“คุณหนูเล็กคะ” ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแม่บ้านที่เป็นคนเก่าคนแก่ของแม่เดินออกมาจากห้องนอนแม่ เดาว่าแม่สงบลงแล้ว
“แม่เป็นยังไงบ้างคะ”
“หลับไปแล้วค่ะ”
“นิทำให้แม่ผิดหวัง”
“คุณหนูเล็กอย่าร้องสิคะ คุณหนูเล็กไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด คนเราเกิดมาก็ต้องมีความรักกันทั้งนั้น ที่คุณผู้หญิงเป็นแบบนี้ก็เพราะมีความรักเช่นกัน อย่ารักคนอื่นมากกว่ารักตัวเองนะคะคุณหนูเล็ก” แม่บ้านพูดพลางนำผ้าประคบเย็นมาแนบแก้มทั้งสองข้างให้ฉัน
“แต่ถ้านิไม่รู้สึกรัก แม่จะไม่เป็นแบบนี้”
“ใช้ชีวิตให้เต็มที่นะคะคุณหนูเล็ก คุณผู้หญิงป้าจะดูแลให้เอง ไม่ต้องคิดมากนะคะ ตื่นมาไม่มีอะไรมากระตุ้นเดี๋ยวคุณผู้หญิงก็ลืม”
“นิไม่น่ามาเลย” เพียงเพราะคิดว่ามาหาแม่จะรู้สึกดีขึ้นบ้าง กลับกลายเป็นกระตุ้นอารมณ์แม่ซะงั้น
“ไม่ร้องนะคะ ไปทานข้าวนะคะ ป้าให้คนเตรียมไว้ให้แล้ว”
“นิไม่หิวค่ะ”
“ไม่หิวก็ต้องทานนะคะ ทานสักหน่อยจะได้มีแรง คุณหนูเล็กต้องห้
