จักรธนอัดควันบุหรี่เข้าปอดเป็นครั้งสุดท้ายขณะอิงสะโพกพิงโต๊ะทำงานและมองพระอาทิตย์ตกดินจากหน้าต่างกรุกระจกยาวตั้งแต่เพดานจรดพื้น เขาขยี้ก้นบุหรี่ลงไปที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะเมื่อลำแสงสุดท้ายของวันจางหายไปพอดี พร้อมๆ กับที่บอดิการ์ดของเขากดกริ่งเรียกและเปิดประตูให้พนักงานชายร่างผอมเข็นถาดอาหารเย็นเข้ามาในห้อง
“ทิ้งไว้นั่นแหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
พนักงานก้มศีรษะรับคำสั่ง ก่อนก้าวออกจากห้องไป จักรธนจึงเปิดฝาครอบอาหารออกดู เห็นข้าวผัดทะเลหอมกรุ่นกับน้ำแร่สะอาดพร้อมแก้วและน้ำแข็งสำหรับสองที่ ชายหนุ่มเข็นรถต่อขณะแอบคิดถึงวันเก่าๆ ที่รู้ว่าพ่อเปิดผับนี้ขึ้นมาโดยจัดให้มีห้องหับรับรองแขกที่ไม่อยากกลับบ้านให้นอนเล่นที่นี่ได้
พ่อเรียกที่นี่ว่าโรงแรมมีระดับ
แต่จักรธนกลับไม่เคยมองแบบนั้น
มันก็ใช่ที่ Fullmoon House เป็นผับดังในหมู่สังคมไฮโซ แต่ใครๆ ก็รู้ว่าโรงแรมข้างบนผับแห่งนี้แม้จะหรูหราโอ่อ่า แต่ม
