เจียงหนานกับยุค 80

เจ้าก้อนคนแรก

หลังจากที่ฮุ่ยหยางพาภรรยาของตนไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้ว เขาก็ได้รับข่าวดีมากที่สุด นั่นคือภรรยาตั้งท้องได้สามเดือนกว่าแล้ว เดือนหน้าหมอจึงนัดภรรยาของเขามาตรวจร่างกายอีกครั้ง

เขาดีใจจนน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ความรู้สึกที่เหมือนกับยกภูเขาออกจากอกนั้นมันดีจริงๆ

เมื่อกลับถึงบ้านอวี้เหมยก็ได้รับการดูแลอย่างดีจากทุกคนในบ้านเพราะนี่คือหลานคนแรกของตระกูล

" สะใภ้ใหญ่เธอไปนอนพักเถอะ แม่จัดการเรื่องอาหารเรียบร้อยแล้ว "

" ขอบคุณมากค่ะแม่ "

" จ้ะ ไม่เป็นไร ไปเถอะ "

ทางด้านเจียงหนานกับสามีนั้นเขาครุ่นคิดมาตลอดตั้งแต่ช่วงบ่าย เขาผิดพลาดตรงไหนกัน ทำไมภรรยาจึงไม่ตั้งท้องเสียที ...?

" เป็นอะไรไปคะ " เจียงหนานอดถามสามีไม่ได้ เขานิ่งเงียบมาตลอดครึ่งวันแล้ว

" ผม แค่สงสัยร่างกายของผมมีปัญหาหรือเปล่า ทำไมคุณถึงไม่ท้อง "

" เอ่อ คุณอยากมีลูกหรือคะ หรือว่าอยากมีเพราะเห็นว่าพี่ใหญ่มีลูกแล้ว "

" ผมคิดมาตลอดว่าอยากมีลูกๆที่น่ารัก ได้ดูเขาเติบโตในทุกวัน อยากตื่นเช้ามาแล้วมีลูกคอยออดออ้น " เขาเอ่ยตอบภรรยาแต่ยังไม่เลิกทำท่าทางเพ้อฝัน จึงทำให้เจียงหนานหัวเราะในท่าทางของเขา

" เอาเถอะค่ะ ช่วงนี้เรายังยุ่งกับร้านอยู่ไว้รอให้ทุกอย่างลงตัวเราค่อยมีลูกกันนะคะ " เธอเอ่ยบอกสามี แต่จะบอกเขาได้ยังไงล่ะว่าเธอกินยาคุมมาตลอด ถ้าเขารู้คงโกรธเธอแน่ๆ

หลังจากที่ร้านปิดแล้ว เจียงหนานก็นำบัญชีมาจัดการ ยอดขายวันแรกนั้นขายได้ไม่น้อยเลยล่ะ มองยอดเงินในสมุดแล้วก็รู้สึกหายเหนื่อยขึ้นมาทันตา

เจียงหนานลองคิดเล่นๆถ้าหากที่ร้านสามารถขายได้แบบนี้ทุกวัน คงดีไม่น้อย ไม่แน่ว่าขายสักปีสองปีอาจเปิดสาขาใหม่ที่เมืองอื่นได้ด้วย เธอยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่ก็อดที่จะรู้สึกสงสารสามีไม่ได้ ทำยังไงได้ล่ะเธอยังไม่พร้อมที่จะเลี้ยงเด็กในตอนนี้

เธอไม่พร้อมจริงๆ ...

รุ่งเช้าหลังจากที่ตื่นเช้ามาทำอาหารและเตรียมเปิดร้านเสร็จแล้ว เธอก็บอกให้สามีกินอาหารเช้าและลงไปจัดการร้านก่อน เพราะเธอยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่ตื่นมา เพียงแค่ล้างหน้าแปลงฟันเท่านั้นเอง

ไม่นานนักฮุ่ยหยางก็มาถึงหน้าร้าน เขามีรอยยิ้มบนใบหน้าตลอดเวลา นั่นเพราะสุขใจที่ตนเองกำลังจะได้เป็นพ่อคน

" น้องสะใภ้ยังไม่ลงมาหรอ พวกเธอกินอะไรกันหรือยัง " ฮุ่ยหยางเอ่ยถามน้องชาย

" ผมกินเรียบร้อยแล้ว หนานหนานกำลังจะลงมาครับ พี่ใหญ่มีอะไรหรือเปล่า "

" อืม มีเรื่องรบกวนนิดหน่อย "

" อ๋อ งั้นรอเธอลงมาแล้วกันครับ อะลูกค้ามาแล้ว " เขาเอ่ยกับพี่ชายก่อนจะหันไปขายของให้ลูกค้าคนแรกของวัน

" สวัสดีครับ นี่เป็นปลาหมึกแห้งอย่างดีเลยครับ กิโลละ 60หยวนเท่านั้นครับ "

" แล้วมีปลาแห้งไหมคะ "

" มีครับ นี่ครับปลาแห้งที่ลูกค้าต้องการ "

" ค่ะงั้นฉันเอาอย่างละ กิโลค่ะ "

" ครับ ปลาหมึก 60หยวน ปลาแห้ง 40หยวน รวมเป็น100หยวนพอดีครับ ขอบคุณมากนะครับ " หลังจากที่ขายให้ลูกค้าคนแรกไปแล้ว เขาก็ได้ต้อนรับลูกค้าคนใหม่ๆเข้ามาเรื่อยๆ กว่าที่ภรรยาของเขาจะลงมานั้นเขาก็สามารถขายอาหารทะเลได้หลายร้อยหยวนแล้ว

" สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ "

" น้องสะใภ้มาพอดี พี่มีเรื่องจะรบกวนสักหน่อย คือ อาเหมยเธอไม่สามารถกินอะไรได้เลย นอกจากอาหารที่เธอทำ พี่ก็เลย .. "

" ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ถ้างั้นตอนพักกลางวันพี่ใหญ่ก็เอาอาหารกลับไปให้เธอหน่อยนะคะ "

" ขอบใจน้องสะใภ้มาก สงสัยว่าหลานของเธอคงรักเธอมากแน่ๆ "

" ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะค่ะ พี่ใหญ่ห้ามน้อยใจเจ้าก้อนนะคะที่รักฉันมากกว่า คิคิ "

" ฮ่าๆ"

หลังจากนั้นเธอจึงเข้าครัวทำอาหารบำรุงเจ้าก้อนในท้องของพี่สะใภ้ ซึ่งวันนี้เธอเลือกที่จะทำหมูตุ๋น เธอทำเผื่อสามีและทุกๆคนด้วย จึงต้องทำหม้อใหญ่กว่าเดิม

กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลาไปกว่า2ชั่วโมงในการเคี่ยวหมูตุ๋นให้เปื่อยนุ่ม ตอนนี้ก็10โมงแล้วเธอจึงตักหมูตุ๋นใส่หม้อใบเล็กที่นำมาจากบ้านริมน้ำแบ่งใส่เพื่อให้พี่ชายของสามีนำกลับไปบ้านใหญ่

" พี่ใหญ่ นำหมูตุ๋นไปที่บ้านทีนะคะ เดี๋ยวฉันจะขายของแทนพี่เอง "

" อืม ขอบใจเธอมากนะ "

" ฉันยินดีค่ะ "

ก่อนจะปิดร้านเจียงหนานนั่งทำบัญชีเช่นเดิม ส่วนสามีของเธอนั้นเขากำลังเติมของหน้าร้านอยู่กับพี่ชาย ความจริงแล้วเธอบอกให้พี่ชายของสามีกลับบ้านไปก่อนตั้งแต่ตอนที่ปิดร้านเสร็จแต่เขาดึงดันที่จะอยู่ช่วยจัดร้านก่อนกลับเธอจึงไม่ห้าม แล้วมานั่งทำบัญชีของร้านแทน เมื่อทำเสร็จก็เข้าครัวไปอุ่นหมูตุ๋นเอาไว้รอสามีกินมื้อเย็นด้วยกัน