ตอนที่ 6
1059 Words
หลายวันถัดมา นักรบเดินผิวปากลงมาจากชั้นบนอย่างอารมณ์ดี เพราะเมื่อคืนเจอสาวบริการถูกใจ ทำเอาเขาแทบหมดแรงคาเตียง แต่ก็จำต้องตื่นเช้าเพื่อไปทำธุระสำคัญให้กับบิดา
“หอนแต่เช้าเลยนะ ไอ้ลูกหมา”
“โห! คุณพ่อ เล่นเอาผมไปไม่เป็นเลย” นักรบปั้นหน้าง้ำแล้วเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ ก่อนจะสวมกอดท่านแรงๆ แล้วตามมาด้วยหอมแก้มฟอดใหญ่
“ไอ้นักรบ แกนี่...โตจนมีเมียได้แล้วยังจะหอมพ่ออยู่ได้ รู้เอาไว้นะโว้ยไอ้ลูกหมา แก้มฉันเก็บเอาไว้ให้หลานมาหอม เพราะงั้น แกเลิกหอมฉันได้แล้ว” คุณคทาทำเป็นต่อว่าแต่ในใจนั่นชอบมากมาย
“ไหนล่ะหลาน” นักรบถามกลับหน้าเป็น
“แกก็เร่งหาเมียเข้าสิ ฉันอยากอุ้มหลานจะแย่แล้ว”
“คุณพ่อคงต้องรออีกนานเลยครับ ว่าแต่คุณพ่อเตรียมรูปลูกสาวลุงจักรินไว้หรือยังครับ ขอผมดูหน่อย” นักรบยื่นมือออกไปขอภาพ
“นี่ไง ว่าแต่แกมีวิธีจะพาหนูเวออกมาจากบ้านย่าหนิมได้แล้วใช่ไหม” คุณคทาเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะเมื่อวันที่ลูกชายเข้ามาบอกว่าเดี๋ยวจะไปจัดการเรื่องนี้ให้ ตนก็ไม่ได้ถามว่าจะทำยังไง เพราะคิดว่าลูกชายพูดเล่น
“ก็...เดินเข้าไปบอกตรงๆ เลยว่าจะมารับเวธกาไปอยู่ด้วย” นักรบตามความจริง เพราะเขาคิดมาหลายวัน ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรดี เขาก็เลยวัดดวงด้วยการบุกเข้าไปหาเลย
“โธ่...เจ้านักรบ พ่อก็หลงดีใจว่าแกมีวิธีช่วยหนูเวแล้ว แล้วไปเนี่ยไม่กลัวจะโดนย่าหนิมแจ้งความจับหรือไง” คุณคทาอดห่วงลูกชายไม่ได้ เพราะคราวที่ตนไปก็โดนมาแล้ว แต่หากไม่ไป ก็ไม่ได้ เพราะตนได้รับปากเพื่อนไว้แล้ว ยังไงก็ต้องช่วยลูกสาวของเพื่อนออกมาให้ได้
“ถ้าผมโดนจับจริง ผมจะให้ตำรวจโทรมาบอกคุณพ่อไปประกันตัวแล้วกันครับ ผมไปล่ะ เดี๋ยวจะตกเครื่อง” นักรบบอกทีเล่นทีจริง ด้านคุณคทาก็ลุกเดินออกไปส่งลูกชาย รอกระทั่งรถของลูกชายขับรถออกไปแล้วตนก็ได้แต่ถอนหายใจ
“คุณผู้ชายกลุ้มใจอะไรเหรอคะ” ป้าจอย แม่บ้านที่อยู่ดูแลคุณผู้ชายของบ้านมานานเอ่ยถาม เมื่อเห็นสีหน้าของคุณผู้ชายไม่ค่อยดีนัก
“ก็เรื่องหนูเวนั่นแหละป้า ทำเอาฉันกลุ้มไม่เลิก แล้วนี่ไม่รู้ว่าเจ้านักรบจะทำสำเร็จหรือเปล่า”
“คงจะยากนะคะคุณผู้ชาย เพราะทางย่าเขาไม่ยอมให้มา”
“ก็นั่นแหละปัญหาใหญ่ แต่ก็รอดูกันต่อไปว่าเจ้านักรบจะทำสำเร็จหรือเปล่า ว่าแต่วันนี้ป้าทำอะไรกินล่ะ ฉันหิวแล้ว”
“แกงส้มปลาช่อนค่ะ ถ้าคุณผู้ชายหิวก็ไปเลยค่ะ เดี๋ยวป้าจะบอกให้แม่สองคนนั่นจัดโต๊ะ”
“ของโปรดผมเลย ป้าจอย” คุณคทายิ้มกว้างเมื่อเช้านี้ป้าจอยทำอาหารให้ถูกใจ ก่อนจะเดินไปยังห้องรับประทานอาหาร อดคิดถึงลูกชายไม่ได้ เพราะพ่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ก็ชอบแกงส้มปลาช่อนเช่นกัน
หลังจากลงเครื่องแล้วก็นั่งรถที่เพื่อนส่งไปรับที่สนามบินต่ออีกทอดหนึ่ง นักรบก็ถูกปลุกให้ตื่น หลังจากรถที่ไปรับเข้ามาจอดหน้า ‘เพลิงอาทิตย์รีสอร์ท’ รีสอร์ทท่ามกลางธรรมชาติของเพื่อนรัก
“ไอ้อาทิตย์ แกเองเหรอ” นักรบทักทายเพื่อนในอาการงัวเงีย
“ใช่! ฉันเอง แล้วนี่แกไปอดหลับอดนอนมาจากไหว” อาทิตย์ เจ้าของรีสอร์ท หน้าตาหล่อเหลาจนเป็นที่หมายปองของสาวๆ ที่แวะเวียนมาขายขนมจีบ ทว่าเจ้าของรีสอร์ทยังหวงความโสดเลยไม่คิดสนใจสาวคนไหนนอกจากงาน
“เมื่อคืนฉันหนักไปหน่อย แล้วยังตื่นแต่เช้า มันก็เลยง่วง” ตอบแล้วนักรบก็ฉีกยิ้มนิดๆ ให้เพื่อน
“ไอ้หนักของแกนี่ หนักเรื่องบนเตียงล่ะสิ”
“รู้แล้วยังจะมาถามอีก”
“เพลาๆ บ้างเถอะแก ใช้งานมากๆ ระวังจะเสื่อมก่อนเข้าหอ” อาทิตย์หัวเราะชอบใจ เมื่อเพื่อนรักถลึงตาใส่ ก่อนจะพากันเข้าไปสวัสดีพ่อแม่ของอาทิตย์ แล้วอาทิตย์ก็พาเพื่อนไปยังบ้านพัก เขาปล่อยให้เพื่อนนั่งพักอยู่เกือบสิบนาทีจึงได้ถามถึงการมาของเพื่อน ที่โทรมาแจ้งไม่กี่วัน เจ้าตัวก็มาเลย
“มาทำธุระให้พ่อ” ตอบแล้วก็ยกกาแฟขึ้นจิบ สายตามองไปยังทิวทัศน์ที่เขียวขจีเบื้องหน้า จริงๆ แล้วเขาชื่นชอบธรรมชาติมาก อยากจะมาทำธุรกิจแถวธรรมชาติบ้าง แต่ก็ต้องพับโครงการแบบถาวร เพราะไม่มีคนดูแลธุรกิจต่อจากบิดา เพราะเขาเป็นลูกชายคนเดียว
“ธุระอะไรของแกวะ ถึงได้ด่วนจี๋แบบนี้ นี่ดีนะที่ห้องพักยังว่าง”
“มารับลูกสาวของเพื่อนพ่อไปอยู่ด้วย ว่าแต่แกรู้จักบ้างไหม ชื่อ...เวธกา เป็นหลานสาวย่าหนิม แต่อยู่คนละอำเภอกับแก” แต่ก็ห่างกันไม่มาก และก็นี่เขาถึงได้ขอให้เพื่อนจัดที่พักให้ เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าจะเสร็จธุระเมื่อไหร่ แต่คิดว่าคงไม่เกินสามวันก็จะกลับไปทำงานต่อแล้ว ส่วน เวธกาพาไปได้ก็ดี แต่ถ้าพาไปไม่ได้ เห็นทีเขาคงต้องบอกให้พ่อยกเลิกความคิดจะพาหลานคนอื่นไปซะที
“ย่าหนิม นี่ใช่แม่เลี้ยงหนิมหรือเปล่าไอ้นักรบ แต่ถ้าใช่ ฉันขอถามหน่อยว่าจะมารับทำไม แกไม่รู้หรือไงว่าแม่เลี้ยง หนิมหวงหลานสาวอย่างกับไข่ในหิน ไม่มีทางหรอกที่แม่เลี้ยงหนิมจะให้ใครมาเอาหลานของแกไป แต่ก็มีอีกเรื่องที่ฉันได้ยินมา” อาทิตย์หยุดพูดแล้วหันไปยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มบ้าง
“เรื่องอะไรว่ะ”
“ก็เรื่องหลานสาวของแม่เลี้ยงหนิมนี่แหละ เห็นว่ากำลังคบหาอยู่กับคนงานในโรงสี แถวๆ บ้าน”
“ห๊ะ!” นักรบแทบสำลักกาแฟ
- Writer
