ต้าเหรินเห็นอ้ายอ้ายเป็นอาหารไปแล้ว อ้ายอ้ายโกรธมากและรู้สึกเจ็บจี๊ด ๆ เด็กน้อยคิดว่าตนเองได้รับความอัปยศอันใหญ่หลวงที่มือของตัวเองกลายเป็นอาหารของคนอื่นไปแล้วในที่สุดนางจึงแผดเสียงร้องแง แง ออกมา
แม่นมทั้งสองรู้สึกตัวแล้วจึงหันมามอง เห็นว่ามือของอ้ายอ้ายอยู่ในปากของต้าเหรินก็ตกใจยิ่งนัก จึงรีบเข้ามาแยกเด็กทั้งสองออกจากกันทันใด
"เด็กดีจะกินมือเม่ยเมย[2]ไม่ได้นะเจ้าคะ"
แม่นมของต้าเหรินรีบดึงมือของอ้ายอ้ายออก โชคดีที่เด็กน้อยเชื่อฟังจึงคายมือนั้นออกทันใด อ้ายอ้ายไม่ได้เจ็บมือมากแต่เจ็บใจเพราะบัดนี้ข้อมือเล็กของตนเองถูกน้ำลายของต้าเกอร์ผู้นี้ไปแล้ว
แม่นมทั้งสองคนหน้าเสียที่ไม่ดูแลเด็กน้อยให้ดี เมิ่งสืออีได้ยินเสียงบุตรสาวร้องจึงสั่งให้แม่นมอุ้มอ้ายอ้ายมาให้นาง พร้อมด้วยแม่นมของต้าเหรินที่พาเขามาคุกเข่าอยู่ตรงหน้าฮวาซานเหรินเช่นกัน
เด็กน้อยน้ำตาคลอคงเพราะตกใจที่จู่ ๆ น้องสาวก็ร้องออกมา ท
