บทที่ 34 เป็นของข้าเพียงผู้เดียว

1665 Words

นางกอดหานชางเหยียนจากทางด้านหลัง ด้วยร่างกายนุ่มนิ่มที่ไร้อาภรณ์และความเนียนนุ่มที่เสียดสียั่วยวน หานชางเหยียนที่ดื่มสุราไปหลายจอกแม้ไม่มึนเมาก็ถูกร่างกายงดงามของลู่ลี่ก่อกวนได้ง่าย “ท่านพี่ไม่รู้หรือว่าละเลยตัวข้ามาเนิ่นนานแล้ว” นางใช้เต้าเนื้ออวบล้นของตนเองเสียดสีที่แผ่นหลังของเขาช้า ๆ สองมือเนียนนุ่มค่อย ๆ บีบไหล่ที่ตึงราวกับสายธนูที่ง้างสุดสายด้วยน้ำหนักมือที่พ่อดี นางใช้ทั้งมือทั้งเต้านวดคลึง เมื่อเห็นว่าร่างกายของชายหนุ่มเริ่มร้อนและเขายังเปล่งเสียงครางแผ่วออกมาลู่ลี่ก็ยิ้มพึงใจ นางก้มลงจุมพิตที่ต้นคอและหลังใบหู มือเรียวไต่มาโอบกอดเขาไว้แล้วแนบเต้าอวบแนบชิดแผ่นหลังกว้างจนล้นออกมาด้านข้าง สัมผัสของนางทำให้หานชางเหยียนร้อนไปทั่วร่างกาย ลู่ลี่รู้ดีที่สุด มีจุดใดบ้างที่นางไม่รู้ว่าเป็นจุดอ่อนของหานชางเหยียน เพื่อเขาแล้วต่อให้ต้องทำตัวเป็นนางโลมนางล้วนยินยอมทั้งหมด การกระทำของลู่ลี

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD