SENIORS06:ทำตัวไม่น่ารัก
1702 Words
SENIORS 06
****************************
ฉันไล่ให้มันกลับห้องมันไปได้แล้วขี้เกียจที่จะมาเถียงกับมันเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เรื่องของฉันกับพี่อาร์มันเป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วและฉันก็พอจะรู้ว่าที่พี่อาร์เข้ามาหาฉันแบบนี้มันเป็นเพราะอะไร
ฉันไม่ได้โง่จนดูไม่ออกหรอกนะ แค่ไม่พูดเฉยๆ ที่เขาอยากจีบฉันก็เพราะฉันมักจะพูดกับเขาตลอดว่าฉันไม่สนใจผู้ชายและฉันก็ไม่คิดที่จะมีแฟนตอนนี้
มันก็เลยทำให้เขาอยากจะเอาชนะคำพูดที่ฉันได้พูดเอาไว้เท่านั้นเอง ที่จริงเขาไม่ได้คิดอะไรกับฉันหรอกเพราะปกติแล้วเขาก็ไม่ได้มาสนใจอะไรเลยสักนิด
แล้วไอ้คำพูดที่เขาบอกว่าแอบชอบฉันมานานอะไรนั่นน่ะมันเป็นการโกหกให้ฉันใจอ่อนให้เขาเท่านั้นเอง
ถึงฉันจะไม่เคยมีแฟนแต่ฉันก็พอจะรู้เรื่องพวกนี้จากคนรอบข้างอยู่บ้าง
ฉันไม่ได้ปิดกั้นตัวเองนะแต่ฉันคิดว่าการที่เราอยู่คนเดียวมันสบายใจกว่ากันเยอะเลยไง อยากไปไหนมาไหนก็ได้ไปโดยไม่ต้องแคร์หรือขออนุญาตจากใคร
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินลงมาหาพี่อาร์ที่นั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ เขากำลังนั่งเล่นมือถือตัวเองอยู่พอฉันเดินเข้าไปหาเขาก็เก็บมือถือตัวเองแล้วหันมายิ้มให้ฉัน
ฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะขยันมารับฉันได้กี่วันกันเชียว ดีไม่ดีพรุ่งนี้เขาอาจจะไม่มาเลยก็ได้
พี่อาร์ผายมือให้ฉันเดินไปที่รถของเขาเหมือนว่าเขาเห็นฉันเป็นเจ้าหญิงที่เขาจะต้องดูแล
แต่ฉันไม่ได้เขินอายอะไรหรอกนะเพราะไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่ทำแบบนี้ แต่มันยังมีผู้ชายอีกหลายคนที่เอ่ยปากจะดูแลฉันอย่างดีแต่ผ่านไปได้ไม่ถึงสามวันก็หายหัวไปเลย
ใครจะทนแหกขี้ตาไปรับไปส่งฉันแต่เช้าแบบนี้ล่ะ ไม่มีหรอก พี่อาร์เองก็เหมือนกันเขาก็คงจะขยันได้แค่วันนี้ล่ะมั้ง
“เดี๋ยวพี่ถือของช่วย”
พี่อาร์แย่งของในมือฉันไปถือให้โดยที่ฉันยังไม่ทันจะได้พูดอะไรเลย
เขาเดินไปที่รถทำให้ฉันต้องก้มมองกระโปรงของตัวเองที่วันนี้ฉันใส่กระโปรงทรงเอผ่านหน้ามาและรถที่เขาเอามาคือรถบิ๊กไบก์คันใหญ่ แล้วนี่ฉันจะนั่งไปยังไง
ฉันก็นึกว่าเขาเอารถยนต์มารับซะอีก มารับสาวที่ตัวเองจีบทั้งทีลงทุนหน่อยก็ไม่ได้เลยนะ
พี่อาร์เองก็เหมือนจะดูออกว่าฉันน่าจะนั่งไปลำบากเขาก็เลยหันมามองกระโปรงของฉัน
“เดี๋ยวพี่รออยู่ตรงนี้เหมยขึ้นไปเปลี่ยนกระโปรงใหม่แล้วกัน”
“เหมยไปเองดีกว่าค่ะน่าจะสะดวกกว่า ขอบคุณนะคะที่มารับ”
ฉันแย่งของในมือพี่อาร์มาถือเอาไว้ก่อนจะรีบเดินหนีไปทันที จะให้ฉันขึ้นไปเปลี่ยนใหม่ทำไมเสียเวลา
และอีกอย่างนะเสื้อผ้าฉันก็ยังไม่ได้ซักด้วยมีแค่กระโปรงตัวนี้ตัวเดียวเท่านั้นที่ต้องใส่
ปกติแล้วฉันก็ไม่ค่อยชอบใส่สั้นเหนือเข่าแบบนี้หรอกแต่มันจำเป็นต้องใส่ไง พี่อาร์วิ่งเข้ามาขวางฉันเอาไว้
ถ้ามาขวางเพื่อที่จะให้ฉันไปกับเขาให้ได้มันเป็นไปไม่ได้หรอกเพราะฉันนั่งไม่ได้ นี่ถ้านั่งหวอฉันก็ออกน่ะสิ
“หึ เหลือแค่ตัวเดียวล่ะสิ”
ฉันมองหน้าพี่อาร์ด้วยความงุนงงที่เขารู้ว่าฉันเหลือกระโปรงแค่ตัวนี้ตัวเดียวเท่านั้น เขารู้ได้ยังไงทั้งที่ฉันก็ไม่ได้บอกเขาเลย
พี่อาร์ก้มลงมองกระโปรงของฉันก่อนจะหันมามองหน้าฉันแล้วจ้องมองโดยไม่ละสายตาไปไหนเลย
“รู้ได้ยังไงคะ?”
“เหมยเคยใส่กระโปรงสั้นที่ไหนกันล่ะ ถึงเราไม่บอกพี่พี่ก็พอรู้ครับ”
“...”
รู้สึกอายยังไงไม่รู้ที่พี่อาร์รู้ว่าฉันยังไม่ได้ซักเสื้อผ้า ที่จริงก็กะว่าจะซักตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะแต่บังเอิญว่าไอ้เครื่องซักผ้าหยอดเหรียญมันดันมีปัญหาซักไม่ได้
ฉันก็เลยต้องใส่กระโปรงตัวนี้มา และคนที่ให้กระโปรงตัวนี้ก็คือไข่มุกมันให้ฉันตอนงานวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว
มันบอกว่าอยากให้ฉันลองแต่งตัวเหมือนผู้หญิงดูบ้าง ฉันเนี่ยนะที่ไม่เหมือนผู้หญิง ฉันก็แต่งหน้าทำผมนะเพียงแต่ฉันไม่ชอบใส่กระโปรงหรือกางเกงสั้นๆ เท่านั้นเอง
ไม่สิต้องบอกว่าสั้นแต่ไม่ได้บ่อยมาก ฉันจะใส่เวลาที่อยู่ห้องคนเดียวน่ะ
“งั้นก็เอาเสื้อพี่ไปปิดไว้ก่อนแล้วกัน”
พี่อาร์ถอดเสื้อนอกของตัวเองให้ฉันปิดเอาไว้เวลาที่นั่งรถไปกับเขา ฉันทำหน้าลำบากใจออกมา
ทำไมฉันจะต้องมาลำบากซ้อนท้ายไปกับเขาซึ่งไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองเห็นกางเกงในฉันหรือเปล่า
ที่บอกว่ากางเกงในเพราะกางเกงซับในฉันก็ยังไม่ได้ซักด้วยไง ฉันไม่ยอมขึ้นรถไปซ้อนท้ายคนตรงหน้าทำให้เขาหันหน้ามามองฉันอีกครั้ง จะให้ฉันบอกเขายังไงว่าฉันไม่ได้ใส่กางเกงซับใน
“อย่าบอกพี่นะว่าใส่แค่กางเกงในเท่านั้น?”
“...”
พี่อาร์ก้มมองกระโปรงฉันแล้วเงยหน้ามาจ้องหน้าฉันที่ตอนนี้หน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย แทนที่จะให้ฉันนั่งแท็กซี่ไปเรียนเองมันยังง่ายกว่านี้อีกนะ
ถ้าอยากจีบฉันก็ไปจีบที่มหาลัยก็ได้หรือปล่อยให้ฉันนั่งแท็กซี่สบายใจไม่ได้เลยหรือไง จะให้ฉันทนลำบากนั่งบิิ๊กไบก์ไปทำไมกัน
สรุปแล้วเขามาจีบฉันหรือมาทรมานฉันกันแน่เนี่ย
“งั้นก็โทรยืมกระโปรงเพื่อนมาใส่ก่อนแล้วกัน”
คนตรงหน้าถอนหายใจออกมาก่อนจะหาทางออกให้ฉัน อะไรของเขาเนี่ยมันจำเป็นจะต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอแค่กระโปรงตัวเดียวเอง
ฉันไม่ยอมโทรเพราะฉันจะไปเองก่อนจะยื่นเสื้อคืนให้เขาแต่เขาก็ไม่ยอมรับเอาไว้แถมยังดุใส่ฉัน
“เดี๋ยวเหมยจะไปเรียนเองค่ะ น่าจะสะดวกกว่า”
“พี่คงยอมให้เหมยใส่กระโปรงสั้นโดยที่ไม่มีซับในหรอกนะ ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้”
“พี่อาร์ไม่ใช่แฟนเหมยนะคะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้เหมยทำตามคำสั่งนะ”
พอถูกพี่อาร์ดุแบบนี้ฉันก็เกิดโมโหขึ้นมาที่เขามาสั่งให้ฉันทำตามที่เขาบอก อีกอย่างเขาไม่ใช่พ่อของฉันเขาไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้ฉันทำตามคำสั่งของเขา
ฉันโยนเสื้อคืนให้เขาก่อนจะเดินหนีออกมาเพราะฉันจะไม่ทำตามคำสั่งของเขาอีกแล้ว
แต่พอจะเดินหนีเขาก็คว้ามือฉันเอาไว้ไม่ยอมให้ฉันไปไหนทั้งนั้นแถมยังทำหน้าไม่พอใจใส่ฉันอีก
เขาจะมาอะไรกับฉันมากมายขนาดนี้หน้าฉันเหมือนหน้าแม่เขาหรือไง อย่ายุ่งกับฉันมากได้มั้ยอ่ะ
“พี่อาร์ปล่อยเหมยนะคะ เหมยจะไปเอง”
“เรามันดื้อ จะไปนั่งเรียนยังไงถามหน่อยเหอะ นั่งลงคนอื่นก็เห็นหมด”
“มันเรื่องของเหมยหรือเปล่า เหมยจัดการเองได้พี่อาร์ไม่ต้องมายุ่งเลย”
“อย่าทำตัวไม่น่ารักนะเหมย ที่พี่ให้ไปเปลี่ยนเพราะตัวเราเองทั้งนั้นนะ”
พี่อาร์ทำหน้าจริงจังและทำน้ำเสียงไม่ยอมให้ฉันไปโดยที่ไม่เปลี่ยนกระโปรง
พอเห็นใบหน้าของเขาที่แสดงสีหน้าจริงจังออกมาเหมือนไม่อยากให้ฉันใส่แบบนี้ไปเรียนหรือไปเจอคนอื่นหลายๆ คน
ที่จริงฉันก็แอบเห็นด้วยกับเขาหรอกนะเพราะมันก็คงดูน่าอายถ้าเกิดว่าคนอื่นมาเห็นกางเกงในของฉันที่ไม่มีซับใน
เพราะกระโปรงมันก็สั้นจริงๆ ถ้านั่งก็คงจะเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว แต่ฉันก็มีวิธีจัดการปัญหาของฉันหรือเปล่าล่ะ เขาไม่ต้องมาบอกฉันก็ได้
“ถ้าไม่อยากยืมเพื่อนเดี๋ยวพี่จะไปซื้อตัวใหม่มาให้ รอพี่ที่นี่เข้าใจมั้ย?”
“ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวเหมยยืมเพื่อนก็ได้”
ฉันฝากของไว้กับพี่อาร์ก่อนจะเดินเข้าไปในหอเพื่อจะไปขอยืมกระโปรงไข่มุกมาใส่ก่อน
ที่จริงฉันเองก็ไม่ค่อยมั่นใจเหมือนกันที่ต้องใส่กระโปรงสั้นโดยที่ไม่มีซับในแบบนี้แต่ในเมื่อมันเป็นความจำเป็นที่จะต้องใส่ก็คงต้องใส่ไง
ฉันหันไปมองพี่อาร์ก็เห็นว่าเขายังคงมองมาที่ฉันเหมือนไม่อยากจะละสายตาไปจากฉัน ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาก็คงจะไม่มาสนใจฉันเท่าไหร่หรอก
ฉันส่ายหน้าให้กับความโง่ของตัวเองที่เมื่อวานไปบอกรักเขา ถ้าเกิดว่าฉันไม่บอกรักเขา
เขาก็คงไม่มาทำอะไรแบบนี้แน่ๆ แต่จะโทษตัวเองฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกนะเพราะเรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะไข่มุกนั่นแหละที่บังคับให้ฉันทำ
เพราะงั้นเรื่องนี้มันก็ต้องรับผิดชอบด้วย
- Writer
