ข้ามมิติมามี...รัก

ตอนที่ 7 ใครคนนั้น

คำพูดประชดของเขาแต่ทำเอาจียองที่รู้ตัวว่าเพิ่งไปทำอะไรมาถึงกับหน้าซีดเผือดไม่รู้จะตอบคำถามเขายังไง

"ตอบข้าไม่ได้ เพราะมันคือความจริงสินะ"

"ทะ ท่านจะกังวลไปทำไม ข้าไม่ได้มีท่านคนเดียวเสียหน่อย" จียองตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก

"ข้ายอมให้เฉพาะยองวอนเท่านั้น เพราะถือว่าเขาก็ได้รับราชโองการจากฮ่องเต้เช่นเดียวกับข้า แต่คนอื่นข้าจะไม่ปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่ขวางหูขวางตาข้าแน่"

วุนซาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังจนจียองเริ่มเป็นห่วงวุนซาว่าจะเป็นอะไรไปเพราะเธอ เพราะความมักมากของเธอแท้ๆ เลยทำให้เป็นแบบนี้

"แต่เขาไม่ผิดนะ ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษฉันเถอะ"

"ข้าสังเกตตั้งแต่เมื่อครู่แล้วเจ้าพูดแปลก แถมยังห่วงใยคนอื่นซึ่งไม่ใช่นิสัยเห็นแก่ตัวของเจ้า "

จียองรู้ได้ทันทีว่าความสัมพันธ์ของเขาและเธอคงไม่ดีมากแน่ๆ เจ้าของร่างนี้เธอคงทำให้เขาคนนี้ไม่พอใจอย่างมากแน่ๆ

เอ๊ะ! เขาไม่ใช่เหรอที่ฆ่านาบีในงานแต่งวันที่เธอเห็น จียองคิดได้แบบนั้นก็ตกในสองเท้าถอยหลังหนีจากเขาอัตโนมัติ

"เจ้าเป็นอะไร ข้าไม่อยู่หลายวันกลับมาเจ้ากลายเป็นหญิงสาวที่สงบปากสงบคำแถมตื่นกลัวง่ายไปเสียแล้วหรือ "

วุนซาสาวเท้าตามเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ จนเธอชนเข้ากับโต๊ะที่ตั้งอยู่มุมห้องและไม่สามารถถอยไปได้อีกแล้ว

"ทะ ท่านอย่าทำอะไรฉันนะ" จียองบอกเสียงสั่นด้วยความกลัว

"หึๆ เจ้าแปลกไปอย่างที่ยองวอนบอกจริง วางใจเถอะข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอก เจ้ายังมีบิดาของเจ้าคุ้มหัวอยู่ ออกไปได้แล้ว!"

วุนซาก้มลงกระซิบบอกชิดใบหน้าของนาบีที่หันหนีแล้วหลับตาปี๋เพราะความกลัวเขา

พอได้ยินว่าออกไปได้แล้ว จียองก็รีบผลักเขาออกและวิ่งออกจากห้องของเขาไปทันที

คนบ้าอะไรน่ากลัวมาก แล้วรังสีอำมหิตที่แผ่ออกจากตัวเขาอีก เพราะมัวแต่วิ่งออกมาไม่ได้มองทางเลยทำให้จียองวิ่งมาชนกับอะไรบางอย่างที่แข็งแกร่งมากจนเธอจะล้มหงายหลัง

"ว๊าย! "

จียองหลับตาปี๋รอการกระทบพื้น มองดูแล้วยังไงก็เจ็บมากแน่ๆ

หมับ!

อยู่แขนแกร่งของใครบางคนโอบรัดเอวเธอและรั้งให้กลับเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นนั้น

"หนีอะไรมา ทำไมไม่ดูทางเจ็บตัวมาจะทำไง"

เสียงทุ้มต่ำนุ่มนวลติดขบขันดังขึ้นชิดหูของจียองจนเธอลืมตาขึ้นมามองเขา เป็นยองวอนที่ยืนโอบกอดเธออยู่แล้วยิ้มที่แสนหล่อเหลามาให้เธอ

"มองข้าแบบนี้คงไม่ต้องรอคืนนี้แล้วล่ะ ข้าว่าเราเข้าห้องตอนนี้เลยไหม " ยองวอนยังคงพูดพร้อมกับยิ้มใจละลายมาให้จียอง

"อะ เอ่อ ไม่ๆ ปล่อยฉันก่อน" จียองพูดพร้อมกับดันเขาออก

"หึๆ เจ้านี่น่ารักขึ้นทุกวัน ฟอด!"

ยองวอนพูดอย่างเอ็นดูนางแล้วหอมแก้มนุ่มๆ นั้นอย่างมันเขี้ยว แล้วปล่อยตัวนางอย่างเสียดาย

"หนีเจ้าก้อนน้ำแข็งมาสินะ เจ้าไปทำอะไรผิดมาล่ะ ฟังจากมูกงบอกข้าเจ้านั่นไม่พอใจและโมโหเจ้ามากเลยนะ " ยองวอนยังคงถามด้วยใบหน้าเอื้อเอ็นดูจียอง

"ฉันไปหอนายโลมมาน่ะ "

เพราะคิดว่าเขาเป็นคนไม่น่าจะมีอะไรแถมดูเป็นคนใจดีและใจเย็น ทำให้นาบีวางใจบอกเขาออกไปตรงๆ

"อืม ไม่แปลกข้าเองก็ไม่ชอบ ต่อไปจะไปไหนบอกข้า ข้าจะพาเจ้าไปเอง"

แม้ดวงตาเขาจะแข็งกร้าวขึ้นแต่เขาก็ยังส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้เธออยู่จึงทำให้จียองเบาใจได้ไปเปลาะหนึ่ง

"พาคุณหนูไปอาบน้ำเสีย "

ยองวอนรู้ว่าคนรับใช้คนสนิทของนางอยู่แถวนี้จึงเรียกให้พาผู้เป็นนายของเธอออกไป

"เจ้าค่ะ"

"เจ้าไปพักผ่อนเถอะคืนนี้เดี๋ยวข้าไปหา " ยองวอนยังยิ้มอ่อนโยนส่งให้จียองเช่นเคย

จียองดินออกไปอย่างงงๆ นอกจากเขาจะไม่ว่าอะไรเธอเขายังโอนโยนกับเธอมากกว่าวุนซาสวามีอีกคนของเธออีก

แต่ใครจะรู้พอลับหลังนางยองวอนที่อ่อนโยนแสนดีของจียองจะเปลี่ยนสีหน้าและแววตาที่น่ากลัวขึ้นไม่มีแววขี้เล่นเหมือนเมื่อกี้เลย

"สงสัยข้าคงต้องจัดการอะไรสักอย่างก่อนที่นางจะหลงชายคนนั้นจนไม่ไยดีสามีเช่นข้า "

ยองวอนพูดพร้อมกับเดินไปในทางที่จียองวิ่งหนีออกมาเมื่อครู่ด้วยสีหน้าที่ยากจะคาดเดาได้

"ฮานึลเธอคิดว่าสามีแต่ล่ะคนของฉันเป็นยังไง"

นาบีที่กำลังแช่น้ำอุ่นอย่างผ่อนคลายถามขึ้นเพราะคิดถึงเรื่องที่เธอเจอวันนี้และภาพที่เธอเจอก่อนจะมาอยู่ร่างนี้ด้วย

"เหมือนจะแตกต่างแต่ไม่แตกต่างกันเจ้าค่ะ"

"ยังไง"

"ท่านวุนนซานิ่งเย็นชาเป็นคนคาดเดายากแถมโมโหร้าย ท่านยองวอนอบอุ่นแสนดีไม่ค่อยแสดงอารมณ์คาดเดายาก แต่ก็โมโหร้ายเช่นกันเจ้าค่ะ" ฮานึลตอบตาที่ตนเคยเห็น

"โมโหร้ายขนาดฆ่าคนที่รักได้ไหม"

หญิงสาวถามในฐานะที่เธอเป็นจียอง ไม่รู้และไม่เคยสัมผัสลึกซึ้งกับคนทั้งสองมาก่อน

"ข้าไม่รู้เจ้าค่ะ แต่ถ้ามีเรื่องทำให้ผิดหวังและไม่พอใจมากเหมือนครั้...เอ่อ คนเราก็อาจมีอารมณ์ร้ายซุกซ่อนอยู่ทุกคนจริงไหมเจ้าคะ อย่าว่าแต่สวามีทั้งสองเลยเจ้าค่ะ"

ฮานึลเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่เธอไม่ยอมพูดแถมเปลี่ยนเรื่องอีก วันนี้จะคาดคั้นเอาคงไม่ได้คำตอบ ค่อยหลอกถามอีกทีแล้วกัน

"เธอคิดว่ากงยูจะเดือดร้อนเพราะฉันไหม" จียองเป็นห่วงชายอีกคน

"ไม่หรอกเจ้าค่ะ พวกสวามีทั้งสองรู้แต่แรกแล้วว่าท่านกับกงยูเอ่อ..เจ้าค่ะ"

ฮานึลไม่กล้าพูดถึงความสัมพันธ์ที่เกินเลยของนาบีและกงยูออกมาตรงๆ กงยูอยู่กับคุณหนูของเธอมานานเขาเองก็เจียมตัวและไม่มีทางสร้างเรื่องปวดหัวให้คุณหนูของเธอแน่นอน สวามีทั้งสองของคุณหนูก็คงทราบไม่งั้นคงจัดการไปนานแล้ว ฮานึลคิด

"อ๋อ แบบนี้เองสินะแต่เอ๊ะเมื่อกี้ยองวอนบอกจะมาหาข้าคืนนี้ "

"ใช่เจ้าค่ะ สวามีทั้งสองของท่านสลับนับวันกัน 7 วันเปลี่ยนมานอนกับท่านที ซึ่งคืนนี้ก็ยังเป็นคืนของท่านยองวอนคืนที่ 7 พอดีเจ้าค่ะ "ฮานึลไขข้อสงสัยให้เธออย่างกระจ่าง

แม่เจ้า! เธอไหวเหรอนาบี จียองได้แต่คิดในใจ สุดยอดหญิงงามเมืองของจริงจียองได้แต่คิดทึ้งในตัวของนาบีและตอนนี้เธอก็กำลังจะเป็นเช่นกัน

คุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ผู้เพียบพร้อมทุกสิ่งอย่างในชีวิตไม่เคยมีใครขัดใจ ขนาดอยากมีสามีกี่คนบิดานางยังจัดการให้ สุดยอด!