Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa unit ko, sobrang lutang na ng isip ko at iyak na lang ako ng iyak habang nagmamaneho ako. Lahat ng emosyon na pinipigilan ko kanina habang kaharap ko si dad ay ngayon lumabas. Hindi ko matanggap sa sarili ko na nawala ung investment na pinaghirapan ko dahil sa nangyari sa akin. Napakadaming sana ang pumapasok sa isip ko ngayon, kung hindi sana ako umalis at kung sana nag ingat ako sa pagmamaneho ko na ‘to hindi mangyayari ‘to. Maabutan ko pa sana ang investor namin at baka makuha namin ang deal. Hindi sana magagalit si dad at hindi sana ganito ang mangyayari. Kasalanan ko lahat ng ‘to at tanggap ko naman ‘yon pero ang hindi ko lang matanggap ay nadamay pa ang mga taong wala naman kasalanan. Ako lang naman ang may kasalanan ng lahat pero pati sila
