SENIORS25:โคตรเต็มใจจูบ

2083 Words

SENIORS 25 **************************** พี่อาร์มาส่งฉันที่หอหลังจากที่เราไปกินข้าวกันมาและเขาก็พาฉันไปกินราดหน้าร้านเดิมด้วย เมื่อวานตอนที่เราไปกินรู้สึกว่ามันอร่อยมากเขาก็เลยพาฉันไปกินครั้ง ฉันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธเพราะราดหน้ามันก็คือของโปรดฉันอยู่แล้วไง และเหมือนพี่อาร์จะรู้ด้วยถึงได้พาฉันไปอีก ก็จริงที่เขาเคยบอกฉันว่าเขาตามสืบคนที่ตัวเองกำลังจะจีบเป็นอย่างดี หลังจากที่พี่อาร์บอกว่าถ้าฉันไม่ยอมพูดกับเขาเขาจะจูบฉันจนปากเปื่อยเชื่อเหอะว่าเขาทำมันจริงๆ เพราะฉันเพิ่งโดนมาหมาดๆ เลยล่ะ ฉันก็เลยไม่กล้าที่จะขัดเขาไม่อย่างนั้นเขาอาจจะทำมากกว่านี้ก็ได้ เพราะสิ่งที่เขาทำให้ฉันเห็นมันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเขามันคนจริง ฉันไม่ได้ท้าทายเขานะแต่บางทีเขาก็เยอะไปไง ผู้ชายที่แสนอ่อนโยนและสุภาพกับฉันมาตลอดเขาไม่อยู่แล้ว เพราะคนที่อยู่ตอนนี้มันก็คือไอ้หื่นกามดีๆ นี่เอง นี่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะหนีจากพี่อาร์ได้ยังไงเหมือนกัน เพราะรู้สึกว่ายิ่งหนีเขาก็ยิ่งตามและยิ่งเข้าใกล้ฉันมากกว่าเดิมด้วย สองชั่วโมงก่อนหน้านี้ ‘จะจูบจนน้องเหมยปากเปื่อยพร้อมแก้ผ้าดูนมดีมั้ยคะ?’ ‘บอกแล้วไงคะว่าไม่ชอบให้พูดแบบนี้ ไม่งั้นเหมยจะเลิกคุยกับพี่อาร์จริงๆ นะ' ฉันมองหน้าคนตรงหน้าด้วยความไม่พอใจที่เขาชอบพูดแบบนี้กับฉันอยู่เรื่อยเลย เขาคิดว่าการที่พูดแบบนี้แล้วจะทำให้ฉันดีใจหรือขัดเขินเขาเหรอ บอกเลยว่าไม่ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลยสักนิด ‘พี่บอกแล้วไงถ้าไม่ยอมพูดกับพี่ พี่จะจูบเราจบปากเปื่อยไปเลย คิดว่าพี่ไม่กล้าทำงั้น’ ‘เหมยไม่พูดกับพี่อาร์แล้ว’ ‘หึ ก็ดีครับพี่เองก็อยากจูบเรามานานแล้วเหมือนกัน’ พี่อาร์ตรงเข้ามาหาฉันและโอบเอวฉันเอาไว้ไม่ให้ฉันหนีไปไหนได้ ฉันดันหน้าอกคนตรงหน้าเอาไว้เมื่อรู้สึกว่าอกตูมของตัวเองโดนเข้าที่แผงอกกว้างของอีกฝ่าย และเขาเองก็คงจะสัมผัสได้เหมือนกันถึงได้มองต่ำไปที่หน้าอกของฉัน มืออีกข้างที่ว่างของเขานั้นก็ลูบไล้แผ่นหลังฉันจนรู้สึกขนลุกชันขึ้นมา ‘ดูไว้เป็นตัวอย่างนะครับว่าอย่าดื้อกับพี่’ ‘…’ ‘เพราะถ้าน้องเหมยดื้อจะโดนพี่อาร์ลงโทษ’ ‘จะทำอะอื้อ...’ ฉันกำลังจะถามคนตรงหน้าว่าเขาจะทำอะไรแต่ยังไม่ทันจะได้พูดจบพี่อาร์ก็ประกบปากกับฉันทันที ตัวฉันแข็งทื่อเหมือนตัวเองถูกแช่แข็งให้ขยับตัวไปไหนไม่ได้ เมื่อวานที่ฉันบอกว่าปากเราโดนกันนั่นมันก็แค่โดนเท่านั้น แต่ตอนนี่สิ่งที่มันเกิดขึ้นอยู่ขณะนี้มันเรียกว่าจูบ เพราะพี่อาร์ไม่ยอมถอดปากออกจากฉัน เขาขยับปากตัวเองเพื่อไม่ให้มีช่องวางระหว่างเราเลยก่อนจะแทรกเรียวลิ้นของเขาเข้ามาในปากฉัน แต่นี่มันคือครั้งแรกของฉันไงฉันเลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไงก็เลยสำลักออกมาเมื่อพี่อาร์ดูดปากและลิ้นฉันเหมือนเขากำลังหยอกล้อมันอยู่ ทำให้คนที่จูบฉันนั้นยอมถอดปากออกจากฉันทันทีเพื่อให้ฉันได้หายใจสะดวกขึ้น ‘พะ…พี่อาร์’ ‘เห็นแล้วนะครับว่าพี่แม่งของจริง’ ‘เหมยเกลียดพี่อาร์’ ‘อืม บทลงโทษของการเกลียดนี่ต้องรุนแรงหน่อยนะ น้องเหมยอยากได้แบบไหนดี?’ ‘…’ ฉันเงียบไม่กล้าพูดอะไร เพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนเหมือนเมื่อกี้อีก ‘ถ้าไม่อยากโดนอีกก็อย่าดื้อกับพี่’ ‘…’ ‘เพราะถ้าเราดื้อ พี่ก็เอาจริงครับ’ ร้ายกาจมากเลยผู้ชายคนนี้ ปัจจุบัน ฉันนั่งอยู่ในรถกับพี่อาร์ที่จอดอยู่หน้าหอฉัน เหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นวันนี้มันทำให้ฉันตกใจมากเพราะมันเป็นจูบแรกของฉัน ที่ฉันยอมมานั่งกินข้าวกับเขาก็เพราะเขาขู่ว่าถ้ายังดื้อกับเขาไม่เลิกเขาจะทำมากกว่าจูบ ฉันก็เลยต้องยอมมานั่งกินข้าวกับเขาไง ถามว่าโกรธมั้ยมันก็คงต้องโกรธแต่ก็ทำได้แค่โกรธไงเพราะฉันทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น ตอนนี้พี่อาร์ก็เอาแต่นั่งมองหน้าฉันอยู่อย่างนั้น ฉันอยากให้สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันเป็นแค่ความฝันเท่านั้นพอตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมพี่อาร์ก็ยังคงเป็นรุ่นพี่ที่น่ารักของฉันเหมือนเดิม ฉันไม่อยากให้เขาทำแบบนี้กับฉันเลยแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงในเมื่อเขาไม่ยอมเลิกยุ่งกับฉันสักที ฉันพยายามบอกเขาแล้วนะว่าให้เลิกยุ่งกับฉันแต่เขาก็ไม่ฟังไง คนที่ดื้อและหน้ามึนมันเป็นเขามากกว่าไม่ใช่ฉันหรอก “เหมยครับ” “…” “เรื่องจูบพี่จะไม่ขอโทษเหมยหรอกนะ” พอเห็นว่าฉันยังคงนั่งเงียบอยู่พี่อาร์ก็เลยพูดขึ้นมาก่อนทำให้ฉันต้องหันไปมองเขา ฉันรู้ว่ายังไงแล้วเขาก็คงจะไม่ขอโทษฉันหรอกเพราะเขาไม่ได้รู้สึกผิด ถึงต่อให้เขาขอโทษฉันมันก็คงเป็นคำขอโทษที่ไม่ได้เต็มใจที่จะพูดอยู่ดี ร่างสูงเอื้อมมือมาลูบแก้มฉันแต่ฉันก็เลือกที่จะปัดมือนั้นออกไป ฉันคิดว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษมากกว่านี้ที่จะไม่ทำอะไรฉันหากว่าฉันไม่ยอม แต่แล้วเขาก็พูดขึ้นมาประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉันมองเขาโดยที่ไม่สามารถละสายตาไปไหนได้ “ที่พี่ไม่ขอโทษเพราะพี่เต็มใจที่จะจูบเหมยจริงๆ” “...” “เหมยอาจจะคิดว่าพี่แม่งรังแกเหมย โอเคพี่ยอมรับก็ได้ครับ แต่พี่ก็อยากจะบอกให้เหมยรู้ว่าพี่รู้สึกดีกับเหมย” “…” “เราเองก็รู้นี่ถ้าพี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับใครพี่ไม่มีทางทำแบบนี้แน่” “…” ฉันมองหน้าพี่อาร์นิ่งและไม่ได้พูดอะไร ใช่ เขาเคยบอกฉันว่าที่เขาไม่สนใจผู้หญิงที่เข้าหาเขาก่อนเป็นเพราะว่าเขาไม่ชอบ เพราะถ้าเขาชอบเขาจะเข้าหาเอง และตอนนี้เขาก็กำลังเข้าหาฉันอยู่นั่นก็แสดงว่าเขาต้องการฉันจริงๆ และอยากได้ฉันจริงๆ “พี่จริงจังกับเรานะเหมย ที่ผ่านมาพี่ไม่เคยหลอกเราเลยนะครับ” แววตาที่ดูจริงจังของพี่อาร์และน้ำเสียงที่หนักแน่นนั่นทำให้ฉันได้แต่มองหน้าเขาอยู่อย่างนั้นและใบหน้าฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เพราะมันไม่เคยมีใครมาพูดกับฉันแบบนี้หรือมาทำกับฉันแบบนี้มาก่อน ฉันเองก็มีผู้ชายเข้ามาจีบเหมือนกันนะแต่ก็ไม่เคยมีใครอดทนกับฉันได้นานเท่าพี่อาร์เลย แค่ฉันให้ไปรับไปส่งระหว่างหอกับมหาลัยผู้ชายพวกนั้นก็ทำได้แค่สามวันเท่านั้นและไม่ทำอีกเลย ฉันมีเรียนช่วงเช้าไงใครจะขยันตื่นมารับฉันได้ล่ะ แต่พี่อาร์ทำได้ไง เขายอมตื่นแต่เช้าเพื่อไปรับฉันที่หอ และกลับมาส่งฉันให้ปลอดภัยเหมือนเดิมด้วย ฉันรีบหลบตาเขาทันทีเพราะไม่สามารถสู้สายตาคู่คมของอีกฝ่ายได้ “เหมยโกรธพี่ได้นะ แต่อย่าโกรธนานล่ะ” “...” “เพราะถ้าโกรธนานพี่ไม่รับรองว่าบทลงโทษต่อไปจะเป็นอะไร” ทำซึ้งได้ไม่เท่าไหร่ก็ทำนิสัยไม่ดีอีกแล้ว จากที่รู้สึกอายในคำพูดของเขาและสิ่งที่เขาเพิ่งทำกับฉันนั่นก็คือการจูบ ความอายเหล่านั้นหายไปหมดเลย อย่างที่บอกว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่งกับฉัน แต่เขากำลังทำมันอยู่ พี่อาร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเพื่อที่จะล้อฉันเล่น ฉันก็เลยตีหน้าผากเขาไปแรงๆ เลย ชอบทำให้ฉันโมโหดีนัก พอฉันตีหน้าผากเขา เขาถึงกับเอามือกุมหน้าผากตัวเองเลยทีเดียว แล้วไงอ่ะ ฉันเองก็จะไม่ขอโทษเขาด้วยเพราะฉันตั้งใจจะทำให้เขาเจ็บไง “สมน้ำหน้า และเหมยก็จะไม่ขอโทษด้วยนะคะเพราะมันคือสิ่งที่เหมยอยากจะทำ” “คิดจะเอาคืน?” “จะว่างั้นก็ได้” ฉันรีบลงจากรถก่อนที่พี่อาร์จะจับตัวฉันได้แล้ววิ่งเข้าหอทันที ฉันหัวเราะไม่หยุดจนกระทั่งมาเจอกับไข่มุกที่กำลังจะพาพ่อกับแม่ไปกินข้าว ฉันยกมือไหว้ทั้งสองและไข่มุกก็ชวนฉันไปกินข้าวด้วยแต่ฉันเพิ่งกินมาเมื่อกี้และอิ่มมากเลยปฏิเสธไป ฉันหันไปมองด้านหลังตัวเองก็เห็นว่าพี่อาร์วิ่งตามฉันมา พอเขาเห็นไข่มุกและพ่อแม่ของมันเขาก็ยกมือไหว้ ไข่มุกมันมองหน้าฉันแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัยเหมือนมันอยากจะถามฉันว่าไหนบอกไม่ได้เป็นอะไรกับพี่อาร์แล้วทำไมให้เขาคอยไปรับไปส่ง และยังตามกันเข้าหออีกด้วย ก็มันไม่ได้มีอะไรจริงๆ นะ พี่อาร์เขาวิ่งตามฉันมาเอง “นี่พี่อาร์ค่ะเป็นแฟนของเหมย” นี่ไม่ใช่เสียงของฉันแต่มันคือเสียงของไข่มุกที่แนะนำพี่อาร์ให้พ่อแม่รู้จัก แต่มันเกินไปหน่อยป่ะที่แนะนำว่าเขาเป็นแฟนของฉันอ่ะ ฉันคาดโทษมันไว้ในใจเพราะทำอะไรต่อหน้าพ่อแม่ของมันไม่ได้ ส่วนพี่อาร์เองก็ยิ้มตอบแค่นั้นโดยที่เขาไม่คิดที่จะปฏิเสธเลยสักนิด พ่อแม่ก็มองหน้าฉันงงๆ เพราะว่าฉันไม่เคยมีแฟนมาก่อนแล้วตอนนี้ดันมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ไข่มุกเดินเข้ามาหาฉันและกระซิบข้างหูฉันเบาๆ เพื่อให้ฉันได้ยินแค่คนเดียว “ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าที่พ่อแม่มาหาฉันแบบนี้มันเป็นแผนของแก งั้นก็ถือว่าเราหายกันแล้วกันนะเพื่อนรัก” “อีเพื่อนชั่ว” “แกก็ไม่ต่างจากฉันหรือเปล่า น้องเหมยของพี่อาร์” มันล้อเลียนคำพูดของพี่อาร์ที่ชอบเรียกฉันแบบนั้น “...” ฉันกำมือเอาไว้แน่นที่ทำอะไรไข่มุกไม่ได้และมันก็ฉีกยิ้มกว้างเหมือนตัวเองมีความสุขมาก เอาเลยอยากจะขยี้ฉันก็ตามสบายแค่มันไม่สมารถออกไปเที่ยวได้สองสามวันฉันก็ถือว่าแก้แค้นมันได้แล้ว เพราะมันน่ะสายเที่ยวเลยจะบอกให้ วันไหนที่ไม่ได้ออกล่าเหยื่อมันอยู่ไม่ได้หรอก “ไปกันเถอะค่ะคุณพ่อคุณแม่ ปล่อยให้เพื่อนรักกับรุ่นพี่ที่น่ารักเขาได้สวีทกัน” “ไข่มุก” “ไปนะจ๊ะเพื่อนรัก” พ่อแม่และไข่มุกออกไปกินข้าวแล้วเหลือแค่ฉันกับพี่อาร์ ฉันก็เลยหันไปจ้องหน้าเขาที่ยืนอยู่ข้างฉันนี่ก็ไม่รู้ว่าจะตามมาทำไม แต่พอเห็นหน้าผากที่เป็นรอยแดงมันก็ทำให้ฉันอดหัวเราะไม่ได้ พี่อาร์เป็นคนผิวขาวพอโดนอะไรกัดหรือโดนอะไรนิดหน่อยที่ผิวของเขามันก็จะสังเกตเห็นได้ทันที อย่าบอกนะว่าไอ้ที่ลงมาตามฉันคือต้องการมาเอาคืนน่ะ ก็เขาแกล้งฉันก่อนทำไมล่ะ โดนนิดโดนหน่อยทำมาเป็นโกรธไปได้ “สนุกมากงั้น?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more