ช่วงสายของวัน พลอยชมพูขยับตัวบิดขี้เกียจอย่างเมื่อยขบ หลังจากที่หมอฉีดยาแก้ไข้ให้ เธอก็นอนหลับสนิทตลอดทั้งคืน มารู้สึกตัวอีกทีก็เป็นเวลาสายมากแล้ว ในตอนนี้เธอไม่มีไข้อีกแล้ว คงเป็นเพราะได้พักผ่อนเต็มที่ ได้ยาแรง และได้เอาไข้ไปติดผู้ชายตัวโตที่นอนกกกอดให้ความอบอุ่นแก่เธอมาหลายชั่วโมงในวันนั้นก็ได้
เธอลุกขึ้นไปอาบน้ำ เพราะร่างกายเหนียวเหนอะหนะจากการขับพิษไข้ออกทางเหงื่อทั้งคืน จนร่างกายและเสื้อผ้าเปียกชุ่มไปหมด
ใช้เวลาในห้องน้ำไม่นานนักก็ออกมาแต่งตัวแล้วออกจากห้องเพื่อลงไปหาอะไรกิน เพราะตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่าย ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องของเธอเลย
“ยัยพลอย หายดีแล้วหรือลูก แม่เข้าไปดูเมื่อเช้าเห็นนอนหลับสนิท เลยไม่อยากปลุก”
มาดามพิมพ์มาดาที่กำลังทำข้าวต้มปลากะพงสำหรับคนป่วยทั้งสองเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เห็นลูกสาวที่น่าจะยังนอนซมอยู่ กลับลงมาข้างล่างด้วยใบหน้าสดใส เหมือนเป็นคนละคนกับคนที่จับไข้เมื่อว
