EPISODE- 5
1371 Words
RAVEN POV.
HUMANTONG kami sa isang restaurant at nagkunwari akong hindi pa kumakain kaya naman ay naisipan kong dito muna kami tumuloy. At habang nakayuko si Nica Angelic, ay hindi ko mapigilan na hindi siya matitigan. Napaka ganda talaga niya, ang kakaiba niyang karisma ay hindi mawala sa aking isipan. Lalo na ang kanyang alindog na sa tuwina ay nagpapa baliw sa aking imahinasyon. Magmula ng maangkin ko siya ng gabing yon ay hindi ko na siya makalimutan. Binabaliw ako ng kakaiba niyang bango lalo na ang p********e niya na gustong gusto kong amuyin. At heto na ang katibayan, umiigting na ang aking harapan at gusto ng kumawala. Subalit dapat kong pigilan ang aking sarili dahil siguradong matatakot siya sa akin. Kaya dinaan ko na lamang ang palihim na pagmamasid sa kanyang kabuuan.
"B-Bakit ka nakatitig sa akin meron ba akong dumi sa mukha?"
"W-Wala naman, na-miss lang kita."
"Ha?"
"I mean, mula nang mahulog ka sa aking mga bisig. Hinanap hanap ka na ng aking sistema." sabay ngiti ko sa kanya upang maiwasan ang kanyang pagtataka at isipin na mas may higit pang namamagitan sa aming dalawa.
"Ahm... g-gano'n ba, humn... may gusto sana akong tanong sayo."
"Yes, go ahead at makikinig ako."
"Matagal na ba kayong magkakilala ng mga kapatid ko?"
"Hindi naman, kailan lamang yong nang makilala ko sila. Bakit mo pala naitatanong?"
"Wala naman, kasi sa totoo lang hindi sila pumapayag na lumabas ako ng bahay. Lalo at hindi kasama ang isa man sa pamilya ko. At kaya lang ako nakasama sayo ngayon dahil umalis na sila. Tapos wala naman si mommy at daddy."
"So, pwede ba tayong magtagal dito sa labas? I mean, gusto kitang makasama ng matagal."
"Baka dalawang oras lang, kasi sigurado parating na rin ang parents ko."
"Okay, promise ihahatid agad kita after two hours."
"Salamat."
"Call me, Raven. At huwag kang mailang sa akin, okay?"
"O-Okay, sige." aniya na may matamis pang ngiti sa labi. At ang ngiti niyang iyon ay napakahalaga para sa akin. Kaya naman ay kinuha ko ang aking cellphone. Pasimple ko iyong binuksan at ini-on ang Video recorder. Pagkatapos ay pinatong ko sa gilid iyong sakop ang kabuuan niya sa camera.
Minutes later....
Dumating ang aming order at agad ko siyang inasikaso. Hindi rin nakaligtas sa aking mga mata kung paano siya kumilos. Napaka hinhin talaga niya, at hindi pa rin nawawala ang kanyang pagka fragile. Gano'n din ang inosenteng mukha na siyang nagpabihag sa aking puso. Walang oras na hindi ko siya naiisip lalo na sa bawat gabi. At sa aking paggising ay siya lagi ang gustong makita ng aking mga mata. Sa mga araw na dumadaan ay mas' tumitindi ang pagkasabit ko sa kanya. Siguro nababaliw na talaga ako sa kanya at gusto ko na naman siyang maangkin muli. Ngunit paano kung meron siyang limit na makalabas kagaya nito?
Habang kumakain siya ay sinasabayan ko ng paunti-unting pagsubo ng pagkain. Baka kasi makahalata siya na hindi talaga ako gutom at palabas ko lang yon. Wala akong ibang maidahilan sa kanya kaya yon ang lumabas sa aking bibig.
“Hindi mo ba gusto ang mga pagkain dito?”
“Ha? Hindi naman sa gano’n pero ganito lang talaga akong kumain. Mabagal dahil nginunguya kong mabuti ang pagkain bago ko lunukin.”
“I see."
"Raven, salamat pala dahil sayo ay nakalabas ako ngayon.”
“You’re welcome, kaya i-save mo ang number ko at kapag nais mong lumabas ay tawagan mo lamang ako. At kung sakaling hindi agad ako makasagot ay mag-send ka lang ng message.”
“Sige, salamat uli.”
At natulala na ako sa kanya, lalo na ang bawat pagkibot ng kanyang labi. Kung saan saan na nakarating ang aking imahinasyon. Kaya ang paglipas ng oras ay hindi ko na namamalayan. Masyado akong tutok sa aking mga pinaplano.
“Ahm…. Raven, it’s time dahil sigurado pauwi na ng bahay sila mommy at daddy.”
“Okay, sige.” at mabilis kong kinawayan ang waiter. Matapos mag-bill out ay muli kong tinitigan ang napakaganda niyang mukha.
“Lagi ka na lamang nakatitig sa akin, hindi mo naman masabi kung bakit.”
“Wala lang ang ganda mo kasi, at mamimiss kita. Sigurado na matatagalan na uli bago tayo magkita o magkasama kagaya nito.” sinadya kong iparamdam sa kanya ang kalungkutan ko.
“Humn…. R-Raven, may gusto sana akong sabihin o mas tamang itatanong.”
“Yes, go ahead.”
“Kung sakaling g-gawin kitang modelo papayag ka ba?”
“Modelo? Saan naman yon?”
“Para sa obra ko, isa kasi akong pintor. Gusto kong subukan gumuhit ng kagaya mo. Ang ibig kong sabihin ay topless lang naman.”
“Yon lang?”
“Yeah.”
“Sige, saan pala ang studio mo?”
“May studio ako dito one hour drive mula sa bahay. At meron din akong museum dito sa England at Paris.”
“Kailan ka magta-travel patungo sa museum mo?”
“Baka next month, bakit mo naitanong?”
“Papunta din kasi ako doon at baka pwede akong sumilip sa museum mo?”
“Syempre naman, so, kailan ka free upang masimulan ko ang pagguhit sayo?”
“Paano ba yan ay sa gabi lang ako free, meron kasi akong trabaho sa araw.”
“Ayos lang kahit gabi, sa weekend pwede ka ba?”
“Pwede, sige tawagan mo lang ako kung anong oras ako pupunta sa studio mo. Ibigay mo na rin ang address doon upang ma-search ko kung saang banda.”
“Okay, sige ipapadala ko sa email mo ang skitch. Here my calling card at nariyan ang complete information ko gano’n din ang studio.”
“Thank you, Nica, tatawagan kita bago ako oras ng usapan natin.”
“Sure, ahm… paki hatid mo na ako at napapahaba pa ang usapan natin.”
Kahit ayaw ko pa siyang payagan umuwi sa bahay nila ay ‘di naman pwede. Isa pa ay hindi dapat mawala ang tiwala niya sa akin. Dapat makuha ko ang buong tiwala niya at syempre tuluyan siyang mapaibig.
Pagdating namin sa harapan ng bahay nila ay inalalayan ko siyang makababa ng motorcycle ko. Hindi ko na pigilan ay niyakap ko siya at hinalikan sa ulo.
“R-Raven, amh… baka makita tayo ng parents ko.”
“Oh, sorry hindi ko lang mapigilan sobrang na miss kasi kita.”
“Sige, at pagkaalis mo ay ako naman ang papasok sa loob ingat ka sa pag-uwi mo.”
“Ikaw na ang maunang pumasok at saka ako aalis kapag nasa loob ka na.”
“O-Okay, bye.”
Nang sumara ang gate ay hindi agad ako umalis. Subalit nang paandarin ko na ang motorcycle ko ay nakita ako ng dalawang guard. Kaya agad akong umalis mahirap na kausapin pa nila ako. Subalit pagdating ko sa medyo koble na lugar ay huminto ako at dinukot ko ang maliit kong telescope. Sinilip ko malaking bahay at kung saan ang kwarto ni Nica.
Merong puno na malapit sa veranda at napangiti ako sa pumasok na idea sa aking isipan. Bago ko pinasok sa bulsa ang telescope ay may nabuo ako ng plano.
Ilang araw pa ang lumipas, isang gabi habang umuulan ay naisakatuparan ko ang aking plano. Hindi ko na kayang hindi siya muling maangkin. Inakyat ko ang puno at tahimik akong nakatalon sa veranda. Subalit naka-lock ang pinto at mga bintana. Kaya dinukot ko ang isang maliit na bagay at dinikit ko yon sa gilid ng pintuan. Pagkatapos maya maya ay na-detect din agad ang pass code ng pinto at nag-unlock iyon.
Maingat kong hinubad ang aking suot dahil basang basa ako. Iniwan ko iyon sa beranda at walang damit na pumasok sa loob. Mabilis ang kilos ko na pumasok sa loob ng banyo niya at naligo. Pagkatapos ay aking ginamit ang towel na naroon at agad na higa sa kanyang tabi.
May pagmamadali na na ibaba ko ang kanyang damit pantulog at sinimulan siyang halikan sa buong katawan.
“R-Raven… ooh… Raven…
Napahinto ako sa aking ginagawa ng marinig na tinawag niya ang aking pangalan. Gising ba siya o nananaginip lamang?
“My inosente baby…. I miss you so much.” at tuluyan ko ng inalis ang natitirang maliit na saplot niya sa katawan.
- Writer
