บัดนี้เมิ่งสืออีกำลังนั่งเผชิญหน้ากับหานชางเหยียน บนโต๊ะอาหารเย็นนี้เป็นโจ๊กไก่ฉีกที่ผสมสมุนไพรบำรุงน้ำนม และน้ำแกงไก่ตุ๋นโสมอีกชามใหญ่ ด้วยไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าหานชางเหยียนจะกลับมาที่นี่อีกจึงไม่ได้ตระเตรียมอาหารเย็นสำหรับเขา
เขาจึงสั่งให้บ่าวนำสุราร้อนมากาหนึ่งพร้อมกับเนื้อแห้งจานหนึ่ง จากนั้นเขาก็มองนางกินอาหารเงียบ ๆ เมื่อเมิ่งสืออีกินโจ๊กหมดชามหานชางเหยียนก็ดื่มสุราไปกาที่สี่แล้ว
เขาดื่มรวดเร็วราวกับกระหายน้ำ และท่าทางเขาในตอนนี้คล้ายจะมึนเมาไม่น้อย ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำสายตาที่มองนางนั้น เมิ่งสืออีไม่กล้าคาดเดา
บางครั้งคล้ายจะใส่ใจรักใคร่ บางครั้งก็ดูเหมือนจะจ้องมองนางด้วยสายตาเคียดแค้นและสับสน
เมิ่งสืออีถอนใจยาวออกมาคำรบหนึ่งพร้อมกับขมวดคิ้ว
"ท่านดื่มสุรามาหลายกาแล้วยังไม่กลับอีกหรือ ข้ามิได้ว่างสนทนากับท่านหรอกนะ"
อาหารมื้อเดียวที่ต้องกินร่วมกับเขาในแต่ละวันก็ทำให้นางรู้สึกว่าม
