ตอนที่7 แม่สาวดาวยั่ว
1108 Words
ตอนที่7 แม่สาวดาวยั่ว
เสียงลมหายใจของชายหนุ่มหญิงสาวผู้ตกอยู่ในอำนาจแห่งกามตัณหาหอบกระเส่า ทำเอาบรรยากาศชายป่ารอบๆ ลำธารที่เคยเงียบสงบกลายเป็นสังเวียนสวาทของทั้งคู่ ยอดชายยืนตัวแข็งทื่อราวกับต้องมนต์สะกด ภาพหวามหวิวที่ประจักษ์แก่สายตาเบื้องหน้าทำให้อวัยวะบางส่วนของเขาพองตัวแข็งกร้าว ใจหนึ่งอยากจะถอยหลังกลับออกไปเงียบๆ แต่อีกใจก็อยากดูฉากร่วมรักที่โจ๋งครึ่มต่อจนจบ ด้วยหน้าตาและเรือนกายของแม่สาวใจกล้าที่เล่นรักเย้ยฟ้าท้าดินอยู่ริมธารอยู่สวยบาดตาบาดใจราวกับนางไม้จำแลงกายลงมา
“อ่า เป็นบุญของไอ้สิงห์แท้ๆ เลย อื้อ”
เสียงชายหนุ่มผู้นั้นพึมพำแนบชิดอยู่กับทรวงอกอวบอิ่มนุ่มหยุ่น ไม่นานนักมันก็ค่อยๆ เลื่อนใบหน้าต่ำลงจากทรวงถันอวบใหญ่ต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบ กระทั่งเคลื่อนใบหน้าและปลายจมูกมาหยุดอยู่กลางกายของวัยสาว
“อูยยย์… พะ… พี่สิงห์”
เสียงของแม่นางไม้นามว่าศรีไพรครางกระเส่าเมื่อปลายจมูกเย็นๆ แตะต้องสัมผัสกับเนินสวรรค์ของหล่อน แถมปลายลิ้นของพ่อหนุ่มนักรักแห่งหมู่บ้านนามว่าไอ้สิงห์ยังกระหวัดฉกเลียลงมายังความสาวของหล่อน
“ง้ำๆ … โอ้วว์… ของศรีไพรช่างหอมรัญจวนใจพี่เหลือเกิน”
“ทำให้ศรีไพรมีความสุขมากๆ นะจ้ะพี่สิงห์”
แม่สาวศรีไพรไฟแรงใช้สองมือกดหัวของไอ้สิงห์ให้แนบชิดกับเนินสาวของหล่อน ทว่ายังไม่ทันที่ไอ้สิงห์จะทำให้หล่อนได้สุขสมอย่างถึงแก่น หล่อนลืมตาขึ้นมาก็พบกับชายแปลกหน้าที่ยืนมองหล่อนเล่นรักอยู่อีกฝั่ง ด้วยความตกใจแม่สาวศรีไพรก็แหกปากกรีดร้องลั่นพร้อมกับผลักร่างของไอ้สิงห์จนหงายท้องลงไปในธารน้ำ
“ว้ายย ใครน่ะ”
ศรีไพรรีบดึงผ้าถุงที่หล่นอยู่ปลายเท้าขึ้นมาห่มคลุมร่างเปลือยเปล่าเอาไว้
“ฉัน เอ่อ ฉันแค่จะมาอาบน้ำไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบดูหรอกนะ” ยอดชายตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเนื่องจากตกใจไม่แพ้กับสาวศรีไพรเหมือนกัน
“ไอ้ห่าเอ้ย เสือกโผล่มาขัดจังหวะอะไรตอนนี้วะ หมูจะหามแล้วแท้ๆ มึงเป็นใครวะกูไม่เห็นหน้าเลย”
ไอ้สิงห์พอขึ้นมาจากน้ำได้ก็รีบหากางเกงมาสวมใส่ท่อนล่างกันอุจาดตา แล้วเดินปรี่เข้ามาหาผู้ชายแปลกหน้าอย่างหัวเสีย
“ฉันชื่อยอดชายมาพักอยู่บ้านพรานคม”
“มึงกล้าดียังไงวะมาแอบดูกูกับศรีไพรแบบนี้” นักเลงท้องถิ่นทำกร่างใส่เนื่องจากเสียหน้าอย่างแรงบวกกับความโมโหที่ยอดชายเข้ามาขัดจังหวะเสพสมของเขา
“ฉันแค่จะมาอาบน้ำเท่านั้น ไม่คิดว่าจะมาเห็น… เอ่อ”
“มึงไม่ต้องมาแก้ตัวไอ้คนแปลกหน้า ทำแบบนี้มันหยามกันชัดๆ มึงกับกูต้องเห็นดีกัน”
“พี่สิงห์ ฉันว่าอย่ามีเรื่องกันเลยนะจ้ะ เขาก็บอกแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจ ช่างมันเถอะนะพี่นะ”
สาวศรีไพรเดินมาขวางตรงกลางระหว่างยอดชายและไอ้สิงห์เพื่อห้ามทัพ ในความคิดของหล่อนนั้นหน้าตาของหนุ่มแปลกหน้าหล่อเหลาบาดตาซะเหลือเกิน ร่างกายก็กำยำสมชายผิวพรรณก็ดี แตกต่างจากหนุ่มบ้านป่าราวฟ้ากับเหวเพียงแค่แวบแรกที่เห็นยอดชายหัวใจของหล่อนก็กระตุกวูบ
“แต่มันมาแอบดูศรีไพรกับพี่นะ”
“พี่สิงห์!” ศรีไพรขึ้นเสียงพร้อมกับชักสีหน้าใส่ เล่นเอาไอ้สิงห์หน้าเจื่อนไป
“พี่สิงห์กลับไปก่อนนะ เอาไว้วันหลังอารมณ์เย็นลงค่อยมาคุยกันใหม่ ถ้าพี่ไม่ฟังฉันก็อย่าหวังว่าฉันจะพูดดีด้วยอีก เข้าใจไหม” ท่าทางของไอ้สิงห์ยำเกรงแม่สาวศรีไพรอยู่มาก มันทำท่ากระฟัดกระเฟียดแล้วเดินจากไปด้วยความโกรธ
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึงไอ้คนแปลกหน้า”
“ฉันต้องขอโทษแทนพี่สิงห์ด้วยนะจ้ะคุณ” แม่สาวศรีไพรแตะมือลงที่ท่อนแขนของยอดชาย สายตาของหล่อนเป็นประกายวิบวับ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ผิดเหมือนกันที่ดันทะเล่อทะล่าเดินมาไม่ดูตาม้าตาเรือ มันก็น่าอยู่หรอกที่ทำให้แฟนของคุณโกรธเอา”
“โอ้ย แฟนที่ไหนกันจ้ะ พี่สิงห์ไม่ใช่แฟนของศรีไพรหรอกจ้ะ แล้วที่คุณเห็นเมื่อกี้ก็ไม่ใช่อย่างที่คิดด้วย ความจริงศรีไพรควรจะขอบใจคุณถึงจะถูกที่เข้ามาช่วยศรีไพรเอาไว้จากพี่สิงห์ได้ทัน”
แม่สาวศรีไพรตีหน้าเศร้า
“นี่ถ้าคุณมาช้าอีกนิดเดียวล่ะก็ ศรีไพรคงต้องตกเป็นเมียของพี่สิงห์แน่ๆ ศรีไพรไม่ได้เต็มอกเต็มใจหรอกนะจ้ะแต่ก็ขัดขืนสู้แรงเค้าไม่ไหว ครั้นจะร้องให้ใครช่วยก็กลัวว่าจะถูกทำร้ายเอา”
ยอดชายทำหน้างุนงงกับกิริยาของแม่สาวศรีไพร เขาพบเจอผู้หญิงมาก็มากมายแต่แม่สาวชาวป่าคนนี้ช่างมีมารยาเกินร้อยเล่มเกวียนซะอีก เห็นอยู่ตำตาทนโท่ว่าหล่อนก็ร่วมมือกับผู้ชายคนนั้นเป็นอย่างดี พอตอนนี้ดันมาบอกว่าโดนฝ่ายนั้นรังแกซะเฉิบ
“ฮือๆๆ คุณอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะจ้ะไม่งั้นชื่อเสียงของศรีไพรต้องปี้ป่นหมดแน่ๆ ฮือๆๆ”
ร่างอวบอั๋นโผเข้าสวมกอดยอดชายแน่นจนหน้าอกหน้าใจของหล่อนบดเบียดกับแผงอกกว้างอย่างช่วยไม่ได้ ศรีไพรปล่อยโฮกระซิกกระซิกอย่างน่าสงสาร
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่บอกใครหรอก”
ยอดชายค่อยๆ ดันร่างอรชรออกจากการสวมกอดเขา เพราะกลัวใจตัวเองว่าจะเผลอคิดปลุกปล้ำแม่สาวศรีไพรเข้า เพราะหล่อนยั่วอารมณ์ของเขาเหลือเกิน
“ขอบใจคุณมากนะจ้ะที่เข้าใจศรีไพร ศรีไพรขอตัวก่อนนะจ้ะ เราคงจะได้พบกันอีกเพราะศรีไพรชอบมาอาบน้ำที่นี่ตอนดึกบ่อยๆ”
ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มแล้วค่อยๆ เดินนวยนาดจากออกไป ทิ้งให้ยอดชายมองตามก้นงอนไปจนลับตา โดยไม่ทันสังเกตว่าไอ้สิงห์ก็ไม่ได้อยู่ไกลตัวเขานัก มันซ่อนตัวกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเป็นเดือดเป็นแค้นอยู่ในพงป่านั่นเอง
- Writer
