#Oğuz
Hafızam yerinde olmadığı için kimseye güvenmemeyi Asiye Hanım’la İstanbul’dan buraya kadar peşine sorgusuz sualsiz gelmeme rağmen gelmiş olmamdan sonra net bir şekilde kavradım. Ailem olduğunu iddia eden insanların gerçekliği karakoldaki komutan tarafından onaylansa da sorduğum sorular karşısında birbirlerine bakarak cevap vermeleri kafama düşen şamdan yüzünden hastanelik olmadığımı ve onlarında hafızamın yerinde olmamasından faydalanacaklarını anlamamı sağladı. İnsan gerçek rengini iki şekilde belli eder: Sarhoşken, kimse yokken! Baş ağrısı bahanesiyle uyuduğum odada rengini ilk belli eden Ela Hanım oldu. Anladığım kadarıyla bana aşık! Fakat sözlerinden hareketle ben ona değil Alen denilen kıza aşığım! Ha, bir de Leyla’ya da aşığım!
“Ne ayran gönüllü biriymişim!” diye kendimle d
