นั่นปะไร ยัยเด็กจิน มาแช่งให้ผู้กองเกลียดอะไรให้ได้อย่างนั้น แถมมาแช่งให้หลงรักผู้การอีก เอ๊ะแต่หลงรักผู้การนี่สาวๆคนไหนก็อยากโดนแช่งนะ" ดาบพิภพเอ่ยก่อนที่จะส่ายหน้ากับคำแช่งไร้เดียงสาของเด็กสาว

"ฉันไม่เข้าใจไอ้ที่เด็กนั่นบอกว่าให้หลงรักผู้ชายที่ต่างกับฉันโดยสิ้นเชิง มันยังไงกัน" แพรชมพูที่เจอฤทธิ์เด็กสาวสายแข็งเอ่ยอย่างงุนงง

"ก็พี่เมฆสุภาพ อ่อนโยน ทำอาหารเป็นไงล่ะผู้กอง ส่วนคุณผมขอไม่พูดล่ะกันนะ ละไว้ในฐานที่เข้าใจเนาะ" เจ้าพระยาเอายบอกก่อนที่จะแอบนั่งขำกับคำแช่งของสาวน้อย 'ถ้าเป็นความจริงก็คงจะดีไม่น้อย'

"เชอะ สร้างภาพ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะมีนายทหารเรือดีๆอยู่" แพรชมพูเอ่ยก่อนจะทำงานต่อ แค่ย้ายมาวันแรกเธอก็ต้องทำงานใหญ่เลยทำให้นิ่งเฉยไม่ได้

"พี่ผมไม่เคยสร้างภาพ เขาเป็นคนดีกว่าที่คุณเคยเจอมา" เจ้าพระยาเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินที่เเฟ้มเอกสารออกไปจากห้องเพื่อจะไปพบผู้กำกับ

"อวยกันเข้าไปเชอะ" แพรชมพูเอ่ยเบาๆทั้งที่ในใจเริ่มเชื่อขึ้นมาบ้างว่าชายหนุ่มไม่ได้สร้างภาพแต่เขาเป็นทหารเรือดีๆจริงๆดูอย่างวันนี้และเมื่อวานที่เขาทำอาหารให้เธอสิ ทั้งที่เพิ่งรู้จักกันทำไมเขาจะต้องมาทำดีด้วยทั้งที่เธอดูถูกอาชีพของเขา