Sıla Gençoğlu
Arabada ilerlerken sessizlik her geçen saniye daha da ağırlaşıyordu. Kalbim hızla atıyor, nefes alışlarım düzensizleşiyordu. Mustafa Kemal’in sözleri zihnimde yankılanıyordu: “Bu gece aklını başından alacağım.” Gerçekten neyle karşılaşacağımı bilmiyordum, ama onun yanındayken hissettiğim bu yoğun çekim beni kontrolden çıkarıyordu. Camdan dışarıya bakmaya devam ettim, dışarıda hızla geçen sokak lambaları ve karanlık sokaklar neredeyse arabanın içinde olup biten sessiz gerilimi yansıtıyordu.
Eve vardığımızda içimdeki heyecan tavan yapmıştı. Arabadan indiğimizde Mustafa Kemal bana bir an bile bakmadan evin kapısını açtı. Sanki planı baştan belliydi ve her adımı o planda ilerliyordu. Ben ise adımlarımı ona uydurmaya çalışırken kalbimin ritmi bozulmuştu, her şey bu kadar hızlı
