FRIENDS CLUB NIGHTMARE ( MOTIBO 4 )

Chapter 11 " THE INAUGURATION"

Isang Linggo ang matuling lumipas. Sa ilalim ng mainit na sikat ng araw sa Batangas City, ang bagong tayong UST Museum and Gallery ay tila isang hiyas na nagniningning sa gitna ng lumang distrito ng paaralan. Ang arkitektura nito ay isang perpektong halo ng modernong disenyo at klasikong Pilipinong sining, na may malalaking bintana na nagpapahintulot sa natural na liwanag na sumisilay tagos sa loob ng mga silid. Ang mga pader ay pininturahan ng mapaglarong mga kulay na may mga mural na nagpapakita ng mayamang kasaysayan at kultura ng Pilipinas.

Sa loob, ang mga miyembro ng Friends Club (FC) ay nagtipon sa maluwang na lobby, na puno ng mga eskultura at mga obra na gawa ng mga local artists. Ang bawat isa ay may bitbit na kakaibang kislap sa kanilang mga mata – isang pagpapahayag ng pagkamangha at pananabik.

Felmer : "Grabe, hindi ko akalain na ganito kaganda ang lugar na 'to. Parang bawat sulok, may kwento."

Ruth : "Tama ka, Felmer. At ang mga painting, ang gaganda! Parang ang bawat isa ay buhay na buhay."

Inez : "Nakakatuwa na dito pa sa lugar na ito magkikita-kita tayo kasama si Author 'U'. Parang ang tagal na natin siyang kakilala online, pero ngayon lang natin siya makikita sa personal."

Elmer : "Oo nga, at siya pa ang nag-organize ng museum na 'to. Ang galing niya talaga."

Necy : "Sana magustuhan niya tayo tulad ng pagkakaibigan natin dito sa FC."

Dandred : "Walang duda, Necy. Ang importante, nagkakaisa tayo sa pagmamahal sa sining at kultura."

Shiela : "At hindi lang 'yon, nagkakaisa rin tayo sa pagtulong sa komunidad. 'Yung kalahati ng pondo para dito, galing sa pamilya ni Author 'U', 'di ba?"

Christian : "Tumpak! Ibig sabihin, hindi lang siya basta manunulat at founder natin, pati na rin philanthropist."

Lyndon : "Kaya nga excited ako sa speech niya mamaya. Sigurado akong marami tayong matututunan."

Benjo : "Sana lang hindi siya ma-late! Hindi na ako makapaghintay na makilala siya!"

Ang Museo at Gallery ay puno ng kislap ng mga camera at bulong ng mga bisita na sabik sa pagbubukas. Ang mga miyembro ng Friends Club (FC) ay nakaupo sa harapang hanay, ang kanilang mga mata ay sumasalamin sa paghanga habang sila’y nakatingin sa paligid ng marangyang bulwagan.

Host : “Magandang umaga po sa ating lahat! Nais kong pasimulan ang makasaysayang araw na ito sa pamamagitan ng ating Pambansang Awit, na susundan ng isang mapagpalang panalangin.”

Pagkatapos ng seremonyal na bahagi, ang Mayor ay tumayo sa podium, ang kanyang boses ay puno ng pagmamalaki.

Mayor : “Ang araw na ito ay simbolo ng ating pagpapahalaga sa sining at kultura. Ang museong ito ay magiging tahanan ng ating mga kayamanan at inspirasyon para sa susunod na henerasyon.”

Sumunod, ang Kurator ay nagbigay ng isang maikling pagpapakilala sa mga eksibit at ang kahalagahan ng museo sa komunidad.

Kurator : “Bawat obra dito ay may kwento, at inaanyayahan ko kayong lahat na maging bahagi ng mga kwentong ito.”

Ang pinakahihintay na sandali ay dumating nang si Author U ay tinawag sa entablado. Ang kanyang presensya ay nagdala ng katahimikan sa bulwagan.

Author U : “Ang pagsulat ay parang pagpipinta. Sa bawat salita, ako’y lumilikha ng isang stroke na nagbibigay-buhay sa canvas ng imahinasyon. Ang museong ito, tulad ng isang nobela, ay isang espasyo kung saan ang realidad at pantasya ay nagtatagpo.”

Habang nagpapatuloy siya, ang mga bisita ay nakikinig nang may paghanga. Ang kanyang talumpati ay hindi lamang tungkol sa sining, kundi pati na rin sa kahalagahan ng pagtuklas at pagpapahayag ng sariling katotohanan.

Author U : “Tulad ng bawat karakter sa aking mga akda, ang museong ito ay may sariling karakter—nag-aanyaya, nagtatanong, at nagpapalawak ng ating pag-unawa.”

Sa pagtatapos ng kanyang talumpati, ang palakpakan ay umalingawngaw sa buong bulwagan. Ang seremonya ay nagpatuloy sa pagputol ng laso at paglilibot sa museo, ngunit ang mga salita ni Author U ay patuloy na nag-echo sa isipan ng bawat isa.

Sa pananatili ni Author U sa bulwagan, ang mga miyembro ng Friends Club (FC) ay hindi napigilang magbulungan, ang kanilang mga mata’y nakapako sa pigura ng lalaking nakaupo sa isang wheelchair.

Felmer Benjo : (bulong) “Hindi ko inaasahang siya pala 'yon. Ang batang dean!”

Elmer : “Tingnan mo ang kanyang mga mata, puno ng determinasyon.”

Necy : “Kahit na naka-wheelchair, ang aura niya, hindi matatawaran.”

Dandred : “Ibang klase. Walang kaarte-arte, diretso lang.”

Shiela : “Nakakainspire, parang walang hadlang sa kanya.”

Ruth : “Ang sabi nila, siya ang utak sa likod ng maraming proyekto sa ospital ng kanyang pamilya.”

Christian: “Oo, at ang mga inobasyon niya sa nursing, kahanga-hanga!”

Inez : “Isipin mo, sa edad niyang 'yan, ang dami na niyang narating.”

Lyndon : “Totoo 'yan. At ang pamilya niya, kilala sa buong Cebu at Singapore.”

Sa gitna ng bulwagan, si Author U, ang pinakabatang dean ng nursing department, ay tila isang monumento ng lakas at inspirasyon. Ang kanyang wheelchair ay hindi naging hadlang sa kanyang karisma; sa halip, ito’y naging simbolo ng kanyang katatagan. Siya ang nagiisang anak ng bilyonaryong pamilya Tacho-o Fernando, na may-ari ng isang prestihiyosong ospital sa Singapore. Ang kanyang mukha, bagama’t bata pa, ay nagpapakita ng kapanahunan at katalinuhan na hinangaan ng marami.

Ang kanyang pagdating ay hindi lamang isang pangyayari, kundi isang pahayag—na ang kahinaan ng katawan ay hindi kailanman magiging sagabal sa pag-abot ng mga pangarap.

Sa huling bahagi ng kanyang talumpati, si Author U ay tumingin sa bawat isa sa mga miyembro ng FRIENDS CLUB, ang kanyang mga mata ay nagpapahayag ng taos-pusong pasasalamat.

Author U : “Bago ko tapusin ang aking pagsasalita, nais kong bigyang-pugay ang mga taong naging susi sa tagumpay ng ating museo. Gusto ko naring samantalahin ang pagkakataon na batiin ang mga soon to be successful nurses na sina Felmer, Ruth, Inez, Elmer, Necy, Dandred, Shiela, Christian, Lyndon, at Benjo—kayo ang tunay na mga inspirasyon ng proyektong ito.”

Ang bulwagan ay napuno ng masigabong palakpakan, ngunit sa gitna ng ingay, isang hindi inaasahang katahimikan ang bumalot sa grupo ng FC. Ang kanyang sumunod na salita ay nagdala ng bigat na hindi maipaliwanag ng bawat isa sa kanila.

Author U : “Ang inyong dedikasyon at pagmamahal sa sining ay hindi lamang nagbigay-buhay sa museong ito, kundi pati na rin sa isang lihim na matagal nang nakatago…”

Ang kanyang boses ay biglang humina, at ang lahat ay napako ang tingin sa kanya, naghihintay sa susunod niyang sasabihin.

Author U : “Isang lihim na ngayon ay malapit ng mabunyag, mabuhay ang UST at mabuhay ang mga filipino, mabuhay ang mga batangeño ”

At doon niya pinutol ang kanyang pagsasalita, iniwan ang lahat sa matinding suspensya. Ang mga miyembro ng FRIENDS CLUB ay nagkatinginan, ang kanilang mga mata ay nagtatanong, “Anong lihim ang gustong sabihin ni Author U?, o baka naman napaparanoid lamang sila sa kanilang naririnig at binibigyan lamang nila ito ng ibang kahulugan? o talagang may ibig ipahiwatig ito sa kanila? " bawat isa maliban kay Inez ay hindi nagawang sumabay sa palakpakan dahil okupado ng kanilang kaisipan ang isang lihim na patuloy na lumiligalig sa kanilang puso't damdamin.