บนยอดหน้าผาสูงชัน
เฟิงหลิวนั่งเป่าเซียวหยกอยู่บนต้นไม้ใหญ่ด้วยบทเพลงเศร้าสลด ดวงตาดอกท้อบนใบหน้าหล่อเหลาฉายชัดถึงความเสียใจและรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ที่เขาทำผิดพลาดอย่างมหันต์ลงไป เขามิได้ตั้งใจจะให้เหตุการณ์ออกมาเป็นเช่นนี้ เขาเพียงแค่อยากชมฝีมือของผู้เยี่ยมยุทธ์ก็เท่านั้น มิได้ต้องการสังหารใคร และยิ่งไม่ต้องการเป็นต้นเหตุให้เจ้าสำนักผู้ยิ่งใหญ่ต้องตกหน้าผาตายไปพร้อมคนรักเยี่ยงนั้น
อ่า...ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด
ชายหนุ่มจึงเป่าเซียวเสียงทุ้มกังวานดังไปทั่ว เหล่าหมาป่าต่างพร้อมใจกันเห่าหอนโหยหวนชวนสยองไปทั้งผืนป่า
เพียงครู่ต่อมา เมื่อครวญเสียงเพลงอย่างอาลัยอาวรณ์จนพอใจ เฟิงหลิวจึงใช้วิชาตัวเบากระโดดลงมาจากต้นไม้สูงใหญ่เหนือยอดผาสูงชัน ไปยังริมหน้าผาแห่งนั้น สายตาของเขาพยายามมองลึกลงไปยังหุบเหวไร้ก้น หมายจะได้เห็นเจ้านกประหลาดตัวใหญ่บินโฉบไปมา ในใจคิดเพียงว่ามันอาจจะยังไม่ตายตามนายของมันไป แ
