เจ็ดเดือนแล้ว...เจ็ดเดือนที่เจ้าหนูอยู่ในท้อง ปานเดือนไม่เคยเข้าใจความหมายของการมีชีวิตอยู่เลยสักครั้ง ในบางครั้งการเกิดมาท่ามกลางผลประโยชน์ของครอบครัวก็กัดกินจิตใจ จนตามหาความหมายของการเกิดมาไม่เจอ คิดแค่ว่าเกิดมาเพื่อสนองความต้องการของผู้เป็นพ่อเท่านั้น ทว่าเวลานี้...
“ได้ยินแม่ไหมครับ” เด็กน้อยในท้องของเธอคือทุกอย่างในชีวิต ปานเดือนยังคิดชื่อไม่ออก เจ้าหนูถีบท้องตุบ ๆ ทุกครั้งที่พูดด้วย ปานเดือนลูบท้องเบา ๆ ส่วนมืออีกข้างก็ถือภาพอัลตราซาวนด์ไว้ เธอมองภาพนั้นด้วยความสุขใจ
...การใช้ชีวิตโดยปราศจากกิเลสทางใจทำให้มีความสุขมากขึ้น จะเรียกว่าบรรลุธรรมก็ว่าได้ รัก โลภ โกรธ หลง สิ่งเหล่านั้นพอละมาได้ ก็ได้พบกับความสุขที่แท้จริง
จำได้ว่าร้องไห้ครั้งล่าสุดก็ตอนเห็นภาพอัลตราซาวนด์ของลูก ส่วนร้องไห้ให้พ่อของลูกนั้น ไม่มีอีกแล้ว...เปรมนัตย์เหมือนคนเขลาไม่มีที่สิ้นสุด เหตุเพราะรักหลงดุจดาวจนตาบอ
