หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ มารียาก็รีบตีเนียนกลับขึ้นห้องเพื่อจะโทรไปหาอีเดน กลัวว่าอีกฝ่ายจะยังรอสายของเธออยู่ และพอเธอโทรไปหา อีกฝ่ายก็รับทันที
“พระเจ้า ผมนั่งรอคุณโทรกลับอยู่เกือบสองชั่วโมงแน่ะรียา” ปลายสายตัดพ้อ
“ฉันมีแขกมาที่บ้านน่ะค่ะ”
“ใครกัน อย่าบอกนะว่าไอ้หมอนั่นไปดราม่าที่บ้านคุณ”
“เปล่าค่ะ คนที่มาคือพ่อกับแม่ของพี่ธันต่างหาก”
“เขามาขอให้คุณคืนดีกับหมอนั่นใช่ไหม”
“ก็ไม่เชิงค่ะ”
“แล้วคุณตอบว่ายังไง”
“ก็...ตกลงค่ะ”
“เฮ้!” อีเดนร้องเสียงดังอย่างไม่พอใจ
“คิกๆๆ ฉันล้อเล่นค่ะ” มารียาหัวเราะชอบใจกับท่าทีของอีกฝ่าย
“ให้ตายสิ! ผมซีเรียสนะรียา” อีเดนบอกอย่างหัวเสียที่ถูกสาวเจ้าหยอกเล่น
“ขอโทษค่ะ” มารียารีบบอก แต่ปลายสายกลับเงียบ ไม่ตอบเหมือนเช่นเคย “คุณยังอยู่ไหม?”
“อยู่” คนที่กำลังงอนหนักเอ่ยสั้นๆ ไอ้ครั้นจะเงียบต่อก็กลัวว่าสาวเจ้าจะตัดสายทิ้ง
“คุณโกรธเหรอ” มารียาถามอย่างรู
