İyi değildim. Derek gözden kaybolduğunda içimdeki sıkıntı devam ediyordu. Sanki bu Derek’i son görüşüm gibiydi. Aynı zamanda da kurtboğanla çevrilmiş gibi boğuluyordum. Bir el boğazımdaydı ve beni boğuyordu. Vücudum da alev topunun karşısındaymış gibi terliyordu. Gözlerimden de ateşi hisseder gibi yaşlar akıyordu.
Öksürmeye başladım. Vücudumda çok farklı etkiler olmaya başlamıştı. Ne oluyordu bana? Nefesim kesilmeye başlayınca bahçeye çıktım. Dizlerimin üzerine çöküp nefes alıp vermeye çalıştım.
Açık hava çok iyi gelmişti ama bu gösterdiğim reaksiyonlar hayra alamet değildi. Yavaşça yerden kalkıp bahçenin sağ tarafındaki koltuğa oturdum.
Çoğu kişiyi bizim felsefe taşına sahip olduğumuzu biliyordu ve çok rahatlardı. Ama şunu kimse bilmiyordu ki eğer ben ölürsem felsefe taşını alabilirl
