บทที่ 4 อย่าล้ำเส้น
1290 Words
ลัมโบกินี่สีเขียวแล่นมาจอดที่ใต้ตึกคอนโดที่เขาเช่าอยู่ ทั้งคู่ลงจากรถ
"ไปขึ้นไปข้างบนกัน ข้างล่างเธอยืนอยู่คนเดียวมันอันตราย"คิรินพูดจบเขาก็จูงมือปลายฟ้าขึ้นไปห้องเขาเลย ปลายฟ้าได้แต่เดินตามอย่างงงๆ
"เอาแต่ใจชะมัด"ปลายฟ้าบ่นออกมา
"ฉันได้ยินนะ"คิรินบอกปลายฟ้า
"ก็บ่นให้ได้ยินนั่นแหละ เอาแต่ใจเกินคุณน้า"
ติง!!!!!
ยังไม่ทันที่คิรินจะพูดอะไรต่อ
เสียงลิฟบ่งบอกว่ามาถึงชั้น 19 ตามที่เขากดไว้ เขาจูงมือปลายฟ้าออกจากลิฟมาที่ห้องของเขา แล้วแตะคีย์การ์ดเข้าห้อง
บรรยากาศภายในห้องตกแต่งไปด้วยสีดำและสีเขียว ห้องสวยแหะปลายฟ้าคิดในใจ
"มีอะไรหรือเปล่าเห็นมองๆ"คิรินถามอย่างสงสัย
"เปล่าแค่คิดว่าพี่แต่งห้องสวยดี"
ปลายฟ้าตอบไปตามความจริงที่คิด
คิรินเดินมาประชิดตัวปลายฟ้าที่ยืนรออยู่
"อยากมาบ่อยๆก็ได้นะฉันยินดี"
พูดจบกระตุกยิ้มน้อยๆให้ปลายฟ้า
"พี่ได้หนังสือยังคะ เดียวไปสาย"
ปลายฟ้าเปลี่ยนเรื่อง
คิรินไม่ตอบแต่จูงมือปลายฟ้าออกจากห้อง
แล้วพาลงมาขึ้นรถ มุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัย
ลัมโบกีนี่สีเขียวแล่นมาจอดหน้าตึกคณะมนุษย์ศาสตร์
"ขอบคุณค่ะที่มาส่ง"
ปลายฟ้ากำลังจะเปิดประตูลงรถแต่โดนคิริน
ดึงมือไว้ เธอจึงหันหน้ามามองงงๆ
"อย่าลืม วันนี้เธอนัดกินชาบูกับฉัน"
คิรินกล่าวเตือนความจำ
"พี่จะไปกินจริงๆเหรอ เมื่อวานก็เพิ่งกินไปเองนะ"
"ดูฉันเป็นคนชอบพูดเล่นเหรอหะ"
"แล้วปฏิเสธได้มั้ย"ปลายฟ้าพูดอย่างรอคำตอบ คิรินเอนตัวเองเข้าหาปลายฟ้า
แล้วเอานิ้วเขี่ยค้าง
"No" ตอบน้องแค่นั้นแล้วส่ายหน้าไปมา
"เห้อ!!!"ปลายฟ้าถอนหายใจแล้วลงรถไป
คิรินมองตามยิ้มๆแล้วขับรถออกไปที่คอนโดของเขาอีกครั้ง เพราะวันนี้เขามีเรียนบ่ายโมง
ระหว่างขับรถไป มีสายเรียกเข้า
Callยี่หวา
คิริน:ครับ
ยี่หวา:ลืมนัดหรือเปล่าคะพี่คิริน
วันนี้นัดยี่หว่าที่ห้องนะคะ ถุงยางยี่หวาซื้อมาให้แล้วนะคะ
คิริน:กำลังไป อาบน้ำรอพี่ได้เลย
หลังจากคิรินกดวาง
เขาลืมไปแล้วว่านัดกับยี่หวา
สาวปี 1 คณะนิเทศน์ศาสตร์
ที่คิรินกินยี่หวาซ้ำเพราะเขาตกลงกับเธอ
ว่าไม่สามารถให้สถานะใดๆได้
เป็นได้แค่คู่นอนเท่านั้น
ซึ้งยี่หวาก็ตกลงและอยู่ในขอบเขตมาตลอด
แต่วันนี้คิรินตั้งใจจะไปทิ้งทวนให้เธอ
คิรินมาถึงหอพักของยี่หวา
"พี่คิรินยี่หวาคิดถึงจังเลยคะ"
ยี่หวาสวมกอดคิริน
"กะ กลิ่น ผู้หญิง พี่คิรินไม่เคยใช้กลิ่นนี้นี่คะ"
ยี่หวาถามอย่างเอาเรื่อง
คิรินไม่ตอบแต่เดินไปนั่งที่เตียง
"พี่คิรินมีคนอื่นเหรอคะ ถึงมาหายี่หวาช้า"
ยี่หวายังคงถามต่ออย่างคาดคั้น
"อย่าทำตัวน่ารำคาญ" คิรินตอบสั้นๆ
"จริงๆใช่มั้ย ที่พี่ไปควงปี 1 คณมนุษย์ตามที่ใครๆพูดกัน มันมีดีอะไรกัน แต่กับยี่หวาที่เป็นเมียพี่แม้แต่ไปส่งที่คณะพี่ก็ยังไม่เคย"
"พี่กับเธอตกลงกันตั้งแต่แรก ว่าเราจะแค่กินกันสนุกๆเท่านั้น พี่ไม่ให้สถานะเธอ พี่ก็บอกเธอไปแล้ว แล้วตอนนี้เธอล้ำเส้นพี่มากไป"
คิรินพูดจบแล้วจะลุกออกไป
แต่ยี่หวา เข้ามาคุกเข่ารั้งขาเขาเอาไว้
"พี่คิรินยี่หวาขอโทษค่ะ ยี่หวาจะไม่ล้ำเส้นอีกแล้ว เงินพี่ไม่ต้องให้นู๋แล้วก็ได้ แต่พี่มาหายี่หวาบ่อยๆได้มั้ย"
ยี่หวาอ้อนวอนคิริน แต่ไม่ทันเสียแล้ว
คิรินเป็นคนเด็ดขาดคนหนึ่ง
"พี่ว่าเราหยุดกันแค่นี้เถอะครับ อย่าให้เห็นว่าไประรานคนของพี่ เพราะพี่จะถือว่าพี่เตือนแล้ว เงินเดือนก้อนสุดท้ายที่เธอจะได้พี่จะโอนให้หลังจากพี่กลับไป หลังจากนี้เธอจะมีใครต่อใครตามสะดวกเลย ข้อตกลงของเราสิ้นสุดแล้ว พี่จะไม่แตะต้องเธออีก"
พูดจบคิรินสะบัดขาแล้วเดินจากไป ยีหวารู้สึกเสียดายมาก เธอไม่ได้เสียดายเงินที่จะได้จากคิรินเดือนละ 5 หมื่น แต่เธอเสียดายคิริน เพราะเธอหลงรักคิรินเข้าแล้วเต็มๆ
คิรินขับรถออกมาแล้วมุ่งหน้าไปมหาวิทยาลัยอีกครั้ง เขาเองรู้สึกโชคดีอยู่ไม่น้อย
ที่ยี่หวาแสดงความงี่เง้าออกมาให้เขาสลัดเธอออกได้ ทำมัยเขาเองรู้สึกแคร์ความรู้สึกของปลายฟ้า ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจหมือนกัน
คณะวิศวะ
"ไงครับเพื่อน มาเร็วเชียว"
มาร์ตินเอ่ยแซว
"อะนี่หนังสือมึง" คิรินโยนหนังสือให้เพื่อน
"วันนี้ไปไหนป่ะไปเที่ยวผับกัน:
ไอซ์เอ่ยชวน
"ไม่วางนัดปลายฟ้าไปกินชาบู"
คิรินเอ่ยเสียงเรียบ
"หูยยยย น้องเต็มใจเหรอเมื่อวานกูก็เห็นไป"
ไอซ์ถามอย่างสงสัย
"ไม่อะกูบังคับ"คิรินตอบอย่างขำๆ
"แบบนี้ก็มีด้วย มึงเอาจริงสินะ แล้วยี่หวาที่มึงเลี้ยงไว้อะ" มาร์ติน ถามอย่างเป็นห่วง
"กูไปจบมาแล้ว"
"ใจร้ายสัส"ไอซ์เอ่ยแซว
"ใจร้ายอะไร กูตกลงกันตั้งแต่แรกแล้ว ล้ำเส้นกูมากไป"คิรินอธิบายเพื่อน
บ่ายสาม
คิริน ไอซ์ และมาร์ติน
มานั่งที่ใต้ตึก
คณะมนุษย์ศาสตร์
ปลายฟ้า มีนาและคิมมี่เดินลงมาหลังเลิกเรียน
"น้องคิมมีคนสวยจ๋า พาเพื่อนมาหาพี่หน่อย"
คิรินเอ่ยเสียงดัง
คิมมี่ดี้ด้าลากปลายฟ้ากับมีนามาหากลุ่มคิริน
ทั้งสามยกมือไหว้รุ่นพี่
"น้องปลายฟ้าเหนื่อยหน่อยนะครับ
เจอตัวเอาแต่ใจแบบรุ่นบรรพกาล"
มาร์ตินแซวเพื่อน
"เอาแต่ใจมากจริงๆค่ะ"
ปลายฟ้าตอบออกไปอย่างเห็นด้วย
"ได้พวกชักเอาใหญ่เลย"คิรินพูดว่าน้องออกไปกวนๆ
ว่าแล้วลุกขึ้นดึงหนังสือและกระเป๋าปลายฟ้าไปถือแล้วจูงมือปลายฟ้าออกไปเลย
"ดู ดูมัน อยู่กันหลายคน ชวนกินก็ไม่ชวน
บอกใครก็ไม่บอก ลากน้องออกไปเลย"
ไอซ์พูดอย่างขำๆ
"คุณพี่ เพื่อนคุณพี่จีบเพื่อนน้องใช่มั้ย"
คิมมี่ถามไอซ์และมาร์ติน
"สำหรับคนอื่นแบบนี้เขาคงเรียกว่าจิกกัด แต่สำหรับคุณชายคิริณ แบบนี้และคือตื้อจีบเต็มๆ"มาร์ตินเอ่ยขำๆ
"ใช่มะ น้องก็ว่าอยู่"มีนาเอ่ยบอกตามลางสังหรณ์
ด้านคิริน
ขับรถออกมาอย่างอารมณ์ดีย์
"พรุ่งนี้เรียนกี่โมง"เขาถามน้อง
"ไม่มีค่ะอาจารย์ยกคลาส แล้วพี่จะพาไปไหนเนีย ไม่ถึงสักที" ปลายฟ้าตอบคำถามแล้วถามกลับอย่างสงสัย
"ไปกินชาบูไง ไปกินชาบูที่ห้องฉันกัน
เธอทำเป็นมั้ย เดียวไปซื้อของมาทำ"
"วะ ว่าไงนะ"ปลายฟ้าถามอึ้งๆ
"สาบานว่าเธอไม่ได้ยิน"
"ก็ได้ยินแต่ไม่คิดว่าต้องไปทำชาบูที่ห้องพี่
ถ้าแบบนั้นไม่ชวนเพื่อนๆมาด้วย"
"ก็ฉันอยากกินสองคน เธอนี่ไม่รู้เรื่องจริงๆเลย เซ่อซาส์"
"อ่าวอีคุณน้า ปากเหรอนั้น หึ้ย"
- Writer
