PINAGTAGPO..PERO DI TINADHANA

PINAGTAGPO PERO DI TINADHANA CHAPTER SEVEN

Mabilis na nagkakarerahan ang apat na single wave motor sa paliko likong daan na kung saan bangin ang ibaba nito. Mabilis na nag-uunahan ang mga ito para marating ang finish line ng biglang binangga ng isang nakamotor ang sinusundan nitong isa pa. Na out of balance ito at tumagilid na natumba dahil mabilis ito ay hindi agad nakapagpreno dahil hindi nito inaasahan. Lumingon din ang isa kung kayat hindi niya nakita ng banggain rin siya ng sumusunod sa kanya. Tumagilid din ito at mabilis natumba patungo sa naunang natumba. Nahagip niya ito at kapwa tumagilid hanggang sa gilid ng kalsada habang ang ibaba nitoy napakalalim na bangin. Nahulog ang isang motorsiklo ngunit naagapan ng huling natumba na hinawakan ang kamay nito. Nakalambitin sa ere ang naunang rider habang hawak hawak siya sa kamay ng pangalawang rider. Malakas ang kabog nilang dalawa at takot. "Kuya kapit ka lang" wika ng pangalawang rider sa nakalambitin. Pilit umakyat ito ngunit mas malaki at mas mabigat ito kaysa sa nakahawak. Nakita ng unang rider na dumudugo ang kamay ng pangalawang rider na nakahawak sa kanya. "You are injured honey" nahihirapang tugon nito. Umiling ang unang rider. "Keep holding im gonna catch you" wika ng nakahawak habang umiiyak. Pinilit paring umakyat ang nakalambitin ngunit mas lalong dumugo ang kamay ng nakahawak. Malungkot niya itong tiningnan. "We cant hold it for longer youre injured" sabi nito sa nakahawak. "No!! Its okay just hold it i will catch you up" matigas na turan nito. Nang biglang mahilo ito at manghina dahil palakas na ng palakas ang lumalabas sa kanyang braso pababa. "I think its time to let me go" malungkot na wika ng lalaking nakalambitin. Umiling ang nakahawak sa kanya. "No!!! I dont want to let you go!!! Kaya ko pa kaya ko pa.." umiiyak na namang sagot nito. Nanghina siya at mas lalong bumaba ang lalaking nakalambitin. "Vivienn always remember i love you my sweet angel revenge for me...and make me proud" mapait na ngiti nito at dahan dahan siyang bumitaw. "Noooooo!!!" Sigaw ng nakahawak at kitang kita niya kung paano nahulog sa bangin ang lalaki. Pawis na pawis si Vivienn sa pagkakagising niya dahil sa kanyang panaginip. Umiyak siya ng umiyak ng maalalang that was happened five years ago. Humihikbi siya ng maubos ang kanyang mga luha. Sinabunutan niya ang kanyang buhok at nakaupo ito sa isang sulok. Biglang bumukas ang kanyang pinto at pumasok si Yaya Nora ng nag-aalala halos madurog ang kanyang puso ng makita ang kanyang alaga na nakaupo sa isang sulok at umiiyak. Niyakap niya ito at hinaplos haplos. "Nanaginip ka na naman" mahinang wika ng matanda. "Yaya...akala ko nakalimot na ako napanaginipan ko na naman siya" humihikbing sagot ni Vivienn. "Tahan na..bisitahin mo siya bukas baka namiss ka din niya" tugon nito sa dalaga. Hindi ito umimik ngunit humihikbi parin. Awang awang pinagmasdan ni yaya Nora si Vivienn. Sa totoo lang isa itong masayahin madaldal at magalang noon nagbago lang ang lahat ng mangyari ang trahedyang iyun limang taon na ang nakakaraan. Kinabukasan maagang nagising si Vivienn para dumalaw sa taong kahit kailan ay di niya makakalimutan. Nag-order siya ng bulaklak at nagpahatid sa driver nila sa kanyang pupuntahan. Excited siyang makita ang taong yun. "Hi!! How are you now? " wika ng dalaga ng marating niya ang lugar kung saan niya makikita ito. "You know i won last night and thank you for guiding me" patuloy ni Vivienn. "But...i miss you terribly" garalgal na ang boses nito. "Forgive me for not seeking revenge for you...they are not here yet but i promise that i will make them pay once they comeback here" umiiyak niyang wika. Nagpaalam na siya dito akma na sana siyang aalis ng dumating ang kanyang ama si Don Romulo. "What are you doing here?" matigas na tanong ng kanyang ama sa kanya. "Why? Am i not welcome even here?" Malamig niya ring tanong sa don. Tiningnan siya nito ng matalim. "Hindi ka ba nakokonsensya kapag dinadalaw mo siya?" Turan ng kanyang ama. "Hindi ka ba nangingilabot sa tuwing tinitingnan mo siya? anong silbi ng pagbisita mo sa kanya gayong alam kahit kailan hindi mo na siya maibabalik pa!!" galit na saad ni Don Romulo. Umagos angbkanyang luha ngunit hindi siya humikbi. Tuwid niyang tiningnan ang kanyang ama sa mata. "You know that i didnt kill him...kahit kailan hindi ako mangingilabot o makokonsensiya dahil hindi ko siya pinatay!!" Matigas niyang sagot. "Go away here...you dont deserve to come here" pagtataboy sa kanya ni Fon Romulo. Ngumiti siya ng mapakla. "Fine..as you wish" ani nito at walang lingon na umalis siya sa puntod na yun. Nasaksihan nina Lexus at kanyang ina ang tagpong iyun dahil madadaanan nila ang napakagarang puntod na iyun. Biglang nahabag si Lexus sa dalaga dahil impit itong umiiyak sa may di kalayuan. "Kawawa naman pala ang anak ni Don Romulo kung ituring parang hindi anak" wika ng ksnyang ina saka tiningnan si Vivien sa di kalayuan. Umiling iling silang mag-ina at tumuloy na sa puntod ng kanyang ama. Nilisan nila ito at dinalhan ng pagkain. "O ayan tay malinis na ang bahay mo ah..saka sana mabusog ka" wika ni Lexus. Ngumiti ang kanyang inay at nagyakapan sila. Maya maya pay umalis na sila sa sementeryo at nagpasyang uuwi na. Habang daan ay napansin nila ang dalagang naglalakad sa kalsada. Mag-isa lang ito at malungkot. "Di ba yung anak ni Don Romulo iyun?" Tanong ng kanyang ina.Tumango si Lexus. "Ihinto mo anak at pasakayin natin kawawa naman" sabi nito. "Inay naman baka madamay tayo diyan ah" tutol ni Lexus. Pero eala din siyang nagawa kundi tumigil. "Iha sakay ka na baka kung mapaano ka eh" sabi ng kanyang ina sa dalaga. Ngumiti lang ito ng bahagya. Suplada bulong ni Lexus. "Sige na iha" pagpupumilit parin ng matanda. Tumigil si Vivienn saka sumakay sa owner nila Matthew. "Thank you" maikling turan ng dalaga sa kanilang mag-ina. Tumango ang kanyang ina at pinaandar na nito ang kanilang sadakyan.