Taming The Playboy's Heart

Chapter 03–Temptation

Chapter 03

Knox POV

MAGANDANG-MAGANDA ang aking paggising ngayon; walang ingay na naririnig mula sa kapitbahay ko. Kung ganito kaming magkasama araw-araw, siguradong magkakasundo kami.

Nakatayo ako ngayon sa balkonahe upang humigop ng mainit na kape at lumanghap ng sariwang hangin at magpa–araw narin.

Napansin ko ang babae na nagdidilig ng mga halaman. Nakasuot siya ng manipis na bestidang puti. Kitang-kita ang itim na sout sa ilalim nito at mukhang walang bra.

Yumuko ang babae, tila may inaabot sa ilalim ng kanyang bestida, na nagbigay sa akin ng biglaang arousal. Nabuhay ang alaga ko sa baba dahil sa malapad na balakang at maumbok na puwet. Isa ito sa mga weakness ko, ang mga babae na may ganitong katawan. Lalo na kapag valuptouos.

Ang kanyang ganda ay klasik. Maraming magaganda at sexy sa lungsod pero karamihan sa kanila ay retokado. Ngunit mayroon sa kanyang personalidad na hindi ko maipaliwanag ngunit humuli ng interes ko.

"f**k!" Mura ko. Mas lalong sumikip ang gitna ng boxer short na suot ko.

Napahawak ako sa aking alaga na tila may sariling buhay. Uminit ang pakiramdam ko dahil matagal ko nang hindi nagagamit ito. Hindi ko na maalala kung ilang taon na ang nakalipas mula nang huling makipagtalik sa babae.

Biglang tumingin siya sa direksyon ko at kumaway, ngunit mabilis akong tumalikod. Puputok na ang boxer short ko sa sobrang tigas ng alaga ko.

Nagmadali akong pumunta sa banyo, kailangan ko itong ilabas. Hindi ko na kayang tiisin, masakit na sa puson.

Agad kong nilabas ang aking alaga mula sa boxer. Tumayo ito nang sobra ang tigas.

Dahil walang ibang paraan, kamay muna ang gagamitin ko. Ano ba ito, bakit nagising ang aking dugo sa babae?

"Ano bang problema mo, Knox?" Naiinis kong sinabi sa aking sarili.

Napapaungol ako sa aking ginagawa. Umiling ako at ipinikit ang mga mata. Kahit nais kong makaraos, may isang imahe na pilit sumisiksik sa aking isipan. Hindi ko maiwasang isipin ang mukha ng kapitbahay ko.

Patuloy akong gumagalaw pataas at pababa habang iniisip siya. "Ano ba 'to! f**k!" Pasigaw kong sabi, hanggang sa maramdaman ko na malapit na akong labasan. Binilisan ko pa ang pagtaas–baba ng kamay ko.

"Ahh... s**t!" Mura ko nang marating ko ang aking orgasmo.

Nakakagaan ng loob kapag nailalabas ang init, pero kagaguhan ang ginagawa ko. Kung nais ko lang maglabas ng init, pwede naman akong mag-hire ng babae. Kaya kung magbayad kahit magkano pa kaysa ito ang gagawin ko.

Nagtaas ang aking kilay nang marinig ko ang mga katok sa pinto. Wala akong inaasahang bisita.

Muna kong nilinis ang aking sarili bago lumabas ng banyo. Sunud-sunod na katok ang narinig ko, hindi ito masyadong makulit upang paulit-ulitang kumatok.

Pagbukas ko ng pintuan at doon ko nakita muli ang babae na nakita ko kanina. Matamis ang mga ngiti niya sa labi nang makita ako.

Bitbit niya ang isang mangkok na tila may pagkain. Hinagod ko siya ng tingin mula ulo hanggang paa. Ganoon parin ang kanyang suot na damit.

Konting pagtango lamang ang nakuha ko gawin. Hindi ba't marapat lamang na nagbihis muna siya bago siya pumunta sa aking tahanan?

"Dala ko ang aking luto, ginataan ito!" sabi niya na puno ng pagmamalaki.

Napakunot ang noo ko. Kahit hindi ko gusto ang may gata, hindi ko na lamang ito tinanggihan. Kabastusan kong tatanggihan ko. Kung wala na siya, maari ko na lang itong itapon.

"Salamat," sagot ko na pilit iniiwasa ng mga mata ko ang katawan niya.

Siya'y maliit ngunit may angking ganda at katawan. Maganda ang kanyang hugis at ang kanyang balat ay makinis at maputi. Hindi siya sobrang maganda, ngunit mayroon pa rin siyang kakaibang karisma.

"Mainit pa ito, kunin mo na," reklamo niya na inaabot ang mangkok. Hindi ko pa rin ito kinuha mula sa kanya dahil sa aking pag-aalangan.

Kanina lang, may kakaibang pakiramdam ako sa kanya, at ngayon, nararamdaman ko na naman ang ibang emosyon.

"Akin na ito at umalis ka na. Dadalhin ko itong mangkok mamaya bago ako pumunta sa bayan," dahilan ko sabay pagsara ng pintuan. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon na makipag-usap pa.

Bigla akong nagulat nang marinig ko ang malakas na sigaw sa labas. Kaya't binuksan ko muli ang pinto.

"f**k! Anak ng tina—" napa-mura ako nang makita siya na namamaga ang daliri habang hawak-hawak ito. Naipit ang kanyang daliri sa pinto.

"Bigla ka kasi nagsara ng pinto, nahawakan ako diyan!" sabi niya, halos umiyak na habang tinuturo ang pinto.

Naiinis ako sa kanya, at naramdaman kong ako pa ang nasisi sa nangyari. "Kasalanan ko ba kung tanga ka!" sigaw ko.

Pinagtaasan niya ako ng mga kilay at saka pinanlakihan ng mga mata. "Kung maka–tanga ka naman," reklamo niya na hinihipan ang sugat.

Kinain ako ng guilt. "Halika, may ipapahid akong gamot sa sugat m," sabi ko at nilapag ko ang mangkok sa ibabaw ng mesa sa bedside.

Hinila ko ang braso niya at dinala sa loob ng kubo. Pagkatapos ay kinuha ko ang ilang gamot mula sa medicine kit.

Tahimik siya habang nakaupo, ngunit malikot ang kanyang mga mata.

"Ikaw lang ba dito?" tanong niya.

Tumango lamang ako. Ayokong sagutin ang bawat tanong niya at tila walang paki-alam siya. Ito ang aking buhay at ang aking mga patakaran. Hindi ko kailangan magpaliwanag sa ibang tao.

Ito ang kanyang una at huling pasok sa aking kubo. Ayoko ng ibang tao dito, ayaw ko ng gulo.

Inayunan ko siya at umupo sa harapan niya. Hindi sinasadyang nakita ko ang kanyang dibdib na parang kaya kong sakupin ng isang kamay. Mabibilog at kitang–kita ko na kulay pink ang mga n****e nito. Sinusubok ng babaeng ito ang pasensiya ko, hindi man lang ito nag–abalang magsuot ng bra.

Maluwag ang kanyang damit kaya halos ipinakita na niya. I took a deep breath.

Tumango ako at iniwas ang aking mga tingin sa kanyang dibdib.

Mukhang napansin niya ito kaya't itinaas niya ang kanyang damit at tinakpan ang kanyang dibdib gamit ang kanyang braso.

"U–uwi na ako at sa bahay ko na lang gagamutin," nauutal niyang sabi sabay tayo sabay tayo

"Maupo ka," maagap kong utos. Muli siyang naupo sa sofa.

Ginamot ko ang kanyang sugat bago ko siya pinauwi. Ako rin naman ang may sala kung bakit siya naipit kanina. Ang tanda ko na para mataranta sa isang babae.

Tumango siya at muling umupo, inabot niya sa akin ang kanyang sugat na pinitasan ko ng betadine gamit ang cotton. Inilagay ko rin ang ointment para mapabilis ang paggaling nito.

Nakayuko siya, nakatuon ang atensyon sa kanyang daliri.

"Tapos na. Pwede ka nang umalis!" sabi ko.

Agad siyang tumayo at lumabas ng bahay, ngunit huminto siya at lumingon sa akin. Ngumiti siya. "Salamat," aniya bago tuluyang lumakad palayo.

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa maabot niya ang kanilang bahay. Sumalubong sa kanya ang batang babae na kasama niya. Napapaisip ako, anak ba talaga niya ang bata? Mestiza ang bata kumpara sa kanya. Napailing ako, bakit ko ba pinoproblema baka amerikano ang nakabuntis sa babae. Umalis ako sa pintuan at muling pumasok sa loob ng log cabin.

I was thinking kung ano ang p'wedeng gawin ngayong araw na ito. Ang gusto ko lang naman katahimikan mula sa lungsod na magulo.

One of the biggest reasons why I prefer a lowkey life is to feel more peace and simple happiness. By living lowkey, I find more time for myself and understand my priorities better. For me, it's a way to be happier and calmer in my everyday life.

Napabaling ako sa mangkok na nasa ibabaw ng mesa. Bigla akong nakaramdam ng gutom, nasamyo ko ang amoy nito , mabango ang ginataan. Lumakad ako patungo sa mesa at binuksan ang takip ng mangkok. Looks delicious, pihikan ako sa pagkain pero itong luto niya mukhang masarap.

Kumuha ako ng kutsara at tinikman ang luto niya. Napatango–tango ako, kuhang–kuha ang panlasa ko. Masarap! Ito pa lang na ginataan na natikman kong masarap at the best sa panlasa ko.

Pagkatapos kong kumain ay naligo na ako at nagbihis. Pupunta ako ng bayan pero bago iyon ibabalik ko muna ang mangkok sa kapitbahay ko.

Nakailang tawag na ako, pero walang sumasagot. Nakakarinig ako ng mga tawanan mula sa likod ng bahay.

May nakita akong daanan papunta roon mula dito sa harapan. Malapit na ako sa kinaroroonan ng boses nang makita ko ang mag-ina na naliligo sa poso.

Nakatalikod ang babae habang nagsasabon sa bata. Napangiti ako habang tinitingnan silang dalawa. Sa nakikita ko, mabuting ina ang babae, pero mukha pa itong bata para maging isang ina. Napailing na lang ako; siguro maagang nabuntis ng nobyo kaya maagang nagka–anak.

Ang aga naman niya naging nanay! Sayang, sabi ko sa isipan ko. Panay tuwad-tuwad ng babae, napako ang tingin ko sa maumbok nitong p'wetan.

Napalunok ako! Bakat na bakat ang suot nitong bestida na basang-basa.

Nang mapansin ako ng bata, sabay turo sa kinatatayuan ko.

Napalingon ito sa kinaroroonan ko, nataranta itong hinila ang tuwalya na nakasabit sa sampayan. Minadali niyang itakip sa katawan niya.

"Ikaw pala! Akala ko si Junjun," namumutla niyang sabi.

Itinaas ko ang dala-dalang mangkok. "Ibabalik ko lang ito, thank you."

"Ilagay mo na lang diyan," turo nito sa mesa na gawa sa kawayan.

Nilagay ko ito doon at nagpaalam nang umalis. Hindi ako nagtagal pa, umalis na ako, nakasalubong ko ang isang binatilyo, ang sama ng tingin nito sa akin, pero hindi ko na lang pinansin at sumakay na ako sa sasakyan ko.

Luluwas ako ng bayan, mamimili ako ng goods, wala na akong stock, pero hindi talaga ako ang mamimili, iuutos ko lang din sa katulong namin sa bahay.

Naisipan kong kaibiganin ang nag-iisang kapitbahay ko.

Ito lang ang nag-iisang kapitbahay dahil 'yung iba ay nasa centro ng barangay nakatira, mas maraming kabahayan doon. Nang biglang mag–ring ang cellphone ko.

It's Liam, kukulitin na naman niya ako sa usapan namin.