บทที่ 3 มารับ

1350 Words

วันนี้ปลายฟ้าตื่น 7 โมงเช้ามา เพื่อรีบมารีดเสื้อคืนให้คิริน เธออาบน้ำแต่ตัวด้วยชุดลำลองกางเกงผ้าขาสั้นสีครีม ที่โชว์ต้นขาขาวๆ และเสื้อก้ามสีดำ พอเธอใส่แบบนี้สัดส่วนโค้งเว้าจะเห็นได้ชัดเจนมาก ตอนนี้เธอรีดเสื้อของคิรินเสร็จพอดี เธอจัดการปิดเตารีดเก็บเข้าที่แล้วแขวนเสื้อพี่ไว้ก่อน ก๊อกๆๆๆๆๆ ปลายฟ้านึกว่าเพื่อนของเธอ จะมายืมของเหมือนเช่นทุกครั้ง เธอจึงเร่งเดินไปเปิดประตูให้ "พี่คิริน มายังไงเนี่ย" ปลายฟ้าพูดออกมาแค่นั้นแล้วกระพริบตาถี่ๆ คิรินมาในชุด กางเกงสแล็คสีดำแล้วก็ใส่เสื้อก้ามสีขาวมา คิรินชูถุงโจ๊กในมือ "ขับรถมา ฉันมาเอาเสื้อ แล้วก็มารับไปเรียน กินข้าวกัน" ว่าแล้วก็แทรกตัวเข้ามาในห้องปลายฟ้า ทั้งๆที่เจ้าของห้องยังยืนงงๆอยู่ "อยู่คนเดียวเหรอ"คิรินถามพลางหันมองซ้ายและขวา ปลายฟ้าเดินถือชามมาสำหรับใส่โจ๊ก ยื่นให้คิรินแล้วตอบว่า "ออ ใช่ค่ะ คิมมี่อยู่ห้องตรงกันข้าม ส่วนมีนาอยู่ห้องถัดจากคิมมี่ไปคะ" คิรินพยักหน้าให้ปลายฟ้า เขาเทโจ๊ก 2 ชามเรียบร้อย "มาสิ กินโจ๊กกัน" ปลายฟ้านั่งกินโจ๊กเงียบๆกับคิริน คิรินที่เห็นปลายฟ้าในชุดนี้หัวใจเขาเองเต้นยิ่งกว่าตีกลองชุด สัดส่วนชัดมาก ชัดจนคิรินกลืนน้ำลายลงคอ "โจ๊กอร่อยมั้ย ร้านนี้ฉันกินประจำเลยนะ" คิรินถามปลายฟ้า ที่เขาเองรู้สึกว่าเธอเงียบเกินไป "อร่อยค่ะ" "อร่อยก็กินเยอะๆนะ" ว่าแล้วเขายิ้มบางๆให้น้อง ปลายฟ้าเพิ่งได้เห็นรอยยิ้มของคิริน มีเสน่ห์มาก เธอจึงบอกพี่ตามความรู้สึก "คุณน้ายิ้มบ่อยๆนะคะ ดูดีมาก" ก๊อกๆๆๆ ปลายฟ้าเดินไปเปิดประตู "ยัยฟ้า ฉันยืมไดร์เปาผมหน่อย ของฉันมันพัง"คิมมี่มาขอยืมไดร์ "ได้สิเดี๋ยวฉันหยิบให้ " คิมมี่เดินตามปลายฟ้า เข้ามาในห้อง "ว้าย พี่คิริน สวัสดีค่ะ"คิมมี่ไหว้ย่อ คิรินที่กินโจ๊กอยู่ยิ้มให้ "สวัสดีครับ น้องคิมมี่คนสวย" คำพูดของคิรินเล่นเอาคิมมี่เขิลม้วน "บ้า พี่ก็เอาเรื่องจริงมาพูด แล้วไปไงมาไงคะเนี่ย"คิมมี่ถึงจะเคลิ้มกับความหล่อก็ไม่ลืมถามสิ่งที่ตนสงสัย "ออ พี่มาอาเสื้อ เลยซื้อโจ๊กมาฝากปลายฟ้า แล้วว่าจะรับไปเรียนด้วย" คิรินตอบคิมมี่เหมือนไม่มีอะไรพิเศษ "ไดร์ได้แล้วจ้า"ปลายฟ้าถือไดร์สีเขียวมาให้คิมมี่ ใช่แล้วเธอชอบสีเขียวเหมือนกับคิรินนั่นแหละ "พี่คิริน คิมมี่ขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ ไปแกยัยฟ้าเดินไปส่งฉันหน่อย" ว่าแล้วหันมายิ้มให้คิริน แล้วจูงมือปลายฟ้าไปหน้าประตู "แก พี่คิรินเขาจีบแกเปล่า"คิมมี่กระซิบกระซาบ "ไม่รู้วะแก แต่พี่เขามาเอาเสื้อนะ" "หืม ยัยฟ้า ลูกพระยานาหมื่น เขามีเสื้อตัวเดียวมั้ง ถึงขั้นต้องหอบสังขารมาเอา แถมซื้อโจ๊กมาให้อีก หัดคิดบ้างสิ" "ไม่กล้าคิดอะคิมมี่ มันเป็นไปได้ยาก" ปลายฟ้าตอบเพื่อนอย่างซื่อๆ "โอ้ยยัยฟ้า จะยากไม่ยาก ราชรถลัมโบกินีสีเขียว ก็มาเกยถึงหอแล้วจ๊ะ ไปๆ ฉันกลับห้องละ" คิมมี่พูดจบแล้วเดินกลับห้องตัวเองไป ส่วนปลายฟ้าก็เดินกลับมานั่งกินโจ๊กกับคิรินต่อเงียบๆ เธอเองไม่รู้จะพูดอะไร คิรินมองหน้าปลายฟ้าตลอด แล้วเขาพิจารณา สวยไม่มีที่ติ ใบหน้าที่ปราศจาก เครื่องสำอางค์ก็ยังคงสวยมากๆ แล้วเขายิ่งเห็นเธอใส่ชุดนี้ สัดส่วนชัดมาก เล่นเอาเขาต้องกลืนน้ำลายหลายรอบมากๆ "วันนี้เลิกเรียนกี่โมง"คิรินพูดเพื่อทำลายความเงียบ ปลายฟ้าเงยหน้ามองพี่แล้วตอบ "บ่ายสามค่ะ พี่มีอะไรหรือเปล่า" "เปล่าถามเฉยๆ" ปลายฟ้าพยักหน้าให้พี่ เมื่อกินโจ๊กเสร็จ ปลายฟ้าก็หยิบเสื้อมาให้พี่ คิรินรับเสื้อมาดม หอมกลิ่นเหมือนเสื้อปลายฟ้าที่เขาลอบดม เข้ายิ้มพอใจ "เธอซักผ้าสะอาดมาก หอมด้วย" ว่าแล้วก็หยิบมาใส่ "ปลายฟ้าขอโทษพี่จริงๆนะคะที่ซุมซามชนพี่" พูดจบปลายฟ้า ยกมือไหว้คิรินอีกครั้ง คิรินเอื้อมมือมาแตะรับไหว้ที่มือปลายฟ้า ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย "ไม่เป็นไร เย็นนี้ไปกินชาบูกันอีกนะ" คิรินตอบน้องด้วยรอยยิ้ม "ชะ ชาบู เมื่อวานก็เพิ่งไปกินมานี่คะ" "ฉันกินได้ทุกวันแหละ เอาเป็นว่าตามนี้" "ห๊ะ"ปลายฟ้าได้แต่ร้องคำนี้ แล้วเธอก็เดินไปอาบน้ำแต่งตัวชุดนักศึกษา เสื้อที่เข้ารูปพอดี และกระโปรงพีทเหนือเขาเล็กน้อย เธอออกมาจากห้องน้ำ เห็นคิรินหลับไปแล้ว เธอจึงนั่งแต่หน้าเบาๆ เมื่อแต่งเสร็จแล้วเธอค่อยเดินมา นั่งลงข้างๆคิรินแล้วปลุก "คุณน้า คุณน้า ตื่นได้แล้วค่ะ"พูดพลางเขย่าแขนคิริน คิรินค่อยลืมตาขึ้นมา แล้วถาม "เสร็จแล้วเหรอ" ปลายฟ้าพยักหน้า ปลายฟ้าหยิบกระเป๋า กำลังจะเดินออกนอกห้อง คิรินมาดึงไปสะพายให้ "อุ๊ย พี่คิริน ตกใจหมด" "ไป เดินแต่ตัวนั้นแหละ เดียวกระเป๋าฉันถือให้ ยิ่งตัวบางๆอยู่ เดินอย่างเดียวก็จะปลิวแล้ว" "คุณน้านี่เอาแต่ใจจริงๆนะคะ" ว่าแล้วเธอก็เดินนำออกไปเลย คิรินยิ้มแล้วเดินตามน้องไป ตอนคิรินจะปิดประตู คิมมี่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเปิดออกมาพอดี "น้องคิมมี่คนสวย เดี๋ยวปลายฟ้าพี่พาไปเองนะครับ" "หูยยย คุณพี่ จีบเพื่อนน้องป่ะเนี่ย กระเป๋าก็ถือให้ด้วย"คิมมี่เอ่ยแซว คิรินไม่ตอบแต่ขยิบตาลงหนึ่งข้างให้ คิมมี่หนึ่งทีแล้วเดินไปเลย "โอ้ยกราวใจมากคุณพี่"คิมมี่วี๊ดว๊ายอยู่คนเดียว ปลายฟ้าเดินมาถึงด้านล่างพอดี คิรินเดินตามมาติดๆ แล้วมาเดินจูงมือปลายฟ้าเดินต่อ ไปยังรถ ปลายฟ้าได้แต่เดินตามอย่างงงๆ คิรินเปิดประตูให้ปลายฟ้า เข้าไปนั่ง แล้วหยิบเบลท์อ้อมไปคาดให้ปลายฟ้า ตอนนี้หน้าแทบชิดหน้าตัวค่อมตัวน้อง ปลายฟ้านั่งนิ่ง กลิ่นตัวคิรินเหมือนอาบน้ำมาใหม่ตลอดเวลา คาดเบลท์เสร็จคิรินก็ปิดประตูอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ คิรินเคลื่อนรถออกจากหอพักปลายฟ้ากำลังจะไปคณะ แล้วอยู่ๆ โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น Callมาร์ติน คิริน:มีอะไร (คิรินเปิดลำโพง) มารติน:เอาหนังสือที่กูลืมไว้ห้องมึงมาให้หน่อยได้มั้ยวะ กูต้องใช้ คิริน: เออๆ เขากดวางแล้วหันมองปลายฟ้า "ฉันขอไปเอาของให้เพื่อนแป๊ปนึงได้มั้ย" "ค่ะ ไกลมั้ยคะนู๋เข้าเรียนทันใช่มั้ย" "ทัน คอนโดอยู่ห่างจากมหาลัย 15 นาทีถึง"คิรินอยู่บ้านเป็นหลัก แต่เขาเช่าคอนโด เอาไว้เป็นห้องพักตอนเรียนหนักหรือเลิกดึก ไม่อยากกลับบ้าน เขาไม่เคยพาใครมาที่นี่ ผู้หญิงที่เค้าจับกินที่ผ่านๆมาก็เข้าโรงแรมด้านนอก หรือไม่ก็ไปห้องผู้หญิงนั่นละ แต่ก็นั่นแหละตามวิถีเสือ เขากินแล้วไม่ชอบกินซ้ำ เขาเองผ่านผู้หญิงมากมาย แต่ไม่เคยมีใครที่เขาใช่คำว่าแฟน และไม่เคยมีใครที่เขาตามเฝ้า ก็เห็นจะเริ่มมีก็คงปลายฟ้านี้แหละที่เขาตื้อ มันเป็นการตื้อแบบวีถีลูกคนเล็กเอาแต่ใจ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more