บทที่ 39 ผู้มีพระคุณ

1392 Words

คนที่ซาบซึ้งใจที่สุดก็ย่อมเป็นหม่าม้า ผู้ใดจะคาดคิดว่าจะได้พบคนอีกผู้หนึ่งที่แสนดีเช่นนี้กันเล่า หลังอาบน้ำร่างกายของอ้ายอ้ายก็ยิ่งหอมกรุ่น เด็กทารกที่ปกติร่างกายหอมกลิ่นนมอยู่แล้วบัดนี้ยังหอมไปด้วยกลิ่นสบู่ทำให้น้าไฉไฉทั้งกอดทั้งหอมไม่หยุด “อ้ายเจี่ยเอ๋อร์ของเราช่างน่ารักยิ่ง ตัวก็หอมเพียงนี้ มาให้บ่าวอุ้มหน่อย” น้าไฉของอ้ายอ้ายกลายเป็นพวกคลั่งรักหลานสาวไปแล้ว เรียกว่าเมื่อได้อุ้มก็แทบจะไม่อยากปล่อยให้หลุดมือ หน้าไฉเล่นกับอ้ายอ้ายโดยการทำเสียงแปลกประหลาด อ้ายอ้ายมิได้รู้สึกขบขันกับเสียงที่น้าไฉทำ แต่รู้สึกตลกหน้าตาของน้าไฉในตอนออกเสียงจึงเปล่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากไม่หยุด เมิ่งสืออีมองบุตรสาวที่ทั้งน่ารัก มีนิสัยกระตือรือร้นและยังเลี้ยงง่ายด้วยความภาคภูมิใจ ดูเหมือนว่าบุตรสาวจะเข้าใจความลำบากของนางเป็นอย่างดี หากไม่หิวหรือไม่สบายตัวจริง ๆ อ้ายอ้ายก็แทบจะไม่ร้องเลยแม้แต่คราเดียว พวกน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD