Homewrecker

CHAPTER 14

MICHELLE's POV

Hindi ko inaasahan ang eksenang aking dadatnan sa bahay ng mag-asawang Ian at Rannicia.

Nagtatawanan sina Ian at Rannicia kasama ang isang babaeng ngayon ko lang nakilala. Kamukha ito ni Ian. Siguro ay kanyang kamag-anak.

Nanatili akong nakatayo sa tabi ng main entrance door habang nakatingin sa mga taong nasa living room.

Si Ian ay masayang-masayang tumatawa habang nakikinig sa kung anuman ang ikinukwento ng babaeng ngayon ko lang nakita. Nakaakbay si Ian kay Rannicia at paminsan-minsan ay kanyang inaamoy ang buhok ng kanyang misis.

Sige lang, Ian. Lubusin mo lang ang pag-amoy sa buhok ng aking pinsan dahil ilang araw na lang ay katawan ko na ang iyong aamuy-amuyin.

For sure naman na mas mabango ako kaysa sa asawa ni Ian. Ang linis ko kaya pagdating sa katawan.

Nakita ko namang sumasandal-sandal pa ang ulo ni Rannicia sa kaliwang balikat ni Ian.

Hay naku. Wala talaga itong si Rannicia. Hindi marunong maglambing ng mister. Ipinapahiya nito ang aming lahi.

Sa gwapo at kisig ni Ian, ang paglalambing na karapat-dapat para sa kanya ay ang pagsubo sa kanyang malaking alaga. And take note, hindi lang dapat basta-bastang isusubo ang kanyang mahabang alaga. Dapat ay isubo ng buo ang kanyang matigas na alaga.

For sure, hindi kaya iyon ni Rannicia. Unang tingin ko pa lang dito ay alam ko nang wala itong maibubuga pagdating sa kama.

Si Rannicia ay iyong tipo ng babae na sa tingin ko ay hahayaan lang si Ian na magtrabahong mag-isa sa kama at ito naman ay nakahilata lang sa ibabaw ng kama at tatanggapin kung ano ang mga inihahain ni Ian.

Useless wife. Iyan si Rannicia.

At syempre ako, kayang-kaya kong tapatan ang libido ni Ian pagdating sa kama. Ako ang tipo ng babaeng susubukin ang limit ni Ian sa pakikipagtalik.

Ako ang tipo ng babaeng ilalabas ang totoong pagkatao ni Ian sa ibabaw ng kama.

Sa akin makikita ni Ian ang kanyang hinahanap na perfect match in bed.

Hindi nga ba at muntik nang may mangyari sa amin kung hindi lang dumating ang aking istorbong pinsan? Sayang talaga ang gabing iyon.

Pero hindi na bale, pasasaan ba at magkakatikiman din kami ni Ian.

And besides, may maganda namang nangyari nang gabing iyon. Kuhang-kuha sa video ng aking phone ang pagpasok ni Ian sa loob ng aking inookupang kwarto na tumuloy sa maalab naming paghahalikan.

Ilang beses ko na ngang pinanood ang video na iyon habang pinaglalaruan ang aking hiyas.

Wala, eh. Ang hot talaga ni Ian. Aminado ako sa bagay na iyan.

Kaya nga mas napadali ang aking desisyon na maghiganti sa pamilya ni Tita Melba ay dahil sa gusto ko rin talagang matikman ang asawa ng aking pinsan.

Talaga namang yummy.

Ang sitwasyon namin ngayon ni Ian ay hindi na tungkol sa kung may mangyayari ba sa amin o wala. Kasi sigurado nang magtatalik kami base sa naudlot naming pagniniig.

Pareho kaming nag-iinit sa isa't isa ni Ian at pareho naming gustong tikman ang katawan ng bawat isa.

Ang sitwasyon namin ni Ian ay tungkol sa kung kailan at kung saan namin itutuloy ang naudlot naming pagtatalik.

At iyon ay nakadepende kay Ian.

Sa bagong taktika ng aking pang-aakit kay Ian, sa kanya rapat manggaling ang desisyon kung kailan namin isasagawa ang maalab na aksyon.

Basta ang gagawin ko lang ay gatungan nang gatungan ang apoy na alam kong nagniningas na sa aming mga katawan ni Ian.

It's only a matter of time before Ian's man's pride ends up inside my tight hole.

Muli kong tiningnan ang mag-asawang Ian at Rannicia na masayang naghaharutan sa living room.

Grabe. Hindi man lang nila naramdaman ang aking presensya.

Oh well. Kapag nagtalik kami ni Ian sa ibabaw ng mismong kama nilang mag-asawa, tingnan natin kung balewala pa rin ang aking presensya sa bahay na ito.

Itinuon ko ang aking mga mata sa babaeng panay ang kwento kung saan dito nakatutok ang atensyon ng mag-asawang Ian at Rannicia habang pasimpleng naghaharutan.

Karga-karga ng babae si baby Levi at kitang-kita ko ang ngiti sa mukha ni baby Levi.

Hindi ko na kaya ito. Ganito ba sila kamanhid?

Malakas akong tumikhim.

Nakita ko kung paanong napatigil sa pagsasalita ang babaeng panay ang kwento.

Eh, 'di tumigil ka rin sa pagsasalita.

Ngayon ay nakatitig na sa akin ang mga mata ng mga taong nakaupo sa living room.

Narinig kong nagsalita si Rannicia, ang aking pinsan na hindi ko alam kung talagang mabait o nagbabait-baitan lamang. Bruha kasi ang ina nito kaya tingin ko ay ganoon din ito.

Rannicia: O, Michelle. Nandiyan ka na pala. Hindi ko narinig na bumukas ang pinto.

Nakangiti sa akin si Rannicia na ginantihan ko naman ng pilit na ngiti.

Michelle: Naku, mananakawan na kayo ay hindi niyo pa napapansin.

Nakita kong tumawa si Rannicia kasabay nang pagkatok sa round wooden table na nasa center ng sala.

Rannicia: Knock on wood. Huwag naman sana.

Maya-maya ay pinalapit ako ni Rannicia at pinaupo sa tabi nito.

Tiningnan ko ang kanang bisig ni Ian na nakaakbay kay Rannicia. Ilang araw na lang at muli nang papalibot sa aking baywang ang bisig ni Ian.

Pasimple akong tumingin kay Ian ngunit diretso lang ang kanyang tingin sa babaeng ngayon ko lang nakita.

Sinadya kong dumikit kay Rannicia para tumama sa balat ng aking kanang balikat ang kaliwang kamay ni Ian na nakapatong sa kaliwang balikat ni Rannicia.

Parang kiniliti ang aking hiyas nang magdikit ang aming mga balat ni Ian, pero siya ay parang napaso at agad na tinanggal mula sa pagkakaakbay sa balikat ni Rannicia ang kanyang kamay.

Halatang umiiwas si Ian sa akin dahil sa ginawa kong pag-amin sa kanya na mahal ko na siya, pero hindi niya alam na wala namang katotohanan iyon.

Nakita kong nanigas si Ian sa kanyang kinauupuan ngunit hindi pa rin lumilingon sa akin.

Nagulat pa ako nang muling magsalita si Rannicia.

Rannicia: Michelle, ipinakikilala ko sa iyo ang one and only sister ni Ian, si Yuki. Dito muna siya makikituloy habang nagbabakasyon.

Nakangiti si Rannicia sa akin habang nakalahad ang kanang kamay sa direksyon ng babaeng nagngangalang Yuki.

Humarap naman si Rannicia kay Yuki.

Rannicia: Yuki, this is my cousin, Michelle. Dito siya nakatira ngayon sa aming bahay dahil siya rin ang babysitter ni baby Levi.

Nakita kong nagulat si Yuki rahil sa sinabi ni Rannicia at maya-maya ay tumingin sa akin at pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Kitang-kita ko ang pagkadisgusto sa mukha nito.

Aba! Mukhang hindi ako feel ng Yuki na ito.

Maya-maya ay sumimangot ang mukha ni Yuki bago nagsalita.

Yuki: Sayang naman. Hindi na pala si Beatrice ang babysitter ni baby Levi.

Muling tumingin sa akin si Yuki at katulad kanina ay pinasadahan ng tingin ang aking kabuuan.

Hindi man lang sinusubukang gawing pasimple ng Yuki na ito ang paghagod ng tingin sa aking kabuuan sa aking mismong harapan at maging sa harapan nina Ian at Rannicia. Walang pakialam sa mga magiging reaction namin.

Yuki: Gusto ko pa naman iyong si Beatrice. Mukhang mapagkakatiwalaan.

Patuloy pa nitong malditang si Yuki. Alam ko namang pinaparinggan ako nito.

Naku, ah. Hindi ko gusto ito. Hindi ako gusto ng kapatid ni Ian. Mukhang may isa pang magiging hadlang sa aking mga plano.

Pasimple kong pinasadahan ng tingin si Yuki mula ulo hanggang paa. Kung ayaw nito sa akin, pwes, hindi ko ipagpipilitan ang aking sarili rito.

Nakita kong ngumiti si Rannicia bago muling nagsalita.

Rannicia: Natutuwa rin naman ako kay Beatrice, Yuki, pero ipinaunawa ko sa kanya ang sitwasyon ng aking pinsan. Nagpapasalamat akong naunawaan niya. At itong si Michelle, nagkakasundo silang dalawa ng iyong pamangkin.

Kitang-kita ko ang pilit na ngiti ni Yuki. Marahil ay hindi ito naniniwalang marunong akong mag-alaga ng bata.

Ang isipin pa lang na makakasama ko ang Yuki na ito sa iisang bubong sa loob ng ilang araw ay parang gusto nang ikatirik ng aking mga mata.

Yuki: That's good to know, Ate Rannicia. But let's change the topic. Hindi naman po ako interesado sa mga bagay na tungkol kay Michelle.

Matamis ang ngiti ni Yuki ngunit hindi umabot sa mga mata nito.

Nakita ko namang saglit na natigilan sina Ian at Rannicia. Pero mabilis ding nakabawi. Siguro ay medyo sanay na ang mga ito sa kaprangkahan ni Yuki.

Well, hindi rin ako interesado kay Yuki. Mas mabuti kung hindi kami nito mag-uusap sa mga susunod na araw. Huwag lang talaga itong maging sagabal sa aking mga plano.

Yuki: Kung nandito si Michelle, then where am I going to sleep? Dalawa lang naman ang kwarto rito.

Bigla akong natigilan sa tanong na iyon ni Yuki. Oo nga pala. Dalawa lang ang kwarto rito sa bahay.

Para akong maduduwal sa ideyang baka makatabi ko sa iisang kama itong si Yuki.

Tumingin ako kina Ian at Rannicia. Hinihintay ko ang kanilang sasabihin.

Nang bigla ay magsalita na naman ang madaldal na si Yuki.

Yuki: Oh wait. How about dito na lang sa couch sa sala matulog si Michelle? What do you think?

Parang gusto kong hampasin ang Yuki na ito rahil sa naisip nitong suggestion.

Tumingin ako kay Ian. Umaasa akong tatanggi siyang matulog ako rito sa sala.

Sa wakas ay tiningnan na rin ako ni Ian. Nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha.

Ito na. Ipagtatanggol na ako ni Ian.

Ian: Mi-Michelle, okay lang ba sa iyo na matulog dito sa sala?

No way. I thought hindi papayag si Ian na matulog ako rito sa sala. After kong aminin na mahal ko na siya ay umaasa akong kahit papaano ay makararamdam siya ng kaunting simpatya para sa akin.

Akmang bubuksan ko na ang aking bibig para sagutin si Ian nang magsalita si Rannicia.

Rannicia: Ganito na lang, hon. Habang nagbabakasyon si Yuki ay doon na muna siya matutulog sa master's bedroom kasama ako. At ikaw ay dito na muna sa sala matutulog since alam kong hindi ka mahihirapang matulog sa ibabaw ng couch dahil ginagawa mo naman iyon kapag natutulog ka sa loob ng iyong opisina sa talyer. Ayoko namang sa sala matutulog ang aking pinsan.

Nakita kong tumingin si Ian kay Rannicia at sandaling nag-isip. Maya-maya ay ngumiti.

Ian: Oh, tama. Ang galing talagang mag-isip ng solusyon ng aking asawa. Kahit na nga ba mami-miss kong makatabi sa kama itong maganda kong misis.

Nagngitian sina Ian at Rannicia.

Yuki: Wow! Exciting naman 'yan! Matutulog akong katabi si Ate Rannicia!

Puno ng excitement ang tinig ng boses ni Yuki kaya masayang tumawa sina Ian at Rannicia.

Ngunit ako ay naiinis.

Bakit kailangang maging sobrang bait sa akin ni Rannicia? Bakit kailangang siya pa ang makaisip ng magandang solusyon para sa bago naming sleeping arrangement dito sa bahay?

Mas magiging madali para sa akin ang maghiganti kung hindi magiging ganitong kabait sa akin si Rannicia.

Si Ian ang aking inaasahan na magpaparamdam man lang ng kaunting simpatya para sa akin matapos ang ginawa kong pagtatapat sa kanya ng aking kunwariang pagmamahal.

Argh!

----------

Nagngingitngit ang aking kalooban habang pinapakinggan ang pag-uusap nina Ian, Rannicia, at Yuki sa loob ng master's bedroom. Tinutulungang mag-unpack nina Ian at Rannicia si Yuki.

Yuki: Alam kong pinsan mo si Michelle, Ate Rannicia, pero hindi maganda ang vibe na nakukuha ko mula sa kanya.

Sinasabi ko na nga ba at hindi ako gusto ng Yuki na ito.

Rannicia: What do you mean?

Yuki: Uhm... I'm sorry for the term, pero mukha siyang, paano ba, uhm, para siyang babaeng nagbibigay ng aliw. Bakit hinahayaan ninyo siyang magsuot ng indecent outfits dito sa loob ng bahay? Halos labas na 'yong kanyang kaluluwa sa kanyang suot kanina.

Mga ilang segundong wala akong narinig mula sa loob ng master's bedroom.

Sana naman ipagtanggol mo ako, Ian. Makumpirma ko man lang na naapektuhan ka rin sa aking pagtatapat sa iyo. Kahit na nga ba walang katotohanan ang mga iyon.

Narinig kong tumikhim si Rannicia.

Rannicia: Well, Yuki, kung saang outfit comfortable si Michelle ay wala na tayong pakialam doon. Basta ang mahalaga ay hindi nakakaperwisyo ang kanyang suot sa ating mga buhay at kaya niyang alagaan si baby Levi.

Argh! Nakakainis!

Bakit ba si Rannicia ang palaging nagtatanggol sa akin?

Wala man lang bang pakialam si Ian sa akin matapos ang pagtatapat na aking ginawa?

Kagabi ay siguradong-sigurado na akong naapektuhan si Ian sa aking pagtatapat na mahal ko na siya. Pero ngayon ay parang gusto kong magduda.

Pero baka naman ayaw lang ni Ian na magduda si Rannicia.

Oo, tama. Kailangan kong magtiwala sa aking bagong taktika.

Patience, Michelle. Patience.

----------

to be continued...