ตกเป็นของมาเฟีย

ตอนที่9 คู่นอนต้องจูบได้

ตอนที่9 คู่นอนต้องจูบได้

วันต่อมา

ลูกปัดอยู่ในชุดนักศึกษาพอดีตัว กระโปรงทรงเอรัดรูป ยืนมองตัวเองผ่านกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง ใบหน้าหวานแต่งแต้มเครื่องสำอางบางๆ ผมสลวยเงางามถูกมัดรวบเป็นหางม้า

เธอมีความสำอางเล็กน้อย ด้วยการประทินผิวบำรุงด้วยครีมกันแดด และยังฉีดน้ำหอมที่ชอบใช้ เป็นกลิ่นกุหลาบอ่อนๆ เมื่อเห็นว่าตัวเองเรียบร้อยดีแล้ว จึงหันไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างมาคล้องบ่าเอาไว้ และเดินออกจากห้องไป

เธอเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูลิฟต์ แต่ทว่าหางตากลับเหลือบไปเห็นรองเท้าหนังของใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนที่จะเลื่อนสายตาขึ้นมามองคนข้างๆ

"คุณคิมหันต์" เธอไม่คิดว่าเช้านี้ยังมาเจอหน้าเขาอยู่อีก อะไรมันจะเวลาตรงกันขนาดนี้

คิมหันต์อยู่ในชุดสูทสีดำ แต่งตัวราวกับท่านประธานคนใหญ่คนโต พอมองดูดีๆ แล้ว เขาก็หล่อไม่น้อยเวลาอยู่ในชุดทำงานเต็มสูตรแบบนี้ แต่เสียดายอย่างเดียวที่เขานั้นเป็นคนหน้านิ่ง ทำตัวขึงขังตลอดเวลา

"นี่คุณมีงานเช้าเหรอคะ" เธอถามไถ่ตามประสาเหมือนเป็นคนรู้จักกัน ทั้งที่จริงแล้วมันมีความสัมพันธ์ที่มากกว่านั้น

"อืม" เขาครางตอบในลำคอเบาๆ พร้อมกับยกนาฬิการาคาแพงที่ข้อมือขึ้นมาดูเวลา

ลูกปัดมองดูท่าทางของเขาแล้วคงไม่อยากจะพูดอะไรกับเธอมาก ถ้าไม่ใช่ช่วงเวลาที่ต้องแสดงเป็นแฟนกัน เขาก็ดูไม่ได้มีท่าทีสนใจอะไรเธอเท่าไหร่ เธอจึงเลือกที่จะเงียบและไม่ถามอะไรต่อ

รอไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ทั้งสองเดินเข้าลิฟต์ไปพร้อมกัน คิมหันต์เป็นคนกดลิฟต์ลงไปชั้นล่างให้เอง

ภายในลิฟต์ปกคลุมไปด้วยความเงียบ จนลูกปัดรู้สึกอึดอัด เธอชำเลืองมองชายหนุ่มที่เอาแต่ยืนเงียบ ทำราวกับว่าเธอเป็นลมเป็นอากาศซะงั้น

ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง เธอเดินออกมาแล้วเดินแยกทางกับคิมหันต์โดยไม่ไถ่ถามอีก เพราะยังไงก็ถือว่าเธอกับเขาก็แค่เป็นข้อตกลงระหว่างกันเท่านั้น

ลูกปัดเดินออกมายืนรอแท็กซี่อยู่หน้าทางเข้าของคอนโด ด้วยเพราะรถของเธอยังไม่ได้เปลี่ยนแบตเตอรี่

เธอยืนกอดอกมองไปที่ถนน แต่ก็ไร้วี่แววว่ารถจะผ่านมาเสียที จนกระทั่งรถสปอร์ตหรูขับมาจอดตรงหน้า

"ขึ้นรถสิ" คิมหันต์เปิดกระจกรถบอก

"เอ่อ..ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ เดี๋ยวฉันไปแท็กซี่เองได้ ขอบคุณนะคะ" ลูกปัดไม่อยากรบกวนอะไรเขา จึงเลือกปฏิเสธ

แต่ดูเหมือนว่ามาเฟียหนุ่มจะไม่ยอมไปไหน เขายังคงจอดมองเธอนิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร

สายตาจ้องเธอนิ่งๆ แต่มันเหมือนเป็นแววตาที่พยายามบีบบังคับให้เธอขึ้นรถมา

"ก็ได้ค่ะ" เธอจำใจยอมเดินอ้อมไปเปิดประตูนั่งอีกทาง ก่อนที่คิมหันต์จะขับออกจากตรงนั้น

"คุณไม่รีบเหรอคะ ท่าทางจะมีงานรีบนะคะ" เธอพูดโดยไม่มองหน้าเขา

"ฉันยังพอมีเวลา"

ชายหนุ่มขับรถด้วยความเร็วอย่างชำนาญทาง จนลูกปัดหันไปชำเลืองมองเข็มไมล์ความเร็ว ที่ตอนนี้มันแทบจะทะลุหนึ่งร้อยไมล์ได้

"เมื่อวานยังไม่ขับเร็วขนาดนี้เลยนะคะ ลดความเร็วลงหน่อยก็ได้นะคะ"

เธอบอกเตือนสติชายหนุ่มที่กำลังเหยียบคันเร่ง โดยไม่สนใจเรื่องความปลอดภัยของผู้อื่น และตัวเอง

คิมหันต์ยอมลดความเร็วลงตามที่เธอบอก แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ขัดใจเขาก็ตามที่ต้องทำตามคำสั่งของคนอื่น

@มหาวิทยาลัย (คณะบริหารธุรกิจ)

ใช้เวลาไม่นาน ก็มาถึงมหาลัยของลูกปัด เธอบอกแค่ชื่อมหาลัย คิมหันต์ก็ขับมาส่งเธอโดยไม่ต้องถามทาง เพราะเป็นมหาลัยชื่อดัง คนในกรุงเทพฯ ต่างก็รู้จัก

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" หญิงสาวหันไปส่งยิ้มให้

เธอที่กำลังเอื้อมมือไปเปิดประตู ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาบอก

"คืนนี้มานอนกับฉัน"

ลูกปัดหันมามองหน้าเขาในทันที ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจ และไม่คิดว่าเขาจะให้เธอทำเรื่องอย่างว่านั้นอีก ถึงแม้ว่าจะอยู่ในข้อตกลงก็ตาม

แต่ไม่คิดจะให้เธอทำใจสักนิดเลยหรือไง ทั้งๆ ที่คืนก่อนเธอก็พลาดมีอะไรกับเขาไปแล้ว

"อะ อะไรนะคะ คืนนี้เลยเหรอ นี่มันเร็วไปมั้ย ฉัน.."

"หรือจะปฏิเสธ" ลูกปัดถึงกับเงียบในทันทีเมื่อถูกสายตาของเขาจ้องมอง

"คือ..ไม่คิดจะให้ฉันทำใจเรื่องคืนนั้นก่อนสักหน่อยเหรอ คุณเรียกร้องอะไรไวขนาดนั้น มีเวลาตั้งสองปีนะคะ ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปก็ได้ค่ะ"

ลูกปัดสาธยายเพื่อขอเวลาทำใจอีกนิด

"..." สิ่งที่ได้กลับมาจากเขานั้นก็คือความเงียบ ลูกปัดถึงกับใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง เม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความประหม่า

เธอเงยหน้ามองคิมหันต์อีกครั้ง

"เอ่อ..คุณคิม..อุ๊ปส์ อื้อ!"

ยังไม่ทันจะเอ่ยอะไรมากกว่านั้น ริมฝีปากอ่อนหวานก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากของเขาด้วยความเร็ว จนลูกปัดเบิกตาโตตกใจสุดขีดกับการกระทำของชายหนุ่ม

"อื้อ" ด้วยความที่กลัวว่าคนด้านนอกจะมองเข้ามาเห็น เธอจึงรีบดันเขาออกห่าง ยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้แล้วมองออกไปด้านนอกผ่านกระจก ยังดีที่แถวนี้ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน

"นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย" เธอหันมาพูดกับเขาพร้อมกับถลึงตาใส่ โดยที่ยังคงปิดปากเอาไว้

แต่ทว่าคิมหันต์กลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับสิ่งที่ตัวเองทำ ใบหน้าคมคายหล่อเหลาของเขาตรงกันข้ามกับการกระทำเมื่อครู่โดยสิ้นเชิง

"เป็นคู่นอนกัน ทำไมฉันจะจูบเธอไม่ได้ อย่าทำเป็นเล่นตัว ฉันไม่ชอบ"

เสียงทุ้มต่ำบอกด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉยไร้ความรู้สึกใดๆ

"นี่คุณ..คุณนี่มัน มีดีแค่หน้าตาจริงๆ"

ลูกปัดก่นด่าแล้วเปิดประตูลงจากรถรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที

แววตาคมกริบจ้องมองร่างเล็กในชุดนักศึกษา สายตาของเขานั้นยากที่จะคาดเดาอารมณ์และความคิดนั้นได้

ลูกปัดวิ่งเข้ามาในห้องน้ำของอาคารเรียนใกล้ๆ พวงแก้มใสค่อยๆ เปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ

หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเร็วจนแทบจะหลุดออกมา เธอยืนมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ ร่างกายเหมือนสูบฉีดเลือดรุนแรง ความรู้สึก ความคิดฟุ้งซ่านก็ค่อยๆ เข้ามา จนเธอไม่รู้จะจัดการความรู้สึกนี้ได้ยังไง

"อะไรเนี่ย อยู่ดีๆก็มาจูบกันแบบหน้าด้านๆ.. หน้าไม่อายจริงๆ"

เธอยืนบ่นคนเดียว สองมือยกขึ้นมาจับพวงแก้มทั้งสองข้าง ก่อนจะตีเรียกสติตัวเองเบาๆ ว่าอย่าเผลอไปมีใจให้คนแปลกหน้าได้

ถึงจะรู้จักกันเกินกว่านั้น แต่เขาก็ยังเป็นผู้ชายแปลกหน้าสำหรับเธออยู่ดี