บทที่ 17
เธอเป็นเมียของฉัน
หลังจากที่เจาะเลือดเสร็จ เมฆาก็มานั่งลงข้างๆ เพียงดาวที่หน้าโต๊ะหมอผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง
“ถ้าผลเลือดออก ลุงจะโทรไปบอกนะเมฆ แล้วลุงขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปงานแต่งงานของหลานเมื่อคืน พอดีลุงติดผ่าตัดคนไข้น่ะ”
“ไม่เป็นไรครับลุงเอก ยังไงว่างๆ ขอเรียนเชิญลุงเอกกับป้าแววไปทานข้าวด้วยกันที่ไร่นะครับ” เมฆาเอ่ยบอกเพื่อนของพ่อเลี้ยงพสุธาอีกคน
“ได้ๆ อ้อหนูดาว เห็นว่าโทรตามหมอโยไปตรวจอาการพ่อเลี้ยงเหรอ ดินเป็นอะไรมากไหม ช่วงนี้ให้ระวังหน่อยนะ อีกเดือนเดียวก็ทำบายพาสแล้ว” หมอเอกพงษ์หันไปถามเพียงดาวเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
“ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะคุณลุงหมอ แค่มีคนแถวนี้ไปยั่วโมโหลุงดินนิดหน่อย แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรแล้วค่ะ” เพียงดาวตอบลุงหมอพร้อมกับเหลือบตาไปมองคนแถวนี้เล็กน้อยกน้อย
“ก็ผมไม่รู้นี่ครับลุงเอกว่าพ่อป่วยเพราะคนแถวนี้ช่วยกันปกปิด แล้วใครจะรู้ว่าแกล้งนิดแกล้งหน่อยพ่อ
