“ไปเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันกลับเอง นายทำงานเถอะ”
“ไม่อยากกลับ?” เขาพูดพลางเลิกคิ้วถาม
“ใช่”
“งั้นตามฉันมา” เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะดึงข้อมือเธอให้ลุกขึ้นเดินตามเขาออกจากห้องไป
“เดี๋ยว!! จะพาฉันไปไหน”
“ก็เธอบอกไม่อยากกลับ”
“มันก็ใช่ แต่ฉันหมายความว่าฉันจะนั่งดื่มไปเรื่อยๆ”
“พอแล้ว เธอดื่มไปเยอะแล้ว”
“ปล่อยฉันก่อน นายจะพาฉันไปไหน?”
“ห้องฉัน เธอไปนอนที่นั่น เดี๋ยวฉันจะลงมานอนที่ออฟฟิศ”
ณดลลากหญิงสาวมาจนถึงห้องส่วนตัวของเขา เป็นห้องชั้นบนสุดของโรงแรม ก่อนจะแตะคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไป
“นี่ห้องนายเหรอ”
“อือ เอาไว้พักเวลาขี้เกียจกลับบ้าน”
ฟางข้าววางกระเป๋าไว้บนเตียง ก่อนจะเดินสำรวจภายในห้อง แล้วมาหยุดหน้ากระจกใสบานใหญ่ ที่กินบริเวณผนังไปทั้งแถบ
“เธอนอนที่นี่ไปละกัน เดี๋ยวฉันไปนอนข้างล่าง” ฟางข้าวไม่ได้ตอบอะไรเขา ยืนมองบรรยากาศยามค่ำคืนภายนอกเงียบๆ
ณดลเห็นฟา
