Mr. Florida: The Lost Billionaire Revenge-SPG (Holand Series 12

Episode 1

Chapter 1

PATRICIA

Masaya ako na lumapag ang eroplano sa na sinasakyan ko sa Holand international airport.

Excited na ako na makita at mayakap ang tao na dahilan kung bakit pinili ko na bumalik dito sa Holand. Ang tao na bumihag ng mailap kung puso. Ang tao na naging dahilan kung bakit ako nakakangiti at saglit na nakakalimutan ang bangungot sa akin nakaraan.

Suot ng mamahalin kong shade ay lumabas ako ng airpot habang tulak-tulak ko ang cart na nilagyan ko ng mga pasalubong ko para sa pamilya ng lalaki na mahal ko.

Malayo pa lang tanaw ko na siya. Ang guwapo nito sa suot niyang polo shirt at naka-sunglasses na kulay black.

Kumaway ito nang makita ako. Ang lawak ng mga ngiti ko sa aking labi habang humahakbang patungo sa kaniya. It’s been a three years at muli kaming nagkita.

Tinapos ko ang pag-aaral ko sa Amerika na dapat sana dito sa Holand ipagpatuloy, subalit ayaw ng parents ko at ni Kuya Lorenzo. At dahil nga nakapagtapos na ako ay malaya ko ng gawin ang gusto ko. Malaya na ako na makapag desisyon sa mga gusto kong gawin, kung saan gusto kong manirahan. Kampante ako sa desisyon na ginusto ko.

“Babe!’’ tuwang-tuwa kong tawag sa kaniya nang makarating na ako sa harapan niya.

Mahigpit na yakap ang sinalubong niya sa akin. “I miss you, Babe!’’ wika niya sa akin at dinampian ako ng halik sa noon.

“I miss you, too. Kumusta ka na?’’ malawak na mga ngiti kong tanong sa kaniya.

“As usual, ganoon pa rin. Empleyado pa rin sa kompanya ng Kuya mo. Let’s go?’’ aya niya na sa akin at siya na ang nagtulak ng cart papunta sa kotse niya.

Handang-handa na talaga ako sumama sa kaniya.

“Saan tayo dederitso?’’ tanong ko nang isa-isa niyang ilangay sa compartment ng sasakyan niya ang mga dala ko.

“Doon tayo sa Apartment na tinutuluyan ko. Hindi ka ba magpapakita sa Kuya mo?’’ tanong niya at sumakay na kami sa loob ng kaniyang kotse.

Siya ang magmamaneho. “Mukhang bago itong sasakyan mo,’’ nakangit kong sabi sa kaniya at hindi sinagot ang tanong niya.

Hindi kasi alam ni Kuya na uuwi ako ng Holand. Maliban na lang kung sasabihin sa kaniya nila Mommy at Daddy.

“Oo, bago ko lang kuha ito. Hinuhulugan ko ito kada buwan,’’ sagot niya at sinimulan niya ng buhayin ang makina.

“Maganda ang sasakyan mo. Hayaan mo kapag nakapagtrabaho na ako tutulungan kita sa paghuhulog nito,’’ nakangiti kong alok sa kaniya.

“Huwag na, babe. Kaya ko naman, eh! Saka isa pa ako dapat ang magtataguyod sa buhay natin dahil ako ang lalake. Gusto ko wala kang ibanggawin kundi hintayin lang ako sa bahay.’’

Tumataba ang puso ko sa sinabing iyon ni Jason. Lalo akong nahuhulog sa kaniya. Noong niligawan niya ako noon hindi ako nagdalawang isip na sagutin siya. At oo, agad-agad ibinigay ko ang sarili ko sa kaniya ng buong-buo. Mabuti na lang talaga at hindi ako nabuntis. Hanggang sa bumalik ako sa Amerika at pinagpatuloy ang pag-aaral ko. Kahit paano nakapag-ipon ako sa mga racket ko, tulad ng pagmomodelo. Kaya, lakas loob ako na umuwi ng Holand kahit ayaw nila Mommy at Daddy.

Oo, may pagkamatigas ng kaunti ang ulo ko. Kapag gusto ko, gusto ko talaga. At walang makapagpigil sa akin.

‘’Sa tingin mo kaya tama ang desisyon natin na magsama?’’ tanong ko kay Jason.

Umaasa ako na aalukin niya ako ng kasal, nang sa ganoon masasabi ko na akin na talaga siya, pero kung hindi niya man ako aalukin ngayon, sigurado sa susunod ay aalukin niya na ako.

“Nagdadalawang isip ka pa ba sa desisyon natin? Tulad ng pangako ko sa’yo. Kaya, na kitang buhayin. Basta, kuntento ka kung ano ang mayroon tayo. Alam mo naman na hindi ako mayaman at sakto lang ang sahod ko sa ating dalawa,’’ seryoso niyang sabi sa akin at hinawakan ang aking palad.

Umiling-iling agad ako. “Hindi ako nagdadalawang isip, Babe. Handang-handa na ako bumuo ng mundo kasama ka. Huwag kang mag-alala dahil marunong akong makuntinto. I miss you so much, Babe. Ang I love you,’’ malambing kong sabi sa kaniya.

“I miss you, too,’’ sagot niya sa sinabi ko.

Sa tatlong taon namin ni Jason na Ldr ay bilang lang ng aking daliri na magsasabi siya ng I love you sa akin. Hindi ko naman iyon pinapansin at hindi naman big deal sa akin ang hindi niya madalas na pagsabi ng I love you. Para kasi sa akin, action is more than words. Kuntento na ako sa kilos na pinapakita na mahal niya ako.

Ilang minuto ang lumipas ay nakarating kami sa Apartment na inuupahan niya May isa lang itong silid. Maliit na sala at maliit na kusina. May banyo na kasing laki lang ng steam bath sa bahay. Subalit wala akong pakialam sa kung ano man ang kalagayan ng buhay ni Jason. Ang mahalaga sa akin kasama ko siya kahit sa mapaliit o mapalaking bahay.

“Pasensya ka sa Apartment ko Babe. Wala pa kasi akong nakita na malilipatan ko na malaki. Isa lang naman kasi ako noon, kaya itong apartment lang na ito ang kinuha ko. Huwag ka mag-alala dahil hahanap ako ng medyo malaking apartment para naman makomportable ka,’’ hingi ng paumanhin ni Jason, habang isa-isa niyang hinakot ang mga maleta ko.

Tatlong malalaking maleta ang dala ko at isan box na maliit na puro chocolate ang laman. Ang isang maleta na malaki ay nandoon ang mga pasalubong ko para sa kaniya.

“Okay, lang babe. Aanhin naman natin ang malaking bahay kung hindi tayo magkasama,’’ nakangiti kong sabi sa kaniya.

Nang maipasok niya na lahat ng mga gamit ko sa loob ng Apartment ay sinara niya ang pintuan.

Hindi ako nakapalag nang yakapin niya ako at hagkan sa akin labi ng mapusok na halik.

“Miss na miss kita. Ang tagal kong hinintay ang pagkakataong ito na makasama ka, Babe,’’ wika niya nang bitiwan niya ang aking labi.

“Ako rin, Babe.’’ Pagkasabi ko ay muli niya akong siniil ng halik sa labi. Sobrang nasabik kami ni Jason sa isa’t isa. Kaya heto, handa ko na naman ibigay ang sarili ko sa kaniya ng walang pag-aalinlangan. At least now we are together for life.

Napansin ko na unti-unti ng nahubad ni Jason ang mga suot ko. Dinala niya ako sa kaniyang kwarto na may katamtaman ang laki at inihiga niya ako sa kama. Sabik na sabik kaming nagpalitan ng halik sa labi.

“Akin ka lang, Babe. Ako lang ang mamahalin mo,’’ wika ko sa kaniya habang hinahalikan niya ako sa aking leeg.

Huminto siya sa paghalik sa aking leeg at nakangiting tumingin sa akin. “Iyong-iyo lang ako, Babe. Walang ibang bibihag sa puso ko kundi ikaw lang,’’ sabi niya na lalong nagpapataba sa aking puso.

Nang araw na iyon ay pinagsaluhan namin ni Jason ang tamis ng aming pagmamahalan. Marahil wala siyang hihingiin na hindi ko ibibigay. Dahil nga medyo bata pa kami lalo na ako. Hindi muna ako puwedeng mabuntis dahil hindi pa kami handa sa bagay na iyon. Kaya ang lahat ng katas niya ay ipinutok niya sa aking puson.

Bagsak siyang nahiga sa kama sa aking tabi. “Are you enjoy?’’ tanong niya sa akin.

Tumango-tango naman ako at yumakap sa kaniya.

“Sana hindi ito panaginip,’’ mahina kong sabi at isinubsob ko ang aking mukha sa kaniyang dibdiba. Pareho wala kaming saplot, kaya damang-dama namin ang bawat isa.

“This is not a dreame, babe. You are mine and I’m your’s. Magiging masaya tayo at hinding-hindi mo pagsisisihan na sumama sa akin. Pangako ko ‘yan sa’yo,’’ aniya sabay dampi niya ng malamyos na halik sa aking labi.

Nanghawak ako sa pangakong iyon ni Jason. Na kahit sino man ang gustong humadlang sa aming dalawa ay hindi magtatagumpay.

“Magiging mabuti akong maybahay mo, Babe. Hindi mo rin pagsisihan na minahal mo ako. Ibigay ko sa’yo ang buong sarili ko, buong puso at kaluluwa,’’ wika ko sa kaniya.

Muli niya akong dinaganan. Masyadong maiinit ang katawan namin ni Jason. Kaya, sa muli niyang pag-angkin sa akin ay lalong napunan ang mga panahon na nawalay kami sa isa’t isa.

Ngayon ko nalaman na ganito pala ako magmahal. Bigay tudo sa lalaking minamahal. ‘Yong kahit isang porsyento o kalahati man lang sa sarili ko ay walang natitira. Tugo bigay at tiwalang-tiwala sa pagmamahal ni Jason sa akin.

Tiwalang-tiwala ako na hindi niya ako lolokohin at sasaktan. Lalong hindi ipagpalit sa iba.

Imposible man isiipin, pero nakailang round kami ni Jason nang araw na iyon.

“Babe, nagugutom ako,’’ malambing kong sabi sa kaniya.

“Ano ang gusto mo, mag-order tayo online?’’ tanong niya sa akin habang nakahiga pa rin kami sa kama.

Bumangon ako habang sabog-sabog ang aking buhok. Medyo nangangatog din ang tuhod ko at nanghihina dahil sa ginawa namin ni Jason.

“Sige, mag-order na lang tayo,’’ tugon ko sa kaniya.

Bumangon din siya at kinuha ang kaniyang cellphone. Tumawag siya sa food online at nagpa-deliver ng makain namin.

Isa-isa kong pinulot ang aking damit at isinuot. “Babe, nariyan sa kulay pulang maleta ‘yong pasalubong ko para sa’yo. Nariyan din ang para sa Mama at Papa mo,’’ turo ko sa isang maleta kay Jason.

“Nag-abala ka pa, babe. Hindi ka na dapat nag-abala pa. Ang sarili mo lang naman ang gusto kong matanggap mula sa’yo,’’ nakangiti niyang sabi matapos niyang mag-order ng makain namin.

“Iba rin kasi ‘yan. Iba rin ‘yong sarili ko. Bukas pala gusto ko sana mamasyal kina Shany at Kuya Lorenzo. Gusto ko sil surpresahin,’’ sabi ko kay Jason.

“May pasok ako bukas, kaya baka hindi kita masamahan. Saka isang buwan na lang ako sa kompanya ng Kuya mo, Babe. Magre-resign na ako dahil uuwi ako sa San Agustin.’’

Kumumot ang noo ko sa sinabi ni Jason.

“Paano ‘yong apartment mo? May nahanap ka bang bagong trabaho?’’ mahinahon kong tanong sa kaniya.

“Oo, pero hindi ganoon kalaki sa sinasahod ko sa kompanya ng Kuya mo. Matanda na kasi si Mama at Papa. Kaya, naisipan ko na doon muna tayo sa bukid. Magta-trabaho naman ako sa City ng San Agustin. Bibitiwan ko ‘yong apartment na ito.’’

Tumango-tango naman ako sa sinabi niya.

“Sige, Babe. Kung saan mo gusto okay lang. Basta magkasama tayo, ha?’’ malambing kong sabi sa kaniya.

Kinabig naman niya ako at pinaupo sa kandungan niya habang nakayapos siya sa akin tiyan.

“Oo naman, Babe. Kaya nga balak ko doon muna tayo sa bukid para naman maranasan mo ang buhay doon. Iyon nga lang medyo mahirap doon. Pero, masasanay ka rin naman,’’ malambing niyang sabi at hinalik-halikan niya pa ako sa aking leeg.

“Sabi ko nga sa’yo babe, walang problema sa akin. Kahit saan mo pa gusto tumira, ayos lang sa akin basta kasama kita,’’ tugon ko kay Jason.

Lahat kaya kong tanggapin kay Jason. Ganoon naman ang pagmamahal hindi ba? Minsan hindi natin iniisip kung ano ang mangyari sa kinabukasan. Basta ang alam ko mahal ko siya at handa ako isakripisyo ang lahat sa akin basta makasama ko lang siya. Ganoon ko mahal si Jason. Hindi maipaliwanag ang pagmamahal na nararamdaman ko para sa kaniya.

“Excited na ako na makilala mo sina Mama at Papa. Tiyak matutuwa sila sa’yo kapag nakita ka nila. Matagal na nilang pinangarap na magkaroon ng anak na babae. At ikaw ang makapagpupuno sa pangarap nila babe,’’ sabay halik ni Jason sa aking pisngi.

Kahit ako excited na rin na makita ang mga magulang niya. Ilang minuto ang lumipas dumating ang in-order niyang pagkain para sa amin.

Sobrang nagutom ako dahil sa pagniniig naming dalawa. Nilantakan ko kaagad ang fried chicken na in-order niya. May pasta rin at hamburger.

Habang kumakain kami ni Jason. Nag-ring naman ang cellphone ko. Tiningnan ko kung sino ang tumatawag, walang iba kundi si Mommy.

Pinag-iisapan ko kung sasagutin ko ba iyon o hindi. “Sino ‘yang tumatawag? Bakit hindi mo sagutin?’’ tanong ni Jason sa akin habang ngumunguya siya.

“Si Mommy. Mamaya ko na lang sagutin ang tawag niya. Gutom ako, eh!’’ tawa kong sagot kay Jason, subalit ang totoo kinakabahan ako dahil ayaw akong payagan ni Mommy na umuwi rito sa Holand.