เสียงหัวเราะของเด็กๆ ที่กำลังเล่นไล่จับปูลมกับพชรและพราวมุกดังไปทั่วชายหาด เมื่อวิ่งจนเหนื่อยแต่จับไม่ได้สักตัว จึงเปลี่ยนเป้าหมายมาหาเปลือกหอยสวยงามแข่งกันแทน
พราวมุกกับพชรนั่งยองๆ เคียงคู่กัน มือไม้ก็ปัดป่ายทรายเพื่อหาเปลือกหอยสวยๆ แข่งกับลูกและหลาน
“ที่รัก”
“คะ อุ๊ย”
เมื่อเธอหันหน้าไปตามเสียงเรียกของคนข้างตัว คนเจ้าเล่ห์ก็ยื่นปากสีสดนั่น มาจุ๊บที่ปากของเธอหนึ่งครั้งอย่างรวดเร็ว
“อุ๊ย แอบจุ๊บๆ กันอีกแล้วหรอค้า”
คนตัวเล็กที่วิ่งถือถังสีชมพูหวานที่บรรจุเปลือกหอยอยู่หลายชิ้นมาอวดพ่อกับแม่ ทันได้เห็นคนเป็นพ่อแอบจุ๊บปากคนเป็นแม่อีกแล้ว จึงยกนิ้วชี้สั้นๆ ป้อมๆ นั้น ขึ้นมาชี้แล้วส่ายดุ๊กดิ๊กไปที่พ่อกับแม่
คุณแม่คนสวยเมื่อโดนลูกสาวจอมก๋ากั่นแซวซึ่งๆ หน้า ก็เขินอายจนแก้มแดงปลั่ง ยื่นมือไปหยิกแขนพ่อของลูกแรงๆ หนึ่งครั้ง โทษฐานที่ชอบมาทำอะไรประเจิดประเจ้อต่อหน้าลูกที่ช่างจดช่างจำ
“โอ๊ย ที่
