Chapter 5 Trouble
1671 Words
"Solena Corazon Rhodora Hemingway!" galit na litanya ng kaniyang amang si Don Brando, kasama rin nito si Dona Imelda na hindi maipinta ang mga mukha.
Nasa eskwelahan sila ni Socorro dahil sa tawag ng kanilang dean. Nasangkot na naman si Socorro sa isang eskandalo.
"Mom, Dad, let me explain," sambit pa ni Socorro sa mga magulang.
"What's the matter with you, young lady?" galit na sambit ng kaniyang ama.
She immediately sit beside him and wear her puppy eyes.
"Sorry na dad, hindi ko naman po alam eh, hindi ko po alam na sa school pala kami papunta," sabi pa ni S na halatang nagpapaawa sa ama.
"Namimihasa na iyan Brando!" sabat naman ng kaniyang ina.
"Mom, hindi naman po..."
"Anong tawag sa'yo? You're ruining our name here, hija. Alam mo bang lumipad kami ng San Francisco just to settle your trouble here, and then what? Malalaman naming dahil lang pala nalasing ka and do such mess? How pathetic Socorro!" litanya pa ng ina niya. Tumahimik na lamang si S at walang nagawa sa pangyayari.
"I'm sorry," tipid na sambit ni Socorro sa kaniyang mama at papa.
Alam niyang dahil dito ay tiyak na isasadlak na siya ng mga ito sa kompanya nila.
"You're going home, Socorro! And that's final!" ani ni Dona Imelda na nilapasan lang ang pagkakatayo niya. Dirediretso lamang ang lakad nito patungo sa mahabang corridor ng school nila.
"Socorro, fix yourself, dahil aalis na tayo!" sabi pa ni Don Brando na halatang malamig ang trato sa kaniya.
"Yes, dad." Tugon na sambit ni S sa ama na halatang galit pa rin hanggang ngayon.
Agad na nagpirma si Socorro sa kaniyang final transcript at mga ibang school papers na kailangan niyang i-drop at kailangan i-give up. Sinamahan din siya ng parents niya sa apartment niya at doo'y inimpake ang mga gamit niya. Tahimik lang ang paligid habang inisa-isa niya ang mga gamit niya.
"Are you done?" sabi pa ng papa niya.
"A little bit," ani niya habang hawak ang kaniyang mga damit na isinisilid niya sa kaniyang maleta. Doo'y nakita niya ang box sa ilalim n'on at mabilis na nilagay sa maleta niya. She's pre-occupied and devastated, mayroon kasi siyang rason kung bakit ayaw niyang umuwi for now, and it is about Lloyd, her ex-boyfriend.
"We're planning to set your wedding to Lloyd, maybe it's in December." Nagulat si Socorro sa narinig.
"What?" ani niya sa kaniyang ama.
"I said, ikakasal ka na kay Lloyd, so you must be ready, just try to be decent for once, Socorro! Hindi ka na bata!" ani ng kaniyang ama na walang kaalam-alam sa pangyayari.
"I dont wantb to get married, lalo na sa kaniya!"
Nagulat ang ama niya sa narinig at parang nagtaka.
"What?"
"I don't want to get married," bahagya siyang nagkibit-balikat saka pa dinampot ang kaniyang mga maleta.
"'Di ba't matagal na kayo ni Lloyd, nag-usap na ang mga pamilya natin and we decide to wed the two of you, mas makakabuti ang pagme-merge ng kompanya natin anak, we need their company, we have minor problems in legals and their associates can be our allies, that's how we planned it.
"You, dad. Hindi ba ako kasama sa desisyon n'yo? I dont want to continue that wedding, dad...he cheated me! May babae siya! I saw him with another woman, dad." Protesta ni Socorro sa ama, pero parang wala itong narinig.
"I don't care, anak...you know, people changed, and maybe he will changed, sooner."
"Dad? Naririnig n'yo ba ang sinasabi n'yo? Anak n'yo ako, bakit parang gusto pa yata ninyong masaktan ako?"
Napatiim-bagang ang ama niya saka tumalikod.
"You'll do whatever i said, and that's final!" mariing sambit nito saka pa tumalikod.
Sa pangyayaring iyon ay naiwan si Socorro na tila nawalan ng boses, para siyang pinagkaisahan ng lahat. Kahit mismong ama niya'y ipinagkanulo siya. Hindi niya napansing tumulo na pala ang luha niya sa sandaling iyon.
After that scene, she find herself walking outside in that particular doorway, muli pa niyang nilingon ang apartment niya sa sandaling iyon. Iyon na ang huling sandali niya sa San Francisco, uuwi na siya sa pilipinas, sa lugar kung saan ayaw na niyang balikan.
***
Kalalapag lang nila sa pilipinas ng oras na iyon. Wala sa mood si S habang nakabuntot sa kaniyang mama at papa. Pasakay na sila sa kanilang sasakyan na naghihintay sa may parking lot ng departure area. Papunta sila sa kompanya nila, kahit medyo ngarag siya'y wala siyang choice kung hindi ang sundin ang gusto ng mga ito na ipakilala siya sa mg trabahante ng kompanya nila.
"Wipe your face, hija. You look gross!" sambit pa ng kaniyang ina na naunang naglakad sa kaniya.
Pasimple lang niyang pinunasan ang mukha niya ng dalang wet wipes at doo'y sumilid na sa sasakyan.
Lulan sila ng sasakyan sa oras na iyon. Wala siya sa sariling huwisyo habang tamad na sinandal ang sarili sa may backseat. Nasa unahan lang naman ang mama at papa niya na abala sa pagtelebabad ng mga kung anu-anong tawag. Daig pa ng mga ito ang mga makinaryang robot na parang hindi na yata alam kung paano ngumiti at magsaya.
She exhale and rolled her eyes. Nabo-bored na siya sa sandaling iyon but she don't have a choice.
Naramdaman na niyang huminto na ang sasakyan sa sandaling iyon, enough to alert herself.
"We're here..." sabi pa ng papa niya na nag-ayos ng kwelyo ng suot na suit. Ganoon din ang mama niya na naglagay ng lipstick at pabango sa sandaling iyon.
"Socorro, let's go," sabi ng dalawa na sinunod lang naman niya.
Dahan-dahan siyang bumaba at sumunod sa dalawa. Bawat madaanan nila sa may hallway ay binabati sila, she even fake a smile to respond them. Wala siyang rason upang maging rude sa mga ito, wala naman silang kasalanan kung bakit siya nandoon.
She's half awake while daydreaming. Iniisip niyang ano naman kaya ang gagawin niya sa kompanya nila, gayong hindi naman siya sanay sa mga trabaho.
Bumuntong-hininga siya at pasimpleng umasta ng normal na mukha even gusto na niyang humilata at matulog dahil tinatamad siya sa byahe.
"Hello madam, hello sir! hello ma'am," bati ng isang babae na parang 'sing edad lang niya. Sinipat niya ang name tag nito at binasa iyon.
"Margarete." Ani niya, ngumiti lang naman si Margarete at naglahad pa ng kamay.
"Nice meeting you po, ma'am Socorro." But she stare her hands and let it hanging. Hindi naman siya rude but she doesn't want to act plastic, nafe-feel kasi niyang plastikan lang din naman ang pakikipag-kamay nito sa kaniya. Tuloy, naiwang nahilaw si Margarete sa oras na iyon, nilampasan lang niya ito saka ngumiti.
"May pinagmanahan," narinig niya sa mga bulong-bulongan doon.
Tuloy-tuloy lang ang paglalakad nila sa sandaling iyon, wala siyang pake sa mga naririnig, besides, hindi naman talaga siya ang dapat nandoon e, dapat ay ang mga ate niya.
"Socorro, this will be your room, kasama mo rito ang isa sa mga magaling na manager ng kompanya natin, he will be your supervisor for now, siya ang magtuturo sa'yo sa kompanya."
Sabi pa ng papa niya na hawak ang siradora ng pinto, mayamaya pa ay pinihit ito ng papa niya at pumaloob roon. Agad niyang nakita ang lalaking nakaupo sa may mesa na parang nakita na niya sa kung saan.
"Good day Mr. Hemingway! Hello Mrs. Hemingway!" bati pa ni Casmiro sa dumating na mag-asawa.
Ito ang mga amo niya, ang dalawang importanteng tao sa kompanyang pinapasukan niya. But he hold himself when he stare to that familiar face in their back.
Nakatayo roon ang pigura ng isang babae na nakilala na yata niya, hindi lang siya sure kung saan at kailan iyon.
"Casmiro Delgado, this is my youngest daughter, Solena Corazon Rhodora." Sabi pa ng ginoo na nakangiti lang sa harapan niya. Agad naman itong pinaunlakan ni Casmiro at naglahad ng kamay.
"Hello ma'am...nice meeting you," ani niya but that brat stare to him like hell. Parang sinusukat yata nito ang pagkatao niya, medyo mataray din ang awra ng babae na parang may galit yata sa mundo.
"Ma'am?" ulit pa ni Casmiro na hindi pa rin binabawi ang kamay na siyang nakatirik sa hangin.
"S, you can call me S." Tugon naman ni Socorro sa lalaki na sinusuri niya from his clean well-shaved face to his manly size of shoes. Nakasuot lang ito ng corporatye suit na kagaya ng mama at papa niya, siya lang yata ang may gana na magsuot ng damit na suot niya ngayon. Naka halter sando siya na medyo hanging sa may pusod.
Suot din niya ang tattered jeans at ang dirty white converse na sapatos niya.
"Well.. Casmiro, she'll be with you from now on, gusto naming matuto siya sa kompanya, inaasahan naming makikinig siya sa'yo," sabi pa ng papa niya.
"I..I will do my very best sir," baritong boses pa ni Casmiro sa ginoo habang tanaw ang mukha ng dalaga na parang lutang sa ere ang isip. She's a bit of mess, parang may hang-over yata ito sa hitsura at parang mapapasubo yata si Casmiro sa ugali nito.
He can sense na medyo mataray ang babae. Lalo pa't tanaw niyang medyo rich-kid ang awrahan nito sa kasuotan, probably, astang mayaman din ito.
Mayamaya pa ay lumabas na ang dalawang mag-asawa sa opisina ni Casmiro at naiwan doon ang dalagang naka-kibit-balikat lang.
"Hmm, so what should i do first, take you a coffee or what?" pagmiminaldita pa ni Socorro kay Casmiro na halatang inaasahan na ang asta niya.
"I prefer coffee black, without sugar, please." Walang emosyon na sambit ni Casmiro na rason upang mapaawang ang bibig ni S.
"Excuse me?"
Pasimpleng tiningnan siya ni Casmiro at nagpatay-malisya.
"You offered... am i right?" litanya pa ni Casmiro na siyang ipinagmaktol ng dalaga.
"Urgh! Damn this place!" martsa pa nito papalabas ng pintuan upang maghanap ng kape para sa lalaking iyon.
...itutuloy.
- Writer
