EP 14
1167 Words
“อ้อ!!! ชอบความรุนแรงแบบนี้ก็ไม่บอก ได้!!! ไอ้เสือจัดให้ไม่มีปัญหา!!!” แล้วเขาก็ละมือจากการกดสองแขนไว้ มาหาชุดนอนบางเบากระชากแรง ๆ จนขาดออกเป็นทางยาวไปถึงเอว เสื้อคลุมก็ถูกดึงออกอย่างรวดเร็ว จนเหลือเพียงแต่ชุดชั้นในสีชมพูเซ็กซี่ ๆ ไว้แค่นั้น
“อย่า!!! ปล่อยฉันนะ!!! ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วย ๆ ๆ ช่วยฉันด้วย!!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!!!”
“ต่อให้คุณร้องจนคอแตก ก็ไม่มีใครกล้าเสนอหน้ามาช่วยหรอก และกรุณาลดความสะดีดสะดิ้งของคุณลงด้วยนะ บอกแล้วไงว่าผมชอบดาราไทยมากกว่า”
“อย่า!!! อื้ห์มมมมมมมมมมมม!!!”
แม้จะพยายามดิ้นหนีสักแค่ไหน แต่เมื่อถูกเขาพากายอันหนักอึ้งทับไว้ แล้วจูบรุนแรงดุดัน จนหมดปัญญาที่จะพาตัวเองให้หลุดรอดจากความสูญเสียที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ และยิ่งแน่ใจขึ้นอีก เมื่อมือเขากระชากชุดชั้นในออกไปในเวลาไม่กี่วินาที จนหลงเหลือแต่กายขาวผิวพรรณนุ่มเนียน กับส่วนเว้าโค้งสวยงามเท่านั้น
“อย่างนี้ล่ะที่นางเอกไทยทำกัน จำไว้ว่าผมชอบ คุณไม่ต้องแสดงละครมากมายหรอก แค่นอนนิ่ง ๆ รอให้ผมจิ้มพรวด ๆ จนน้ำแตกก็พอ แต่ถ้าจะส่งเสียงครวญครางออกมาบ้าง ผมก็ไม่ว่านะ ของอย่างนี้ห้ามกันไม่ได้หรอกใช่มั้ยล่ะ เวลาได้กินของอร่อย ๆ เผ็ด ๆ ร้อน ๆ ถึงอกถึงใจ มันก็ต้องมีซี๊ดซ๊าด ๆ เป็นธรรมดา”
เขาไม่วายส่งประโยคเหยียดหยามมาให้ เมื่อเห็นคนอยู่เบื้องล่างนอนนิ่ง ๆ แล้ว จึงยิ้มออกมาอย่างสมเพชที่แค่ถูกจูบก็อ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งถูกไฟลน
เสื้อกล้ามกับกางเกง ถูกเขาถอดออกอย่างรวดเร็ว แล้วทาบไปหาคนนอนนิ่งอีกวาระ เพื่อจูบปากอิ่ม มือก็กอบกำอกชูชันไปมาทั้งสองข้างอย่างเมามันและเป็นสุข
ผิดกับอีกคนที่ทุกข์ปานจะขาดใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อีกต่อไปแล้ว นอกจากนอนหลับตาพริ้ม ปล่อยให้เขาทำอะไรได้ตามใจชอบ ควบคู่กับการปล่อยให้หยดใส ๆ ไหลอาบหางตาลงไปเป็นทาง
เมื่อเสียใจเหลือคณานับ กับชายที่กำลังตักตวงความสุขจากร่างอันปราศจากมลฑิณนี้หาใช่คนที่คาดหวังเอาไว้ตั้งแต่แรกไม่ ทั้งใบหน้า ท่าทางและคำพูดของคนรักต่างหลังไหลเข้ามาในความทรงจำ ขณะอีกชายกำลังสำรวจเรือนกายขาวไปแทบจะทั่วทุกตารางนิ้ว ก่อนจะเปลื้องผ้าชิ้นสุดท้ายออกจากกาย เมื่อมีความต้องการอย่างล้นเหลือเรียกร้องออกมา จนไม่อาจจะทานทนได้ต่อไป
“อื้อ ๆ ฮื่อ ๆ ๆ หึ๊ด ๆ ๆ ฮื่อ ๆ ๆ”
เจ้าของร่างที่กำลังถูกรุกราน ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาหลายครั้งหลายหน เมื่อเขาพยายามล้วงล้ำเข้าไปหลายครั้งหลายครา แต่ยังไม่สำเร็จสักที และแม้จะยากเย็นหรือเนิ่นนานกับความพยายามที่จะพิชิดเยื่อพรหมจรรย์ของหญิงสาวที่เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจะหลงเหลือมาได้จนป่านนี้ แต่สุดท้ายเขาก็ได้มันมาจริง ๆ หลักฐานก็มีให้เห็นเต็มสองตา
“ฮื่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
กระนั้นเขาก็ไม่คิดจะสนใจกับเสียงร้องไห้ฮือ ๆ สักนิด เมื่อความต้องการรุมเร้าจนหน้ามืด ตามัว หูหนวก ใจบอดไปแล้ว เขาจึงแหวกว่ายอยู่ในวังวนแห่งความสุข ที่ธรรมชาติสรรสร้างมาให้
โดยไม่สนใจสักนิด ว่าอีกคนจะเป็นทุกข์ทรมานและร้องไห้ปริ่มจะขาดใจ นับตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาเข้าใกล้ กระทั่งวินาทีสุดท้ายที่เขาผละออกห่าง แล้วล้มตัวลงนอนข้าง ๆ ด้วยความอ่อนแรง เจ้าของใบหน้าขาวเปรอะเปื้อนด้วยคราบน้ำตาค่อย ๆ ลุกขึ้น แล้วคว้าเสื้อคลุมตกอยู่กับพื้นขึ้นมาใส่ ก่อนจะพยุงกายลุกเดินอย่างเชื่องช้า
ตรงไปหาห้องน้ำ เปิดฝักบัวออกอย่างรวดเร็วเพื่อชำระร่างกายให้ขาวสะอาด เพื่อหมายจะลบล้างเหตุการณ์เมื่อครู่ ให้ออกไปจากใจ และจะทำเป็นลืมว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แต่มีหรือที่ทำได้โดยง่าย ๆ
“ฮื่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
ร่างเปล่าเปลือยถึงกับหมดแรง จนต้องทรุดตัวลงนั่งกอดสองเข่าแล้วร้องไห้ออกมาดัง ๆ แข่งกับเสียงสายน้ำไหล ด้วยความเสียใจกับสิ่งที่สูญเสียไป แม้จะตระเตรียมใจสำหรับวินาทีนี้มาแล้ว แม้จะรู้ถึงผลลัพท์ของการมาทำงานนี้แล้ว
แต่เมื่อชายคนที่ได้ความสาวไปกลับเป็นคนปากร้าย จิตใจต่ำช้า วาจาต่ำทราม และการกระทำป่าเถื่อนเช่นนี้ ก็ยากเหลือเกินที่จะทำใจยอมรับได้
ร่างกำยำที่ยังคงมีเหงื่อไหลท่วม ต้องรีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าในทันที เมื่อเสียงสะอื้นดังออกมาก่อกวน จนยากจะหลับตาลงได้ แม้จะยังเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางไกลแต่แสนสุขก็ตามที
โทรศัพท์กับกระเป๋า ตกอยู่บนพื้นตรงหน้าบันได ถูกเขารวบไว้แล้วเดินเอาเข้าไปโยนลงบนเตียง โดยไม่ได้สนใจจะเปิดดูด้วยซ้ำ
แล้วก้าวยาว ๆ ออกจากบ้าน ที่เมื่อก่อนเขามักจะใช้พักพิงมานานนม ก่อนจะสร้างคฤหาสน์หลังงามแล้วย้ายขึ้นไปอยู่หลายปีมาแล้ว
เหล้าที่เคาน์เตอร์บาร์ถูกฉวยขึ้นไปบนห้องนอน รินใส่แก้วยกขึ้นมาจิบอย่างเชื่องช้า ขณะนั่งเอาหลังพิงหัวเตียง ครุ่นคิดถึงเยื่อพรหมจรรย์ที่ได้มาอย่างไม่คาดฝัน
แต่ก็ไม่คิดจะสงสัยอะไรนอกจากตอบตัวเองว่า ครอบครัวคู่อริที่ส่งแม่คุณหนูขาวีนไปอยู่กับญาติที่เมืองนอก คงจะดูแลความประพฤติเป็นอย่างดี เทียวรับส่งระหว่างบ้านกับเรียนกระมัง
ถึงแตกแถวเที่ยวมั่วผู้ชายไม่ได้ อย่างที่เขาเดาไว้แต่แรก และเขาเดาออกว่า คู่อริกับญาติที่อยู่เมืองนอกคงจะใช้ความพยายามไม่น้อย ที่จะต้องคอยต้อนเจ้าหล่อนให้อยู่ในกรอบได้ดีขนาดนี้
นี่ยิ่งทำให้เขาสะใจเข้าไปอีก ที่ไข่ในหินอันเป็นที่รักของพวกมัน ต้องมาถูกคนอย่างเขาเจาะเข้าไปกินได้ ความหวังที่จะลูกสาวเก็บไว้เรียกค่าตัวแพง ๆ กับพวกคนมีเงินระดับเดียวกัน
พวกมันต้องมาพังพินาศลงด้วยน้ำมือของคนที่พวกมันเคยเหยียบย่ำอย่างไม่ปราณี มันช่างสะใจเป็นที่สุด จนอยากจะหัวเราะเยาะใส่พวกมันซะเดี๋ยวนี้
- Writer
