SENIORS29:หวงแต่ต้องนิ่ง
1750 Words
SENIORS 29
****************************
ฉันลงมารอพี่อาร์ที่ล็อบบี้เพราะเขาบอกว่าวันนี้จะมารับฉันเร็วขึ้นเพื่อที่จะไปกินข้าว
เขารู้ว่าวันนี้ฉันมีลงพื้นที่ก็เลยจะพาฉันไปหาอะไรกินก่อน ฉันนั่งรอได้ไม่นานรถของพี่อาร์ก็มาจอดอยู่หน้าหอ
พอฉันเดินไปใกล้รถก็เห็นว่าพี่อาร์ไม่ได้มาคนเดียวแต่ดันมีคนนั่งมาในรถกับเขาด้วย และก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเพราะนั่นคือพี่มิหวาคนที่ไม่ชอบขี้หน้าฉัน
นี่ขนาดไม่ชอบหน้าฉันนะยังมาเจอฉันอยู่บ่อยครั้งทั้งที่ฉันก็พยายามหลบหน้าเธอแล้ว แต่เธอก็ยังมาปรากฎตัวต่อหน้าฉันตลอด
ยิ่งเกลียดฉันก็ยิ่งอยากมาหาฉันคืออะไรอ่ะ งงเลย มีคนแบบนี้บนโลกด้วยเหรอ
พี่อาร์ลงจากรถแล้วเดินมาหาฉันสีหน้าของเขาดูไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ ฉันเองก็พอจะรู้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับพี่มิหวาเลยแต่เธอก็ยังคงตามตื๊อเอาไม่เลิก
และเขาก็คงไม่อยากให้ฉันเข้าใจผิดด้วยมั้ง แต่ฉันไม่ได้คิดมากหรอกนะเพราะฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่อาร์เลย เขาจะพาผู้หญิงมาด้วยอีกกี่คนก็ได้ฉันไม่ซีเรียส
แต่พอเห็นหน้าเขาแบบนี้เขาคงกลัวว่าฉันจะโกรธหรือไม่พอใจก็ได้เพราะเขาบอกว่าจะมารับฉันแค่คนเดียวแต่นี่ดันพาอีกคนมาด้วย
ถ้าให้ฉันเดานะพี่มิหวาก็คงจะไปดักรอพี่อาร์ที่หอพักเขานั่นแหละ
“มิหวาจะขอติดรถไปกับเราด้วยอ่ะ เหมยโอเคมั้ยครับ?”
ฉันยิ้มให้พี่อาร์เพื่อบอกเขาว่าฉันโอเคอยู่แล้ว ก่อนจะเดินไปนั่งด้านหลัง พี่อาร์เองก็มองฉันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรเขาเดินไปขึ้นรถเหมือนกันแต่สีหน้าของเขาก็ยังคงนิ่ง
ฉันรู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ ฉันเองก็คิดว่าพี่มิหวาเองก็รู้แต่เธอก็คงทำไม่รู้เหมือนฉันนั่นแหละ
พอเห็นพี่มิหวาฉันก็ยกมือไหว้เธอเพราะเธอเป็นรุ่นพี่คณะเดียวกับฉัน ถ้าไม่ไหว้มันก็ดูเหมือนไม่มีมารยาทเธอเองก็รับไหว้เหมือนกันไม่รู้ว่าเพราะมีพี่อาร์อยู่ด้วยหรือเปล่า
เวลาที่เราอยู่ด้วยกันสองคนเธอจะแสดงออกทางสีหน้าทันทีว่าไม่ชอบฉันและไม่อยากให้ฉันมายุ่งกับพี่อาร์ด้วย
แต่ฉันคงทำตามที่เธอบอกไม่ได้พี่อาร์เป็นรุ่นพี่ของฉันและฉันก็ต้องมีเรื่องงานที่จะปรึกษาเขา
และที่สำคัญเลยก็คือเขาตามจีบฉันอยู่ ต่อให้ฉันบอกเขาว่าไม่ต้องมายุ่งแล้วคิดว่าเขาฟังหรือเปล่าล่ะ เพราะที่ผ่านมาเขาก็ไม่ฟังอยู่แล้วไง เขาน่ะหน้ามึนมากจะบอกให้
ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถพี่มิหวาก็ชวนพี่อาร์คุยเรื่องนั้นเรื่องนี้แต่ไม่ได้หันมาคุยกับฉัน ก็ถือว่าดีแล้วล่ะเพราะฉันเองก็ไม่ได้อยากจะมีส่วนร่วมกับบทสนทนาเท่าไหร่
พี่อาร์พาฉันกับพี่มิหวามากินโจ๊กที่หน้ามหาลัยพอมานั่งโต๊ะเดียวกันมันก็รู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้ที่ต้องมานั่งร่วมโต๊ะกับคนที่ไม่ชอบเรา และยังคอยจ้องหน้าฉันอย่างหาเรื่องอีกด้วย
ถ้าลุกเดินหนีไปได้ฉันคงทำไปนานแล้ว ฉันไม่อยากนั่งคุยด้วยก็เลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมเพื่อฆ่าเวลา
พี่มิหวาเองก็ชวนแต่พี่อาร์คุยอย่างเดียวเลย พอพี่อาร์จะหันมาคุยกับฉันเธอก็รีบพูดแทรกขึ้นมา อะไรจะขนาดนั้นกันเชียว
เข้าใจนะว่าชอบไม่อยากให้เขาไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นแต่เธอก็ไม่ควรทำตัวน่าเบื่อแบบนี้หรือเปล่า
นี่ฉันเป็นคนอื่นนะยังรู้สึกเบื่อหน่ายแทนพี่อาร์เอง พี่อาร์หันหน้ามามองฉันแล้วเลิกสนใจพี่ิมิหวา
“ลงพื้นที่เสร็จแล้วให้พี่ไปรับมั้ยเผื่อเราเหนื่อย?”
“ไม่เป็นไรค่ะ เหมยกลับกับเพื่อนน่าจะสะดวกกว่า”
ฉันรีบปฏิเสธทันทีเพราะไม่อยากให้พี่อาร์มาทำอะไรแบบนี้มากนัก เพราะฉันกลัวว่าถ้าฉันชินที่มีเขาอยู่ด้วยแล้วมันจะทำให้ฉันเคยตัวและชอบการที่มีเขาอยู่แบบนี้ไง
ฉันอยากทำอะไรด้วยตัวเองไม่ต้องไปพึ่งพาคนอื่นน่ะ พี่มิหวาที่เห็นว่าพี่อาร์สนใจฉันมากเธอก็จับแขนพี่อาร์แล้วชวนคุยต่อ ฉันเองก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้วล่ะ
“ไงคุณเหมยหายไปเลยนะช่วงนี้ไม่คบเพื่อนฝูงเลย ชวนไปกินข้าวก็ยังปฏิเสธอีก”
มีคนมาสะกิดไหล่ฉันพอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นเต้นั่นเอง เขาชอบมาชวนฉันไปกินข้าวด้วยหรือไม่ก็ไปนั่งเป็นเพื่อนเขา
แต่ฉันก็ไม่ได้ไปเพราะต้องอยู่กับพี่อาร์ ก็พี่อาร์เล่นมาหาฉันทุกวันเลยน่ะสิเลยทำให้ฉันไม่มีเวลาอยู่กับเพื่อนเลย
แต่ฉันกับเต้เราก็คุยกันตลอดนะแต่คุยกันในไลน์เท่านั้น ที่เต้มาชวนฉันไปนั่นไปนี่บ่อยๆ ก็เพราะเพื่อนของเขาอยู่กับแฟนกันหมดเลย
และที่เขาต้องอยู่คนเดียวเป็นเพราะว่าเขาเพิ่งเลิกกับแฟนไปหมาดๆ นั่นเอง ไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำมั้ง
“อืม พอดีช่วงนี้งานเยอะอ่ะนี่ก็มากินข้าวกับรุ่นพี่”
ฉันชี้ไปที่พี่อาร์เพื่อแนะนำให้เต้รู้จัก เขายกมือไหว้พี่อาร์แล้วยิ้มให้แต่ฉันไม่ได้แนะนำพี่มิหวาให้เขารู้จักหรอกนะ และฉันก็ไม่อยากให้เต้รู้จักด้วย
พี่อาร์เห็นว่าเต้เป็นเพื่อนฉันก็เลยชวนเต้มานั่งกินด้วย ที่จริงฉันเองก็พอจะสังเกตเห็นนะว่าพี่อาร์ไม่ได้อยากชวนหรอก
แต่ที่ชวนก็เพื่อมารยาทเท่านั้นเองแหละ แต่ก็ดีแล้วฉันจะได้มีเพื่อนนั่งคุยด้วยไม่ได้คุยแต่กับอากาศคนเดียว
รู้หรือเปล่าว่ามันอึดอัดมากเลยนะที่ต้องมานั่งกับคนที่เราก็รู้ว่าโคตรไม่ชอบเราเลยอ่ะ
“แล้วนี่ทำไมมาเช้าจังอ่ะ มีเรียนเช้าเหรอ?”
“เปล่า อยู่ห้องเปลืองไฟอ่ะก็เลยหนีมามหาลัยก่อน”
“เหอะ ไอ้คนนิสัยไม่ดี”
“ก็ได้คนแถวนี้แหละสอนให้ทำอ่ะ”
“พอเลย ไม่ใช่ฉันสักหน่อย”
“งั้นเย็นนี้ไปกินข้าวเป็นเพื่อนเราหน่อยดิ เดี๋ยวเลี้ยงเอง”
เต้ชวนฉันคุยพอเขาชวนไปกินข้าวแบบนี้ฉันก็หันไปมองหน้าพี่อาร์ที่จ้องหน้าฉันกลับมาเหมือนกัน และสายตาที่เขามองฉันนั้นก็เหมือนว่าเขาไม่ชอบใจมากแน่ๆ
แล้วไงอ่ะทำไมฉันต้องแคร์ด้วยในเมื่อฉันมีสิทธิ์จะไปกับใครก็ได้ ฉันดูแล้วพี่อาร์เองก็น่าจะมีเพื่อนไปวิ่งออกกำลังกายแล้วล่ะ
เพราะดูจากพี่มิหวาที่นั่งตัวติดเขาขนาดนี้เธอเองก็คงไม่ปล่อยให้พี่อาร์ไปวิ่งคนเดียวแน่ ฉันก็เลยหันไปตกลงที่จะไปกับเต้
“อืม ไปก็ได้”
“นี่ต้องเอาของกินมาล่อใช่มั้ยเนี่ยถึงจะยอมไปด้วยได้อ่ะ”
“เห็นเราเป็นคนที่เห็นแก่กินขนาดนั้นเลยเหรอ วันนี้เราว่างพอดีเดี๋ยวไปนั่งกินเป็นเพื่อน”
พูดจบเสียงวางช้อนก็ดังขึ้นทันที ฉันหันไปมองพี่อาร์ที่จู่ๆ ก็วางช้อนเสียงดังแบบนี้
เขาบอกว่าอิ่มแล้วเดี๋ยวจะออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกแล้ววางเงินเอาไว้ที่โต๊ะ เงินจำนวนนั้นคือเขาเลี้ยงเต้ด้วย
พี่มิหวาที่นั่งอยู่คนเดียวก็เลยไม่มีเพื่อนคุยเธอรีบตามพี่อาร์ออกไปทันทีเลยเหลือแค่ฉันกับเต้สองคน
“ดูเหมือนรุ่นพี่ของเธอจะไม่ชอบเราเลยนะ เราทำอะไรผิดหรือเปล่าเนี่ย?”
เต้หันมาถามฉันด้วยสีหน้าที่แปลกใจมากว่าทำไมพี่อาร์ถึงทำแบบนั้น ฉันเองก็ไม่คิดว่าพี่อาร์จะทำแบบนั้นเหมือนกัน
แต่ก็บอกเต้ว่าไม่มีอะไรพี่อาร์เขารีบไปคุยธุระมากเลยเลยเผลอทำช้อนหลุดจากมือเท่านั้น เต้เองก็เลิกสงสัยไปเลย
ฉันแยกจากเต้ที่ร้านขายโจ๊กก่อนจะมาหาพี่อาร์ที่นั่งในรถพร้อมกับพี่มิหวาแล้ว ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะขึ้นรถพี่อาร์ที่มีพี่มิหวานั่งหรอกนะ แต่เป็นเพราะฉันมากับเขาก็เลยต้องไปกับเขาไง
พอขึ้นมานั่งในรถสายตาของพี่อาร์ก็จ้องมาที่ฉันผ่านทางกระจกมองหลังทันที
“มองทำไมคะ?”
“พี่มีเรื่องอยากถามเราหน่อยน่ะ”
“อะไรเหรอคะ?”
“เย็นนี้จะไปกับเพื่อนเหรอครับ?”
ฉันรู้ว่าพี่อาร์ไม่พอใจที่ฉันจะไปกับเต้ตอนเย็น ก็เต้เป็นเพื่อนฉันและเขาก็ชวนฉันไปกินข้าวแทบจะทุกวันฉันก็ปฏิเสธเขาทุกครั้งเลยเพราะต้องอยู่กับพี่อาร์ไง
พอมาเจอกันแบบนี้ฉันก็ไม่อยากจะปฏิเสธเขาแล้วอ่ะ อีกอย่างพี่อาร์เองก็น่าจะมีเพื่อนอยู่ด้วยแล้วคงไม่จำเป็นต้องให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนก็ได้
พี่มิหวาหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจที่พี่อาร์ให้ความสำคัญฉันมากกว่าเธอ ฉันแกล้งทำเป็นไม่เห็นก่อนจะหันไปตอบพี่อาร์แทน
“ใช่ค่ะ”
“พี่ไม่ให้ไปได้มั้ยครับ?”
“ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเต้สนิทกับเหมยมากเหมยไม่อยากผิดนัดเพื่อน”
“แล้วพี่ล่ะ…”
“…”
“ยังสำคัญกับเหมยอยู่มั้ย?”
- Writer
