SENIORS24:ต้องเชื่อฟังรุ่นพี่

2212 Words

SENIORS 24 *************************** เสียงของพี่มิหวาทำให้ฉันถอยห่างจากพี่อาร์โดยอัตโนมัติเพราะฉันรู้ว่าเธอคิดยังไงกับพี่อาร์ และสายตาที่เธอมองฉันทุกครั้งที่ฉันอยู่กับพี่อาร์มันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่และฉันก็ไม่อยากมีเรื่องด้วย ฉันชอบการใช้ชีวิตแบบนี้ของฉันมากกว่า ไม่อยากหาเรื่องให้ตัวเองต้องปวดหัว อีกอย่างเรื่องของฉันกับพี่อาร์มันก็ไม่ได้มีอะไรด้วยฉันไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ พี่มิหวาเดินเข้ามาก็เห็นฉันยืนอยู่ที่นี่ด้วย จากที่เธอยิ้มอยู่นั้นก็หุบยิ้มทันทีแล้วจ้องฉันตาขวางเลยเหมือนไม่ชอบฉันอย่างแรง พอเห็นอย่างนั้นฉันก็คิดที่จะเดินหนีเข้าห้องเรียน ไม่ใช่ว่าฉันกลัวนะเพียงแต่ฉันไม่อยากมีเรื่อง อย่างที่บอกนั่นแหละว่าฉันเป็นคนรักสงบ ถ้าเลี่ยงที่จะมีเรื่องได้ฉันก็จะเลี่ยง แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็ต้องเจอกันสักตั้งเหมือนกัน แต่พอจะเดินหนีพี่อาร์ก็คว้ามือฉันเอาไว้เหมือนไม่อยากให้ฉันไปเพราะเรายังคุยกันยังไม่รู้เรื่องเลย “เมื่อกี้เรากำลังจะพูดอะไรกับพี่?” “เปล่าค่ะไม่มีอะไร” ทีแรกฉันก็กะว่าจะบอกอยู่หรอกว่าน้อยใจที่เขาไม่ได้มารับ ไอ้ที่บอกว่าน้อยใจก็คือถ้าเกิดว่าฉันไม่เปิดอ่านไลน์หรือแบตหมดฉันก็ต้องรอเขามารับหรือเปล่า ถ้าเขาไม่ได้อยากมารับฉันตั้งแต่แรกก็น่าจะบอกกันก่อนที่เขาจะกลับไงไม่ใช่ไลน์มาบอกแบบนี้ มันก็เลยทำให้ฉันน้อยใจที่่พี่อาร์ทำแบบนี้ รู้แหละว่าไม่มีเหตุผลแต่จะทำยังไงได้ก็มันรู้สึกแบบนั้นไปแล้ว “เลิกเรียนแล้วไปหาพี่ที่ห้องพิเศษด้วยพี่มีเรื่องจะคุยกับเรา” ฉันทำหน้างงว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันด้วยเหรอแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร ฉันตอบตกลงที่จะไปหาเขาที่ห้องพิเศษเขาถึงจะยอมปล่อยฉันให้เข้าเรียนได้ เพราะถ้าฉันไม่ตอบตกลงเชื่อสิว่าพี่อาร์ไม่ยอมปล่อยให้ฉันไปเรียนง่ายๆ แน่ และฉันก็ไม่รู้ด้วยว่าสองคนนั้นคุยอะไรกันต่อ ฉันเดินเข้ามาในห้องไปนั่งข้างหวานที่นั่งยิ้มให้ฉันด้วยรอยยิ้มแสนหวานเหมือนชื่อของเธอ “เคลียร์กันหรือยังอ่ะ?” ฉันทำหน้าบึ้งใส่หวานทันทีฉันไม่ได้โกรธเธอจริงๆ หรอกก็แค่อยากจะแกล้งเธอเท่านั้น ชอบจับคู่ให้ฉันดีนักโดนแกล้งซะบ้าง จากที่ยิ้มอยู่นั้นเธอก็หุบยิ้มทันทีแล้วเอามือทาบอกตัวเองที่เห็นว่าฉันทำหน้าบึ้งเข้าห้องมา แทนที่จะคิดว่าฉันอาจจะโกรธเธอก็ได้แต่เธอกลับบอกว่าฉันเคลียร์กับพี่อาร์ไม่รู้เรื่องก็เลยเครียดแบบนี้ บ้ากันไปใหญ่แล้วเพื่อนฉันแต่ล่ะคน “อย่าบอกนะว่าพี่อาร์เขานอกใจแกอ่ะ ไม่ได้นะเหมยแกจะยอมให้คนอื่นมาแย่งพี่อาร์ไปไม่ได้นะ ผู้ชายดีๆ อย่างพี่อาร์หาง่ายที่ไหนกันล่ะ” “เลิกพูดสักทีได้มั้ยรำคาญ” ฉันขึ้นเสียงใส่หวานทั้งที่ตัวเองไม่เคยทำมาก่อน ไอ้ที่ขึ้นเสียงใส่แบบนี้เพราะไม่อยากจะให้เธอพูดถึงเรื่องพี่อาร์อีก หวานเองก็ทำหน้าตกใจเหมือนกันที่ฉันพูดเหมือนรำคาญเธอจริงๆ ปกติแล้วไม่ว่าหวานจะพูดอะไรก็ตามฉันจะรำคาญหรือไม่รำคาญฉันก็จะไม่เคยขึ้นเสียงใส่เธอเลย แต่ครั้งนี้ฉันไม่อยากให้หวานพูดถึงพี่อาร์อีกแล้ว ทำไมจะต้องชอบพูดเรื่องพี่อาร์ด้วยอ่ะ และที่ฉันขึ้นเสียงใส่ไม่ใช่ว่าฉันโกรธหรืออะไรนะ แต่ฉันอยากให้หวานเลิกพูดไงก็เลยต้องทำแบบนี้ “จะให้ฉันบอกอีกกี่ทีว่าฉันกับพี่อาร์ไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วก็เลิกพูดถึงพี่อาร์ได้แล้วนะ ถ้าแกคิดว่าพี่อาร์ดีมากขนาดนั้นก็เลิกกับพี่แทนแล้วมาคบกับพี่อาร์ซะเลยสิ” “แกโกรธฉันเหรอเหมย?” ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะและไม่พูดกับหวานแล้วแอบยิ้มคนเดียว อย่างที่บอกว่าฉันไม่ได้โกรธเพื่อนตัวเองจริงๆ หรอกก็แค่อยากแกล้งเท่านั้นแหละ หวานเขย่าตัวฉันและพูดคำว่าขอโทษอยู่ตลอดเวลา ฉันเงยหน้าขึ้นมองเธอที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา หวานน่ะเป็นคนจิตใจดีและเป็นคนอ่อนโยนมากด้วยไม่ว่าใครที่ได้อยู่ใกล้ก็หลงรักทั้งนั้นแหละ ใครจะกล้าไปโกรธได้ล่ะ จะมีก็แต่พี่แทนแฟนเธอไงที่กล้าทำร้ายเธอ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงไม่มีใครกล้าหรอก “ถ้าไม่อยากให้โกรธคราวหน้าอย่าทำเหมือนวันนี้อีกนะที่จับคู่ให้ฉันอ่ะ” หวานพยักหน้ารับปากทันที เธอกอดฉันเอาไว้เหมือนกลัวว่าฉันจะโกรธจริงๆ ก็เข้าใจแหละว่าเธอไม่อยากให้ฉันโกรธเพราะนอกจากฉันแล้วก็ไม่ใครมองว่าเธอเป็นเพื่อนอีกเลยจะมีก็แต่เข้าพูดคุยเรื่องงานด้วยเฉยๆ แต่ถ้าจะให้มาเป็นเพื่อนสนิทกันน่ะไม่มีหรอก ฉันเองก็คิดนะว่าตัวเองเล่นแรงไปหรือเปล่า แต่พอหวานรับปากว่าจะไม่จับคู่ให้ฉันกับพี่อาร์อีกมันก็คุ้มที่จะแกล้งอยู่หรอก พอเรียนเสร็จฉันก็ชวนหวานไปห้องพิเศษด้วยกันแต่เธอบอกว่าพี่แทนมารับแล้วต้องรีบไปไม่อย่างนั้นพี่แทนจะโกรธเอาได้ ก็เลยกลายเป็นว่าฉันจะต้องไปหาพี่อาร์คนเดียว ฉันพยายามเดินไปให้ช้าที่สุดเพราะไม่อยากไปอยู่กับพี่อาร์สองคนอีกแล้ว เมื่อวานก็ทำให้ฉันหลอนไปหลายรอบเลยเหมือนกันไม่ว่าจะตอนที่พี่อาร์เห็นฉันเปลือยกายและตอนที่ปากของเราโดนกัน แต่ไม่ว่าจะเดินช้าแค่ไหนยังไงมันก็ต้องมาถึงอยู่ดี ฉันมองไปที่ห้องพิเศษก็เห็นพี่มิหวายืนกอดอกนั่งรออยู่หน้าห้อง เธอหันมามองฉันที่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วเธอก็ลุกขึ้นยืน “มาหาอาร์เหรอ?” พี่มิหวาถามฉันก็เลยพยักหน้า เพราะเธอเองก็น่าจะได้ยินที่พี่อาร์บอกให้ฉันมาหานะไม่เห็นจะต้องมาถามเลย พอฉันจะเข้าไปในห้องเธอก็เข้ามาขวางเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันเข้าไป ฉันอุตส่าห์ที่จะไม่มีเรื่องแล้วนะแต่ในเมื่อเลี่ยงแล้วเรื่องมันยังเข้าหาตัวก็ช่วยไม่ได้แล้วล่ะ อีกอย่างฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาหาเรื่องก่อนด้วย แต่ถ้าคิดว่าฉันกลัวคิดผิดแล้วเพราะฉันไม่ได้กลัว ฉันพร้อมบวกตลอด “มีอะไรหรือเปล่าคะ?” ฉันถามกลับทันทีที่พี่มิหวาไม่ยอมให้ฉันเข้าห้องไป ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะเข้าไปหาพี่อาร์อยู่แล้ว แต่ถ้าไม่มาหาเขาเดี๋ยวเขาก็ไปหาฉันที่หออีกซึ่งฉันไม่อยากให้เขาไปไง ฉันยืนจ้องหน้าเธอกลับเหมือนกันโดยที่ไม่ละสายตาไปไหน ถ้าคิดว่าทำแบบนี้แล้วทำให้ฉันกลัวคิดผิดแล้วล่ะเพราะฉันไม่กลัว “ถ้าไม่มีอะไรขอตัวนะคะ” “น้องชอบอาร์เหรอ?” ฉันที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปก็ชะงักเมื่อได้ยินคำถามจากพี่มิหวาที่ถามมา ฉันหันไปมองหน้าเธอก็เห็นว่าเธอเองก็จ้องหน้าฉันกลับมาเหมือนกัน สีหน้าของเธอดูออกมากว่าไม่ชอบฉัน ทำให้ฉันถอนหายใจออกมาผู้หญิงด้วยกันดูกันไม่ออกเลยเหรอว่าฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่อาร์เลย ฉันกำลังจะบอกเธอว่าฉันไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับพี่อาร์และไม่มีวันที่จะคิดด้วยประตูห้องก็เปิดออก เป็นพี่อาร์ที่เดินออกมาเขามองหน้าฉันกับพี่มิหวา ก่อนที่จะหันมามองหน้าฉันแล้วเอ่ยถามขึ้นมา “มาแล้วทำไมไม่เข้าห้องล่ะ?" ฉันหันไปมองพี่มิหวาทำให้พี่อาร์มองตามด้วย ฉันขี้เกียจที่จะมาเถียงกับเธอก็เลยเดินเข้าห้องไป ฉันได้ยินพี่อาร์พูดกับพี่มิหวาว่าเขามีเรื่องที่จะคุยกับฉันไม่สะดวกที่จะมีคนอื่นอยู่ด้วยและเขาก็ปิดประตูก่อนจะเดินมาหาฉันที่ทำหน้าเซ็ง “เมื่อกี้มีอะไรกันหรือเปล่า?” “เปล่าค่ะ” “เปล่าแล้วทำไมทำหน้าเครียดแบบนี้ หรือมิหวาพูดอะไรให้เราไม่สบายใจมั้ย?” “ไม่ค่ะ” “เราเป็นอะไรหรือเปล่า หรือพี่ทำอะไรให้เราโกรธอีกล่ะ” “เหมยไม่อยากยุ่งกับพี่อาร์อีกแล้วค่ะ” ฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องที่คุยกับพี่มิหวาแต่ฉันเลือกที่จะพูดเรื่องของเรา ถ้าฉันยังยุ่งกับพี่อาร์อยู่แบบนี้ฉันคิดว่าตัวเองจะต้องอยู่ยากขึ้นแน่ๆ ที่จะมีรุ่นพี่คณะเดียวกันมาเกลียดแบบนี้ พี่อาร์ทำหน้าไม่เข้าใจแล้วเดินเข้ามาหาฉันก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือฉันแต่ฉันก็ไม่ยอมให้เขาจับ ที่ฉันพูดทั้งหมดเขายังไม่เข้าใจเหรอว่าฉันไม่อยากยุ่งกับเขาและไม่อยากให้เขามายุ่งกับฉันอ่ะ ทำไมเขาเป็นคนที่เข้าใจอะไรยากจังเลยนะ “เลิกยุ่งกับเหมยได้แล้วนะคะ” “โอเค พี่เข้าใจแล้ว” พี่อาร์พยักหน้าเหมือนเขาเข้าใจในสิ่งที่ฉันบอกแต่แล้วเขาก็คว้ามือฉันแล้วดึงเข้าหาตัวเขาทันที และเขาก็กอดฉันเอาไว้ไม่ยอมปล่อยแถมยังซุกหน้ามาคลอเคลียที่ซอกคอฉันอีก ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการที่พี่อาร์กำลังยัดเยียดให้ฉัน แต่ยิ่งดิ้นเข้าก็ยิ่งกอดรัดฉันแน่นมากกว่าเดิมอีก “เหมยไม่อยากยุ่งกับพี่แต่พี่แม่งจะยุ่งกับเหมยเอง” “พี่อาร์” ฉันก็คิดว่าเขาจะเข้าใจแล้วนะแต่สุดท้ายก็เป็นแบบนี้ตลอดเลย นิสัยเอาแต่ใจของเขานี่จะมีใครรู้หรือเปล่าว่าเขาชอบบังคับคนอื่นอ่ะ หรือว่ามีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่รู้นิสัยไม่ดีของเขา พอรู้ว่ายิ่งตัวเองดิ้นแรงเท่าไหร่เขาก็จะไม่ยอมปล่อยฉันแน่ๆ ฉันก็เลยหยุดดิ้นและมันก็ได้ผลเมื่อเขาค่อยๆ คลายอ้อมกอดออกจากฉัน “นิสัยไม่ดี เหมยจะไม่พูดกับพี่แล้ว” “แน่ใจเหรอ?” คนตรงหน้าอมยิ้มกรุ้มกริ่มเหมือนว่าเขาสามารถทำให้ฉันเปิดปากพูดกับเขาได้ เขาก็คงจะหาวิธีสกปรกอยู่แล้วล่ะ นี่ฉันก็ยังงงกับตัวเองเลยนะว่าหลงคิดไปได้ยังไงว่าเขาเป็นคนดีมาตั้งนาน พี่อาร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉันทำให้ฉันตกใจมากก่อนจะถอยหลังหนีไปให้ห่างจากเขาไม่อยากให้เรื่องเมื่อวานมันเกิดขึ้นซ้ำอีก พอพี่อาร์เห็นอาการของฉันเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดังที่ฉันทำเหมือนว่ากลัวแบบนี้ ไม่กลัวก็บ้าแล้วไงทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันสองคนเขาก็ชอบถึงเนื้อถึงตัวฉันตลอดเลยและฉันก็สู้แรงเขาไม่ได้ด้วย “ถ้าไม่พูดกับพี่แบบนี้ อยากให้พี่ทำอะไรกับเราดีล่ะ…” “...” พี่อาร์หยุดคำพูดไว้แค่นั้นแล้วไล่มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเลียริมฝีปากตัวเอง ทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่ควรเข้ามาอยู่กับเขาในห้องสองต่อสองแบบนี้ ก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าเขาอาจจะไม่ทำอะไรฉันแต่มันก็ไม่แน่ไม่ใช่เหรอ ผู้ชายที่มีนิสัยกระล่อนแบบนี้ไม่ใจไม่ได้หรอก เพราะทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันเขาจะต้องโดนตัวฉันตลอดไม่มากก็น้อยอ่ะ “อยากให้พี่ทำอะไรเราดีล่ะ ลากขึ้นเตียงอันนั้นก็โหดไป หรือล่ามโซ่ดี หึ ก็เลวไป” “…” “งั้นพี่จะจูบน้องเหมยจนปากเปื่อยพร้อมแก้ผ้าดูนมดีมั้ยคะ?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more