Sa kabila ng sakit na nararamdaman ay nagawa kong ipakita sa mga kasama na maayos lang ako. Pero matapos kumain ang agahan ay muli akong nakaramdam ng kaba dahil sa naalalang sinabi ni Senyorito kanina. Hindi ko alam kung susunod ba ako o hindi. Hindi ko alam kung iiwas ba ako o patuloy na lulusong sa apoy na gawa niya.
"Feigh, hanap ka ni Senyorito sa taas," sabi ni Tiya Mila nang pumasok siya sa kusina kaya napatalon ako ng bahagya sa gulat.
Bigla ring bumilis ng t***k ng puso ko na parang mawawalan ako ng hangin.
"P-po?" nanginginig ma sagot ko. Nag-umpisang magpawis ang mga kamay ko sa kaba.
"May ipapagawa yata sa iyo. Sa kwarto raw niya ka pumunta," normal na sabi ni Tiya Mila kaya napalunok akong muli ng mariin.
"Mabilisan mo na, huwag mong paghintayin si Senyorito," biglang sin
