The Bride Capture

Captured Bride Chapter 1 WILHELMINA’S POV Sa loob ng suites ay ang unang mapapansin kapag nakapasok ay masiyadong marangya at stylish ang mga kagamitan dito, tila nagbibigay rin ito ng kaginhawaan kapag manatili ka sa loob ng silid. Sa kabilang bahagi ng silid ay matatapuan ang terrace at makikita mula rito ang buong siyudad. Nakatayo ako dito sa terrace at nakatanaw lamang sa maulap na kalangitan. Napabuga ako ng buntong hininga sa sobrang bagot na naramdaman ko ngayon. Inilapot ko ang aking paningin mula sa kalangitang at tinuon ko ang tingin sa ibaba ng gusali. Sa mga oras na ito, sobrang nagsisi ako nang sumama pa ako sa aking mga magulang na pumunta dito sa bansang `to para sa magbakasyon kahit na alam ko na ang sadya nila ay dahil mayroon sila medical mission, pawang mga doktor ang magulang ko. Maliban dun, nagmamay-ari ang pamilya ng isa sa kilalang ospital sa pilipinas. Sa sobrang busy nila ay wala na silang oras para sa akin. Nakalimutan pa nila ang birthday ko. Naku, I didn’t even celebrate my debut today just to be with them pero hindi man nila isiningit sa schedule ang birthday ko! Naputol ang pagmunimuni ko dito sa terrace nang mahagip ng paningin ko ang dalawang panot na lalaki, sapilitang pinapasok nila ang isang babae sa loob ng puting kotse. "What the heck?!" Hindi makapaniwalang bulalas ko. Sinulyapan ko ang mga guard sa labas ng hotel. Bulag ba ang mga guwardiya dito? Hindi ba nakikita na nagpupumiglas `yong babae at ayaw sumama sa dalawang lalaki?! Seeing this situation, I begun to feel anxious. Nagmamadali na umalis ako sa terrace at nagtungo sa pintuan para lumabas. Subalit pagbukas ko ay bigla na lang ako nagulat ng biglang may nagpaputok ng confetti sa harap ko. Napaatras ako ng isang beses. Tiningnan ko ang dalawang taong may pakana nito. Nang makita niya ang apat babae sa harap niya ay agad na nakilala niya ang mga ito. "HAPPY BIRTHDAY, BESSY!" Sabay bati ng apat niyang kailangan. "Anong ginagawa ninyo dito?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kanilang apat. "Akala ko ay nagbakasyon kaya sa inyo sa ibang lugar?" "We lied to you, girl. Maari ba naman kalimutan namin ang kaarawan mo? Once in a lifetime ka lang maging eighteen! 'kita mo naman ah, sumunod pa talaga kami dito sa X Country para i-celebrate ang birthday mo. Ba't naman kasi ayaw mong magraos ng birthday party para sa debu mo." Sabi ni Sapphire. Sa amin mag-barkada ay siya ang masiyadong sopistikadang magsuot ng damit, naging mutya nga ito ng kanilang campus eh. "Alam mo bang masiyadong takaw pansin ang kagandahan namin dito? Paano na lang kung dakpin kami dahil sa sobrang ganda namin?" Pagkarinig ko palang niya sa huling salita ni Sapphire ay bigla ko naalala `yong nakita ko kanina. Napasinghap ako at natarantang sinabi; "Jusko po! Ang babae kinidnap!" "Oo nga, 'di ba't sinabi lang ni Sapphire 'yan kanina?" Sabi naman ni Pritzel. "Tama!" Segunda ni Sapphire. "Mali! Hindi 'yan ang ibig kong sabihin!" Natarantang hinawakan ko ang balikat ni Sapphire at inaalog. "Ang ibig kong sabihin, may isang babae na dinakip ng dalawang lalaki kanina! Tara na!" Binitiwan niya ang kamay ni Sapphire at bago niya talikuran ang kaibigan ay hindi niya kinalimutan kunin sa bulsa Ang panyo at pinunasan ang, tsaka nagmadaling lumabas ng hotel. "Seryoso ba `to?” Tanong ni Mirtha sa mahinang boses. Pero hindi ko `yon nasagot dahil nagmadali akong lumabas at tumungo sa elevator para bumaba. Walang nagawa ang apat kong kaibigan kundi sumunod na lang sa akin. Nang makalabas kaming lima ay tinignan namin ang buong paligid. Pinagpapawisan na ako at makikita sa hitsura ko ang inis. "Seryoso ka, Wilhelmina? Baka naman niloloko mo kami, kung ganun ay nagtagumpay ka ah." Natatawang sabi ni Pritzel sa akin. "Hindi ako nagbibiro! May nakita talaga akong babae na sapilitan na pinapasok sa kotse nang dalawang lalaki." "Huminahon ka nga, Wilhelmina. Huwag kang mag-alala sa babaeng 'yun, nakakasigurado ako na ligtas siya." Bumaling ako kay Dovie na kalalapit lang sa amin matapos kausapin ang security guard doon sa guard post. Umarko ang isang kilay ko at tinitigan si Dovie, ang nerd ng kanilang barkada. "Naipagtanong ko sa guard dito tungkol sa tinutukoy mong babae. Sabi nila, isa lang daw 'yun kaganapan ngayon araw na nakalaan para babaeng yun...ano nga ulit tawag dun...? Ah, bride capturing! Isa sa tradisyon dito sa bansa ang pagdakip sa mga babae upang maging asawa nila. Higit sa lahat, normal lang ang mga ganitong pangyayari." "Ngek! Ano na ba tayo ngayon? Nasa modernong panahon na tayo ngayon at bawal na 'yan di ba?" Mirtha said. "Oh my gosh! /No way!" Sabay pa kami ng iba kong kaibigan na napabulalas. Legal ba 'yun? Grabe naman! Pano masisikmura ng mga babae dito ang ganitong klaseng tradisyon? At isipin, nasa modernong panahon na sila at dapat may women's right dito! If that really the case, then there’s nothing I can do about it. But still, hindi ko parin matanggap `yong kahinatnan ng babae. Napabuntong hininga ako ng malalim. Babalik na sana ako sa suite room nang mahagip ng paningin ko ang isang pamilyar na kotse. Ah! Mabuti’t hindi pa sila nakaalis! “Oi, saan ka pupunta?” Walang sabing naglakad ako patungo sa direksyon ng kotse, kahit na tinawag ako ng kaibigan ko ay hindi ko sila pinansin dahil nakatuon ang atensyon ko sa kotse dahil sa takot na makaalis `yon. No matter what they said that a man abducting a woman he wishes to marry is very common in this country, for me, that is ridiculous! Although I am aware that I shouldn't be too nosy on others business, but just think of that poor girl. She looks unwilling and too young to be a bride. I really can't stand those people forcing someone. This thing reminded me of my elder sister who ran away from home because of their parent plan to set her of marriage. Hindi ko rin siya makontak dahil dun. Huminto ako sa gilid ng kotse, kahit na hindi ko makita ang loob ay mariin tinitigan niya ang tinted glass window. Kumatok ako ng tatlong beses. Tok Tok Tok Ilang sandali ay bumukas ang bintana ng kotse at tumambad sa paningin ko ang gwapong hitsura ng lalaki kahit na nakasuot pa ito ng sunglass. Maitim ang maikling buhok nito, prominente ang hugis ng mukha at ilong ay kay tangos. He looks like a dignified noble man from a royal family, that can make any girls took their breath away-sa madaling salita, napakagwapo! Such a handsome man, paano ito magiging kidnapper? Isa pa, dalawang morenong lalaki ang dumakip sa babae kaya imposible na ito ang kidnapper. Balak sana humingi ng paumahin sa lalaki dahil naabala niya ito, subalit bigla may narinig akong kalabog sa likod ng kotse nito. Huh? Ano 'yun? Huwag naman sabihin na isa siya sa kasamahan ng dalawang kidnapper? Naningkit ang mga mata niya nang isipin 'yun. Tsk! Sayang! Gwapo sana! Tinangal ng lalaki ang sunglasses at nakakunot ang noo na tinitigan ako. "Yes?" Medyo natigilan ako nang magtapo ang aming mga mata. Sa hindi malaman ay tila nakaramda ako ng pamilyaridad dahil sa asul nitong mata. Ano ba, Wilhelmina, huwag kang magpadala dahil sa hitsura niya! Snap out of it! Kaya naman isinantabi ko na lang `yon sa likod ng isipan ko. Humugot ako ng hininga bago nagsalita. "Let her out." Sabay sulyap sa likod ng kotse. "What?" "It's useless to feign ignorance. You know what I mean here. Did you put her inside the back of car's compartment?" "Wilhelmina!" Saway ng kaibigan ko nang makalapit sila sa amin. "Huwag nga ninyo ako tigilan." Nagkasalubong ang kilay ng lalaki at saka nagsalita. "Look, I have no idea what you're talking about. If this is one of your pick up lines...well, you're not bad." Napasinghap ako sa narinig. Pick-up lines? Namula ang mukha ko dahil sa inis. Hindi ako nakapagtimpi at malakas na sinipa ko ang kotse niya. "Who said I want to hook up with you?! Dream on! I just want you to release the girl you abducted! You let her out this instant!" "Damn it!" He uttered a cursed as he gets out from his car. Nang makalabas ang binata sa kotse ay napag-alaman niya kung gaano ito katangkad. Narinig ko pa na napahigit ng hininga ang mga kaibigan ko ng makita ang hitsura ng binate. Anak ng tufo! "Wilhelmina, chillax ka lang. Baka naman hindi talaga siya ang kidnapper. Huwag ka munang padalusdalos." Sabi ni Dovie. "Hindi ako nagkamali! May narinig ako sa compartiment niya, baka nilagay nila sa loob ng compartment ang babae!" Nang marinig ng binata ang sinabi ko ay mas lalong nadagdagan ng linya ang noo nito. "First you accuse me of something that I didn't do and then you even dent my car! Bloody hell!" May bahid nang inis ang boses ng binata. "Wilhemina, tama nga si Dovie. Ba't pumunta tayo sa isang ice cream shop para magpalamig?" Sumamo ni Mirtha sa akin. Mas lalong napasimangot ako ng marinig koi yon. Gayunman, di ko rin maiwasan na magtalo sa isipan. Baka nga tama sila, baka nagkamali lang ako. Pero ano `yong kalabog?! Komplikadong tinignan ko ang binata at nagbaba ng tingin. "If you don't believe me then why don't you take a look at my compartment to see if I really hide a girl inside?" Walang anuman na naglakad ito patungo sa likod at binuksan ang kompartimento. Sumunod siya sa binata at tanging nakita niya ay british bull dog! Naglalaway pa ito na nakatingin sa kanya. Nang makita ko `yong aso, tila naging estatwa ako. Parang doon din ako nahimasmasan. Kung iisipin din niya, mukhang wala siyang kasama sa loob ng kotse…nagkamali siya. Patay. Pero kung ganun ba’t inilagay niya sa compartment ang aso!? "Now what am I gonna do with you?" Umangat ang gilid ng labi nito, pero walang bahid na masaya sa hitsura nito. Namumulta ang mukha na bumaling ang tingin ako sa kanya. Naku naman! Dapat hindi ka naging pakialamera, Wilhelmina! Ayan tuloy napahiya ka! "Oh my, I was wrong! I sincerely apologize for accusing you. Back then, I didn't know what was I thinking and thought you were one of the abductor and said something rudely to you. As a show of repentance, let me compensate you! What do you want?" Matagal niya ako tinitigan. Ayan tuloy mas lalo tuloy akong nagsisi sa ginawa kong pang-akusa rito! Boba mo talaga Wilhelmina! "Well, count yourself lucky." Sinipat ng binata ang relong pambisig. "I need to go, as for the compensation-forget it." Kinuha niya ang aso mula sa compartment at inilipat sa loob ng kotse. "But!" Tinignan ulit ako ng lalaki bago bumuntong hininga at saka nagsalita. "Fine! Since you really wanted to compensate me then just give me your full name and phone number or other information. I'll contact you once when I have some time." "Really?" Umaliwalas ang mukha ko ng marinig `yon. Binigay ko naman sa kanya ang number ko. "Yeah. And oh by the way, I advise you not to be nosy to someone else like what happened to that girl as you said or else you’ll be in big trouble.” Umalingawngaw `yong huling sinabi niya sa isipan ko. Bago pa ako makapagsalita ulit, nakapasok na siya sa loob ng kotse at tuluyan ng umalis. Napabuga ako ng buntong hininga bago ako bumaling sa aking mga kaibigan na ngayon ay naging tahimik at pinapanood nila ang aming eksena ng lalaki. Tinitigan ko muna `yong papalayong kotse at nang hindi ko na `yon makita ay doon lang ako tumili ng sobrang lakas dahil sa pagkapahiya. "OA mo naman, bes. Sa reaksyon mo ay iisipin ko na kinikilig ka." Pritzel said. "Anong kinikilig?! Hindi ah! My God, pinagbintangan ko siya! Agh! What was I thinking? Tanga ko talaga! Sampalin niyo nga-agh!" Parang mababali 'ata ang leeg ko sa lakas ng pagkasampal ni Sapphire. "Agh! Ano ba?! Bakit mo ako sinampal, Sapphire?!" "FYI, you're the one who ask for it, is it wrong for me to lend you a hand?" Inirapan siya nito. "Tara na nga, bumalik na tayo sa loob." * Sa ibang panig, bahagyang napahinto sa pagmaneho ang binata. Tinanaw nito mula sa side mirror ang dalaga, hindi mabasa ang hitsura nito habang nakatitig. He took out his cellphone and called his assistant.