Taming The Playboy's Heart

Chapter 07— Friends with Benefits

Chapter 07–Slight SPG

BELLA POV

"BELLA!"

Sigaw ni Tatay mula sa di kalayuan. Sinubukan kung muling itulak ang lalaki pero lalo lang humigpit ang kapit niya sa baywang ko. "Bitawan mo ako, ano ba?" Reklamo ko. I felt his hardness poke my stomach.

"Damn!" Naramdaman ko ang mainit na hininga ng lalaki sa leeg ko pati ang malalim nitong paghinga para magpigil. Ako naman ay ramdam ang init at pagod ng pakikipaghalikan ko sa lalaki. Oh my God! Ano ang nangyayari sa akin at nadadala ako at natutukso sa kanya.

Nawala ang tinig ni Tatay sa paligid. "I want you," bulong niya nang may diin sa tainga ko. Nataranta ako dahil hindi ko alam kung ano ang nais niyang sabihin. Sinubukan ko siyang muling itulak ngunit hinila ako ng lalaki at dinala sa mababaw na bahagi at isinandal sa bato.

Ang sunod na pangyayari ay hindi ko inaasahan, lumuhod siya sa pagitan ng mga hita ko. Bigla niyang pinunit ang panty ko at pinaghiwalay ang hita ko. I gasped for air and my breathing became uneven.

Gusto kong tumanggi, pero wala akong lakas. Masyadong malakas ang sekswal atraksiyon at hinayaan ko siyang mangibabaw sa aming dalawa.

Curiosity killed the cat. At ito na ata iyon. Minsan pumapasok sa isip ko, kung ano ba talaga ang s*x? I couldn't deny the fact that i sexually aware and usually horny pero sa kanya lang. Bakit sa kanya ko ito nararamdaman?

"Would you let me f**k you?" Tanong niya sa akin na parang sumusuko ang tinig nito. Hinaplos niya ang p********e ko na walang ingat, pero hindi naman ako nasasaktan bagkus nasasarapan ako. Hindi ko maintindihan tila ginaganahan ako sa mga pakiusap niya. "I want you now so bad, until you c*m for me," namamaos na bulong nito habang nakatingala sa akin.

I froze. I'm not ready to be f****d pero hindi ko alam hindi ako makatanggi. Instead, marahan akong tumungo bilang tugon, hindi ko alam kung bakit?

Ramdam ko ang mainit na hininga nito sa pukekay ko at nagdala iyon ng ibayong kiliti na tila kumukuryente sa buong katawan ko. Napaungol ako nang naramdaman ang dila niyang sadyang pinatigas at pinaglandas sa hiwa ko pababa. Ang dalawang kamay niya ay nakahawak sa binti ko, binti kong nanlalambot sa ginagawa niya.

His tongue expertly moved in and out of my core at nadadala na talaga ako. Hindi ko namamalayan na sumasabay ang balakang ko sa ginagawa ng dila niya.

Shit! Bakit ang sarap nito? Napaigtad ako nang maramdaman na may pumasok na kung ano sa p********e ko, masakit pero kaya ko naman. Pinanood ko ang lalaki nakita ko ang kamay niya push a finger in my bud.

"Aah...Uhm...!" Namutawi sa labi ko. Ngayon ko lang naramdaman ang ganitong pakiramdam sa buong buhay ko. Hindi ako tanga na walang kaalaman sa s*x na pag aralan pa noong highschool. Ganito pala, ang sarap sa pakiramdam habang napaka swabe ang hagod ng kanyang dila sa hiwa ko pababa sa mismong butas. Mas lalo pa akong napaungol ng pinaikot—ikot niya ang kanyang dila sa butas ko. "Oh! Aah.. !" Bakit ang sarap—sarap ng ginagawa niya. "Sige pa, ang sarap!" Udyok ko pa sa kanya habang ang mga kamay ko'y nakasabunot sa buhok niya. Mas lalo pa niyang pinangigilan ang pukekay ko. Damang—dama ko ang mainit niyang dila.

"Your juices taste like peanut butter...." he murmured na patuloy sa pagdila. Dahil sobra akong nasasarapan sa ginawa niya mas lalo kong ibinuka ang mga hita ko. Napaliyad ako ng sipsipin niya ang c******s ko habang ang isang kamay niya nakahawak sa isang dibdib ko. Hindi ko maintindihan parang namimigat ang puson ko. Mas tumitindi ang sarap sa mabilisang pagdila ng kanyang dila. At sinipsip muli ang c******s ko. Hanggang sa namaluktot ang mga daliri ko sa paa tila may sasabog na sa skin.

"Aah...Uhm...Aah..." hanggang sa may lumabas sa akin. Nagulat pa ako ng sipsipin niya sa huling pagkakataon ang p********e ko, walang siyang tinira sa katas na nilabas ko. After that, hinang—hina ako sa ginawa niya.

"Damn tight! Sobrang sikip! Ready for me, pumpkin! I'm going to invade you your tight p***y!" aniya sa namamaos na tinig, ang mga mata niya ay puno ng matinding pagnanasa.

Tumayo ang lalaki. Napailing ako. Naalarma. Hindi p'wede. Para lang akong tuod na nakatayo sa harap niya, hindi ako makagalaw. Pinatalikod niya.

"I'll f**k you from behind," sabi nito, nang muling sumigaw ang Tatay para tuluyan akong mahimasmasan sa kalokohan ko.

Humarap aka sa kanya. "Sorry! Andiyan si Tatay," kasabay 'nun tinulak ko siya sa tubig at mabilis akong umalis sa harapan niya.

"f**k!" Narinig kong mura niya. Hindi ko na siya nilingon pa. Lumalapit ang tinig ni Tatay. Nang marinig ko siyang muling sumigaw, "Come back, pwede tayo magtago. s**t! 'Wag mo akong bitinin," galit niyang sigaw pero hindi ko na siya pinakinggan. Delikado kung hahayaan ko siyang, pasukin ang mundo ko.

Pagkatapos ng pangyayari sa ilog kahapon, halos hindi ako lumabas ng bahay. Nahihiya ako na makita ng kapitbahay. Pero hindi ko mapigilan ang sarili na panay ang pasilip-silip sa bintana. Ayokong mag-assume na sa amin siya nakatingin.

"Bakit parang tahimik ka ngayon, Bella?" Nagtaka si Nanay nang mapansin niyang matamlay ako.

Hindi ako agad nakasagot, kaya't ilang ulit pa niyang tinanong ako.

"W—wala po, Nay," ang naging sagot ko.

Nagduda si Nanay Lorna, kitang-kita sa mukha niya ang hindi kumbinsido.

"Bukas ang kaarawan ni Mika. Ano ang plano mo?"

Napatuwid ako ng upo. Buti naalala pa ni Nanay, halos nakalimutan ko na ito. Naguguluhan ako sa nangyari sa batis kahapon.

Kinuha ko ang cellphone at tinawagan si Amanda. Hindi ko siya ma-contact, palaging "out of coverage area" ang sagot ng operator.

Naisipan kong puntahan si Amanda sa bayan para tanungin tungkol sa ino-order namin na lumpia at puto. Walang iniwan sa akin na impormasyon si Amanda bago siya umalis.

"Nay, pupunta ako ng bayan para kay Amanda," paalam ko sa kanya, at narinig ito ni Mika.

"Sama ako, Nanay," sabi niya sa amin ni Nanay, agad siyang nagpakandong sa akin. Mabigat siya, malaking bata. Hinaplos ko ang pisngi niya.

"Wag na saglit, babalik ako agad. Bukas na kita isasama sa bayan," ngiti kong sabi sa kanya at pinisil ko ang kanyang matangos na ilong.

Kumikislap ang mga mata niya. "Talaga! Nanay, sama ako sa'yo bukas sa bayan."

Tumango ako at hinagkan niya ako sa labi. Ang lambing talaga ng anak ko, napakaswerte ko sa kanya. Niyakap ko siya ng mahigpit. May takot sa puso ko na baka dumating 'yung araw na kukunin siya sa akin. Ang hirap tanggapin ang ganoong posibilidad. Ayoko na may makadiskubre sa lihim ko. Iilan lang kami na may alam sa katotohanan.

"Punta ka muna kay, Lola, magbibihis lang si Nanay," malambing kong sabi sabay halik sa ulo niya.

Bumaba siya at lumipat sa lola niya. Muli kong pinisil ang ilong ni Mika. Humagikgik siya, para bang kinikiliti. Ang sarap sa tenga ng tawa ng batang ito. Kiniti ko muna siya bago ako magbihis, tila siyang kiti-kiti. Napaka-kyot na kiti-kiti. Kiniss niya ako muli, halos buong mukha ko na ang pinapaliguan niya ng mga halik.

Nasa labas ako ng bahay, naghihintay ng jeep o tricycle papunta sa bayan pero wala pang dumarating. Nababagot na ako!

Narinig ko ang busina ng sasakyan sa likod ko. Sa kapitbahay ko ito, kaya't lumakad ako nang konti para iwasan ito. Sumunod ito sa akin ulit, bumusina, at nagbukas ng bintana.

Iniluwa nito ang nakangiting lalaki, hindi ko kayang sabayan ang ngiti niya, kaya't binaling ko ang paningin ko sa ibang direksyon. Nahihiya ako sa kanya!

"Sumakay ka na sa bayan, din ang punta ko," aniya sa akin, pero ayaw ko. Natatakot akong mapalapit ulit sa kanya baka mawala na naman ako sa katinuan at baka kung ano na naman ang magawa ko.

"Salamat na lang! May dadaan din naman mamaya," naasiwa kong pagtanggi sa kanya.

Tumingin siya sa pulseras niyang relo. "It's almost 10 in the morning. Kapag ganitong oras, bihira na ang pampasaherong sasakyan dito sa inyo. Kaya sumakay ka na."

Tumanggi pa rin ako. Maganda na ang umiwas kaysa isubo ko ang sarili ko.

"Sumakay ka na, Bella, wala ka nang masakyan ngayon, dapat maaga ka sana umalis kanina," boses ni tatay.

"Hindi na, Tay, may dadaan mamaya, promise," nag-cross sign pa ako sa dibdib ko.

Hindi naman kumbinsido ang tatay kaya pinilit niya akong sumakay sa sasakyan ng lalaki. Wala na akong nagawa pa. Bumaba siya para pagbuksan ako ng pintuan sa front seat. Nagdikit ang braso namin, para akong napaso. Kaya napalitlag tuloy ako sa sobrang lapit ng mukha namin.

Amoy na amoy ko ang kanyang mabangong hininga pati pabango nito na very masculine. Yumuko na lang ako at sumakay na.

Umikot ito papunta sa driver seat at sumakay na rin siya. Gentleman din pala ito! Gentleman na medyo bastos. Natawa ako bigla, naalala ko ang kantang iyon. Naririnig ko lagi iyon sa karaoke na paboritong kantahin ni Amanda, magaling kumanta ang baklang iyon.

"What's funny?" takang tanong nito, siguro napansin niyang napangiti ako.

"W-wala po."

"Para kang sira ulo," tinuro niya ang seatbelt, pero hindi ko alam paano isout.

Lumapit siya sa akin at ikinabit iyon, masyadong lapit. Napatingin ako sa mukha niya. Ang tangos ng ilong at ang kinis ng mukha niya. Makakapal ang kilay, mas maganda pa sa kilay ko, at mapupula ang labi. Naalala ko ang nangyari kahapon, kung paano ako hinalikan ng mga labing iyon.

"Baka malusaw ako niyan," pabiro nitong sabi, matapos nitong ikabit ang seatbelt. Napalunok ako, nahahalata pala ako.

"You're mad," aniya na pinagpatuloy ang pagmamaneho.

Kumunot naman ang noo ko. Hindi naman ako galit, kundi nahihiya.

"Friends na tayo!"

"Friends?" ulit ko, para akong nadismaya sa sinabi niya. After what happened yesterday, friends lang kami. Wow ha! Parang nakaka-offend ata, parang gusto kong manghampas. Ano ba ang aasahan ko? Kasalanan ko rin naman.

"Oo naman, friends na tayo," sagot ko na lang, kahit medyo labag sa kalooban ko.

Tumango siya at naglahad ng isa niyang kamay, matagal iyon nakabinbin sa ere bago ko tinanggap. Hirap ang kalooban ko!

"Knox Lawrence Hayes nga pala," pakilala niya sa wakas, nagpakilala din ito. Anak nga talaga siya ni Mayor, parang nadagdagan ang lungkot ko. Ang hirap niyang abutin, bukod sa Mayor ang Father niya, bilyonaryo din ang kanyang ama.

"Isabella pero Bella talaga ang tawag nila sa akin," mahina kong pakilala din sa kanya saka binitiwan ang kamay niya.

"Thanks."

"Thanks?" ulit ko. Ewan talaga, para na akong nababaliw nito. Hindi ko alam kung bakit sobrang apektado ako sa salitang "friends." Isinandal ko na lang ang ulo ko sa upuan at pinikit ang mga mata ko. Baka sakaling pag-gising ko, mahimasmasan na ako.

Wala na akong naririnig mula sa kanya, nakatuon lang ang atensiyon niya sa daan habang nagmamaneho.

Ginising niya ako nang makarating kami sa bayan. Tinanong niya ako kung saan ako bababa. Tinuro ko ang palengke, doon naka-pwesto ang parlor na pinagtatrabahuan ni Amanda.

Walang alinlangan, hinatid niya ako doon.

"Salamat!" sabi ko nang pagbukas niya sa akin ng pinto. Tumango lang siya at bumalik sa loob ng sasakyan niya.

Malapad na nakangiti ang salubong sa akin ng mga kaibigan. Halos nagsilakihan naman ang mga mata ng mga baklang hair stylist na naroroon. Ang mga mata nila, nakatutok lang sa binatang naghatid sa akin.

"Ang pogi talaga ng anak ni Mayor," kalabit sa akin ng isang kasama ni Amanda na bitbit ang plantsa ng buhok. May nire–rebond ito.

"Wala yatang balak umalis si Architect," tila kinikilig, sabi naman ng isang bakla.

Naguluhan ako sinong Architect? Nilingon ko ang tinutukoy nila. Hindi pala umalis ang lalaki nakasandal sa sasakyan niya nakapamamulsa at naka shade pa. Ang gwapo talaga niya kaya di na ako magtataka na pati mga bakla dito sa parlor ay kinikilig sa kanya. Simpleng plain white polo lang sout nito at faded jeans pero bagay na bagay sa kanya iyon.

Bakit hindi pa ito umalis? Ano ang balak nito ang magpakyut lang halos lahat ng taong andito sa palengke sa kanya nakatingin. May mga babaeng parang sinilaban sa pwet halatang kinikilig sila.

Napakamot na lang ako ng ulo. Bahala siya diyan. Hindi naman ako ang maiinitan.

"Ba't kasama mo si Architect?"tanong sakin ni Amanda.

Nagunot ang noo ko. "Sino ba kasing Architect iyon?" Nginuso niya ang lalaki. Architect din pala ang lalaking. Kaya pala ang ganda ng kanyang kubo. "Hindi ko alam na Architect din pala siya kanina ko lang din nalaman ang pangalan niya," hindi ko makapaniwalang sabi sa kanya.

"Nakalimutan kung ikwento sayo halos di na tayo mapang–abot lagi," napakamot nang ulo si Amanda. "Mamili kana para bukas total andito kana man kasi ang dami naming customer ngayon pinsan. Alam muna sabado."

"Kaya nga ako pumunta dito para itanong sayo kung tuloy o hindi?"

"Tuloy kakatawag lang sa akin ni Doktora Agatha kanina bukas bago maglunch time."

"Sige mamimili na ako."

"Puntahan mo din 'yung kasama mong pogi mukhang walang balak na umalis."

Lumingong muli ako sa lalaki pero nawala ito sa kinasasandalan niya pero naroroon lang naman ang sasakyan niya.

Hinanap ng mga mata ko si Knox. Namataan ko siya sa mga nakahilerang nagtitinda ng fish ball at kung anu–ano pang street food. Kumakin din pala ang binata ng mga ganyan. Panay ang nguya niya sabay k'wentuhan sa tindero.

Napangiti ako hindi ko napigil ang aking sarili na 'wag humanga sa kanya hindi naman pala siya maarte hindi kagaya ng iba na kakilala ko. Anak siya nang Mayor namin at may malaking Steel Company sa buong bansa. Mayaman pero napakasimple niya lang.

Nagpaalam ako kay Amanda at pinuntahan ang lalaki.

"Bakit andito ka pa?" Pagkuwa'y pagalit na tanong ko.

"Hmm..." aniy sabay tusok sa fish ball na nasa loob ng plastic cup. "Ayaw mo bang samahan kita? I'm free wala akong ginagawa." Sabi niya habang puno ang bunganga. Pati sa pagnguya, bakit gwapo pa rin?

Napailing na lang ako. Akamang magsasalita pa sana ako ng bigla niyang sinalaksak sa bunganga ko ang fish ball.

"Don't complain, okay?" he said giving a thumbs up, "—pambayad narin ng atraso ko ito sayo kahapon."

"Atraso? Ano? Nalilito ako?"

"At the river." He whispered with flirty grin.

Pinamulahan ako pakiramdam ko pulam–pula ang magkabilaan kung pisngi ngayon. Laking bukid ako pero hindi mapagkakaila na maputi akong babae kaya nahahalata sa pisngi ko ang pamumula.

He winked and smiled playfully.